Alle inzendingen over feestgedruis

ze stond voor de overgang ze zag de trein voorbij razen achter de bomen van haar leven die ze zelf had neergelaten feestgedruis gezang bereikten haar te laat…

Bongo bezorgde ons feestgedruis : cadeaubons met van alles incluis. Van hotelkaarten tot ballonvaarten. Ik wil er nu één voor een dagje thuis.…

En onder al het feestgedruis Zong hij: "En we gaan nog niet naar huis."…

Val vandaag even stil tussen alle drukte en feestgedruis; vrede groeit niet in lawaai maar in een glimlach en een groet.…

Gruwelijk feestgedruis! Laatste oktobernacht: Griezelige monsters en spoken alom. Is het de avond van pangangaluluwa zorg ik ervoor dat ik niet buiten kom.…

balonnen zou ik willen blazen bolle kleuren zwevend boven ´t feestgedruis in een mandje - samen - wuivend drijvend naar hoger sferen.…

De sporen na het feestgedruis dat wissen ze niet uit, het dak ja dat ging eraf vuurwerk door de ruit. De menigte betrad dit pand vol verwachting en plezier, het ging goed tot aan de brand zaten op een rodeo stier. Lang hielden ze het niet vol ze pleurden er zo af, met hun neus in de boter? nee in het wijnkaraf.…

Gelukkig dat ik niet was uitgenodigd, Omdat dat feestgedruis me toch niet zó ligt. De Boekenweek vier ik hier in m’n stoel. Ik lees het Boekenweekgeschenk van Giphart En luister naar het Requiem van Mozart.…

Val vandaag even stil tussen alle drukte en feestgedruis; vrede groeit niet in lawaai maar in een glimlach en een groet. Zalige Kerstmis en warme groet voor iedereen.…

Dus maken wij in al het feestgedruis alléén reclame voor het koningshuis.…

In het geruis van feestgedruis zie ik hem staan geen jongen meer, maar man dan draait hij zich en ziet mij aan ik zeg: het gaat je voor de wind gezond, een lieve vrouw, een kind het zit je mee je kan op heel wat bogen. En toch: in het kielzog van je ogen ruist nog steeds de zee.…

Dorpsgevoel nèt buiten de stad in de muziektent speelt Thé Lau met band onweer heeft vannacht de lucht geklaard warme geslotenheid open gemaakt het is afgekoeld hier op straat feestgedruis maskeert een slecht moment ik geef me over aan de roes van de muziek en geniet van wat het leven mij biedt…

er viel nog zoveel te zeggen maar krampachtig of niet het feestgedruis is vergeten door voltooiing van geheugen nu valt niets meer te herhalen wat we eigenlijk al wisten dat jeugdstemmen verdrinken in windstilte zoals ouderdom dat momenten voldongen zijn voordat de storm is gaan liggen anekdotes, ons bord is leeg met tijdsbestek…

ik sta stil en geef je het geschenk van mijn woorden verpakt in ‘t feestgedruis van jaren ik houd je vast volg mijn hart en geef je belletjes aan een rozenstrik je stem wordt wat grijzer mij zachtjes bekorend wanneer het begin van alles zich herhaalt je lachte loom in ’t hoge licht de herfst wat buikig gebogen…

op weg naar huis met een lijf vol drank moe van het feestgedruis.…

het is al te laat ongetrouwd in de galm van het feestgedruis gevallen jij speelde Jezus en dacht aan de luipaarden in jouw hoofd mag ik ook een stukje sluier misselijkmakend schreeuw je het uit als je al vanavond naast mij komt liggen streel mijn haar dan en fluister wees gezegend later komt niet meer spijkers in mensenvlees…

ik wandel nog even langs voor ik ook wat rust werelds en in kleur ver weg van feestgedruis tussen beken en sparren de ster zoeken die naar ’t schijnt de weg wel weet met een mond vol tanden zoek ik een wens , iets zinvols rust zacht klinkt zo banaal vertel me dan, iemand wat wens je nu eigenlijk een dode met kerst?…

Er is een zwarte bladzijde over het ruisen van het leven bedoeld om in alle eenzaamheid aan een vreemdeling weg te geven een duistere schaduw van jezelf wanneer je niet meer kunt praten het dolle feestgedruis is afgelopen vergeef jezelf tussen de zondaars je doet wat je niet kunt laten maar je bent lam en straal bezopen keer je…

Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze laat het sneeuwen met de Pasen En kweekt pioenen in haar kluis Huilt middenin het feestgedruis En zweeft ongrijpbaar door de mazen Er schuilt een dichter in mijn huis Ze doet me telkens weer verbazen Ze drinkt haar thee uit borrelglazen En strijkt haar plooien op ‘t fornuis…

Jij bent gemaakt van sterrenstof en draagt de wereld in je wezen; je tracht met moeite hier of daar iets van het al te lezen, te voelen hoe het leven leeft en hoe de rouw kan snijden; te dromen hoe de liefde beeft en hoe je pijn wilt mijden; de kinderen lachen in je huis maar zijn toch niet de jouwe; je jubel en je feestgedruis ze zijn…

Het gaat grotendeels aan haar voorbij Het vuurwerk, knallende champagnekurken Het feestgedruis, rumoer en cocktailjurken ‘t Komt allemaal op jachtschepen langszij Zij heeft alleen iets met het jaargetij En met tegen de eeuwigheid aan schurken Of soepel als een peuter op zijn hurken De tijdstroom zien met al zijn muiterij Zijn dokken, loodsen…

je ogen dromen feest je lippen zijn vannacht weer heel intiem geweest ik heb ze rood gekust toen lachen ze ontblootten blikken stemden glanzend in fluweelzacht hebben we genoten in flarden muziek zong liefde haar lied en fluisterde passie de wereld bestond even niet alleen je handen op mijn huid in een zacht intens bewegen het feestgedruis…

Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis In doodse stilte, zonder ruis Zeer innig met elkaar verweven Jij bent nog lang niet uitgeschreven Mijn ganzenveer is ook nog struis Zo zou ik eeuwig willen leven Met jou in ons geliefde huis Bewust, gerijpt, met groen omgeven In onze harten feestgedruis Als huisdier - de computermuis…

je ogen dromen feest je lippen zijn vannacht weer heel intiem geweest ik heb ze rood gekust toen lachten ze ontblootten blikken stemden glanzend in fluweelzacht hebben we genoten in flarden muziek zong liefde haar lied en fluisterde passie de wereld bestond even niet alleen je handen op mijn huid in een zacht intens bewegen het feestgedruis…

voor mij het met sneeuw bedekte dal een vage droom van arrenslee en dennengroen de sfeer van toen een klare lucht met heldere ster maar achter mij bourgondisch feestgedruis uit het fel verlichte huis waar kerst in overdaad op tafel staat zij schuiven aan al licht verhit snel knoeiend op het smetteloos wit ben niet terug gegaan…

Straks wordt het weer lente na het feestgedruis. Vandaag sterven weer mensen in Gaza en elders en worden kinderen geboren. We zoeken en vinden maar moeten loslaten om vast te kunnen houden, want je kan geen water bewaren in een vuist. We komen en gaan, al worden we ook honderd jaar of nog veel ouder.…

Feestgedruis en glitter kan geen pijn verzachten. Omzwachteld door duisternis, een zwart deken. Verdriet laat zich niet faken. Het contrast kan niet groter zijn. Verlies, verdeeldheid, eenzaamheid, het voelt niet fijn. Op zoek naar een beetje geluk. Kijk diep in jezelf... Dat gevoel krijgt niemand stuk.…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de…

bezoekje thuis om mee te kunnen proeven van hoe het warm kan zijn zonder altijd het overtroeven in de duurste pels de grootste luis of het toppunt van de grond in boren de wereld is hun huis de bewoners ervan zijn zij en elke bezoeker hun gast waarmee te delen moet met echt alles uit hun kast niet jij, niet ik, maar wij het leven één feestgedruis…