Alle inzendingen over fotoalbum

het oude fotoalbum ik kreeg een kijkje in het verleden van een oude dame gezamenlijk bladerden we door haar fotoalbum op haar gezicht een glimlach soms in haar ogen een traan jarenlang was het vergeelde boek dicht gebleven ik maakte kennis met haar mensen leerde gezichten kennen pas bij thuiskomst realiseerde ik me dat een ieder die…

Het fotoalbum van toen ze trouwden, Ze kijken elkaar zo vriendelijk aan. Nog niets van de ruzies die komen zouden, Nog niets van de dag dat hij weg zou gaan...…

Af en toe kun je ze beter koesteren zonder fotoalbum…

In 't fotoalbum van Elizabeth ter ere van haar tachtig maal verjaren ontbreekt Camilla, voor haar zoon de ware. Zo is prins Charles weer flink te kijk gezet. Ze heeft de regels er op nagelezen; voor haar kan er maar één de Tweede wezen.…

In de kooi van het fotoalbum, van de liefde. In de kunstkooi, in de kooi van het weten: Sta op, grijp de tralies, haal de diepste adem en scheur je hart uiteen.…

Wie de ruimte in de leegte van de ouderdom weet te ontdekken of laat ontdekken of gewoon overkomt zoals met de liefde nieuwe liefde, nieuwe verliefdheid nieuwe verbondenheid, lotsverbondenheid die heeft weer adem heeft weer lucht heeft weer levendigheid kan weer leegte vullen net zoals het vullen van een leeg fotoalbum en/of een lege…

Momenten van tijd in een hier opengeslagen fotoalbum De mooiste herinnering in meervoud in mijn vitrinekast Volop trots, in het licht, achter glas momenten van ervaren van toen en ooit hebben gedaan Matroesjka's, Toetanchamon bijzonder Portugees en veel Chinees Beer in avondschemering verzameld geheugen, zonder last Vrijheid opent verhoogde…

de onvergetelijke momenten van de herinneringen aan jou zijn mijn onbetaalbaar vermogen die mij onder de huid pulseren met de genoeglijke intensiteit ze helemaal opnieuw te beleven als een mooi album vol met foto’s dat ik steeds doorlopen mag met jou…

Hij vroeg hoe lang we elkaar nu al kenden Onmiddellijk sprong ik op om hem het fotoalbum te laten zien van een land waar ik geweest was, hem daarvandaan mijn eerste emails had gestuurd.…

Een fotoalbum waar ik gaarne mijn aandeel terug in kijk.…

Geen spoor Geen mens die nog Iets van je kan vinden Nu ik je stof laat Aan de wind Die waait fel Boven de autostrade Nee, dus niet Boven de Schelde Je fotoalbums Die ík vernietigde Worden niet gemist Je huis gunde ik Met grote korting Aan de buren Je boeken verkocht per kilo Nee, geen prijs per stuk Ja, ook die eerste…

En altijd weer nieuw, deze jonge mensen met hun vormentaal uitje voor het oog - Een trui vol verhalen van Zeeuwse vissers uit een schroomvallig fotoalbum Alles oorsprong voor wat het is in the eye of the beholder Een stoel in een ruimte met een andere stoel Een cape als ruimte rond de ruimte van het lichaam…

sporen die ik achter laat doorheen heel ‘t verleden het fotoalbum toont de tijdspoor van m’n lichaam oude agenda’s verslaan de historie van m’n geest gaandeweg de tijd stroomt de kennis binnen die m’n oude vragen beantwoordt als de geest groeit naar grote hoogte slijt m'n lijf tot ‘n onbewoonbaar huis onbegaanbare denkpaden…

Met tedere handen zonder angst als een reis door een fotoalbum de weg terug ziet er verlaten uit zij verzorgt haar eigen imperium.…

gelijk een groep spreeuwen een stevige bries kondigde zich voorts vanuit het oosten aan witte sneeuwgordijnen sierden in een oogwenk de bomen waarin sommige vogels nog ineengedoken zaten te dromen om volgende morgen koud de witte wereld in te gaan het winters plaatje op die oude postkaart van lang geleden dat ik op zolder tussen een stapel fotoalbums…

Zomergenoegens uit het verleden Even een terugblik in mijn oude versleten fotoalbum. Een blik naar het ververleden van mijn zomergenot. Waar mijn strakke lijf langs de kust lijn paradeert, en waar de mannen blikken lonken. En mijn neus de geur van de zee tot zich neemt, en waar de roep der meeuwen nog steeds hoorbaar is.…

weer 'kon ik maar bij haar zijn' zij zit wat suffig in de stoel speelt met het tafelkleed de zuster geeft haar stukjes brood omdat ze 't zelf vergeet haar denken is zo heel ver weg verdwenen is haar zijn ze is weer thuis, bij pa en moe ze is weer thuis, en klein ik zie ze samen op de gang hij loopt wat met haar rond laat haar het fotoalbum…

schokkerig zwart-wit vastlegden in 18 frames per seconde dit alles af te leiden uit het kwieke lopen de nieuwsgierige blik het kokette staren in het zwarte oog een wormgat dat tijd en ruimte overbrugt en alleen het licht komt van dezelfde zon maar je weet: de treinen ontspoord, de huizen ingestort, het vee tot het bot afgekluifd de fotoalbums…

ongeluk en pijn, nare herinneringen, omhuld in resten van getrokken haren, huid onder nagels en pijnlijke vermoedens die bevestigt zijn, met een klap En zo leven zij, twee verraders, collaborateurs met duistere krachten, twee spionnen tijdens de geheime zitting waar aanklachten, dag in, dag uit dossiers bouwen in badkamer en koelkast, in fotoalbums…