Alle inzendingen over geboetseerd

Ik verlang niet naar jou niet naar jouw lichaam je theatrale omhulsel je ongeloofwaardige blik het verdriet waarin je leeft. Het is niet jouw fluweel jouw verlangende orgaan je reikhalzende nachtkus je zelfgemaakte portret wat je continu blootgeeft Ik heb geen heimwee naar jouw dynamiek jouw extroverte attitude je onverstaanbare…

geboetseerd en voortgedreven door de noordenwind zeilde hij mijn raam voorbij te onrustig om te blijven verdween hij in het blauwe gat…

Wat door hun handen gaat op een zolderatelier is zo veelzijdig Lichtrijke schaalmodellen om voorstudies Sculpturen geboetseerd vragen om een visie ritmische herhalingen zijn tastbaar voor het oog…

Verdwijnen in de mist van fantasie Ingebeelde, zorgvuldig geboetseerde werkelijkheid van wat zoet is Die zachtjes angst bedekt en verdriet versluierd Vaak is het daar zoveel beter vertoeven, boven de waas Overlevend in ontvluchten Wat je weerhoudt van leven, dat ongenadig wreed kan zijn..…

De rimpels van het leven zijn door de dood glad geboetseerd. Het boek is dicht, het lied is uit. Herinneringen zijn gebleven aan wie je was en wat je zei. Wij moeten verder met ons leven. Jouw toorts geven we door. Jij ging ons enkel voor! Jij blijft er altijd bij: Door wie je was En wat je zei.…

Wij wilden ons vasthouden, Ingrijpen, Klemmen, Maar werden Geboetseerd In een vreemde mengsel En een “schepsel” genoemd.…

De schijn van rose in een roes van slapen Zo volkomen volkomen stil Wind en wind blazen rose van zacht naar kunstig wit Hand en hand strengelen samen geboetseerd in rust Oog en oog herbergen samen de loutering van licht Muur en muur werpen schaduw op de laatste blik De schijn van rose in een kist van crêpe Zo ongrijpbaar…

jij hebt bij de schepper ooit de masculiene tien gescoord hij heeft jou als zijn prototype binnengehaald geboetseerd en subtiel verfijnd gekneed en bekeken door duizenden ogen die voelden wat met hun blikken werd beschikt in het man en vrouw syndroom van aantrekkingskracht functionaliteiten en driften in groeiende emoties tot…

blinde glasblazer stuurt de golven op weg naar adresloze bestemmingen ongeschonden komen ze zelden aan voor nabestellingen heeft hij lucht genoeg warrige wolken glijden tegendraads over het dun bevolkte strand waar pandjesjassen in waggelgang ronddolen - aan hun rekken ontsnapt - de scherven van de ijskristallen wind hebben het land geboetseerd…

Jacob's ladder hoge monoliet uit één blok gehouwen geboetseerd door het ijs geworteld in oude aarde halsreikend zoekt hij een raakpunt met de hemelse breedte eenvoudig is zijn moeder aarde taal onverzettelijk is hij en fier onbeduidend ben ik mijn ogen omhelzen hem urenlang naakt tegenover elkaar een geduldig…

Vraag ik de Zevenjarige - Ernstige bril Op de knap Geboetseerde neus En kijkt mij Vorsend aan - Besluit mij te Vertrouwen, en zegt Met potlood schets Ik en vul het Daarna aan met Ander materiaal En terwijl hij dit Aan mij vertelt Zie ik aan z'n ogen Dat zijn denkraam Elk denkbeeldig lijntje Op het tekenbord heeft…

we keren terug naar de dingen die voorbij gingen het hart in lood geklonken de boeken met ezelsoren het hanenpoten-briefje van het kind we leggen zoveel terzijde foto's van een vergeten vakantie hoe onbeschrijflijk jong we waren het geboetseerde vaasje van het andere kind dingen die ons herinneren aan wie en hoe we waren wie we dachten…

Op de eerste oktoberstorm bouwen we onze luchtkastelen met glazen ophaalbrug en doorzichtige kantelen in ongrijpbare dimensies in een door wind geboetseerde vorm Boven de bodemloze slotgracht wemelt het van herfstvertier vliegende vissen van snippers papier voortgedreven door windkracht acht In de toren duizend ramen al het buiten…

De zwarte klei zit als een blinddoek om haar ogen geboetseerd. Ze heeft zichzelf gedeporteerd naar kelders van verleden. Met afkeer en vol doodsangst dwaalt ze door voorbije levens, haar handen grijpen grauwe lucht. Schaduwen van demonen dragen haar lichaam als een trofee. Ze pakt het zwaard - loodzwaar - en hakt en wrikt.…

Hun geboetseerde stammen zijn bebloed met verleden, dat zich nòg wil geven aan des adels gestorven bevelen, slechts droevig verzinkt, maar steeds schimmig woedt... De hoge takken, dicht op elkaar gekromd, omvatten leegte, kil onbewogen, waarin verslagen geest neerslachtig bromt: "Wat mag dit oord in de toekomst pogen?…

Het gezichtje werd geboetseerd geschilderd en gekneed tot een grappig snoetje waar de lach niet meer kon verdwijnen. Grappige fratsen uithalen snoepjes verdwenen met snelheid van de wind het was een heel ander kind. Maar achter het levendige mannetje zaten natte oogjes Ze blonken, maar mama wist beter. Kleine clown was gevallen.…

Muziek en tijd en eeuwigheid Aspecten van oneindigheid Bestaat er wel zoiets als een melodie geboetseerd in de oneindigheid ritmiek gebeiteld in patronen zonder einde of begin en wat zijn tonen in akkoorden zonder harmonie in de kleuren van de melodie?…

Geboetseerd Veelal ook gehouwen Met hartstocht op weg naar een nieuw begin Geluk schuilt in de passie die jij etaleert In de zin die door jouw bijzijn wordt gegeven Samen kleuren wij die beelden silhouetten Zicht- en voelbare om- trekken van ons allen Daar wij allemaal meer dan schaduw zijn Recent volgde ik mijn…

Nu begint mei te lopen net als de vorst loopt zich al een tijdje continu te pletter tegen hopen toegemetste lucht eigenhandig geboetseerd met water vooral veel gist en voor hem te veel klei Nu verwelken zijn kristallen groen geel rood bruin uiteindelijk grauw de losgeslagen hemel herademt als gerepareerde klaplong Ja vanaf nu zijn…

De zinnen van de dichter geboetseerd op het papier. Voorzichtig als Chinese vazen neergevlijd, afgestoft. De dichter schreef en wat geschreven staat is waar. De dichter schreef naar links, tegendraads werd het moment, idee, gevangen tussen dunne lijnen. Op papier staat geschreven, door deze of gene dichter naar L-I-N-K-S.…

gratie en kracht welk een prachtig gevormde onderbouw zoals Da Vinci ze moet hebben bedacht stevige enkels, niet eng dun en ietwat gebogen gebruikt als wapen tijdens haar koketterieën zachtronde kuiten, een streling voor ‘s mans ogen gladde schenen tot aan haar kusbare ronde knieën samen dragen ze het mooist geknede extasegebied… haar dijen… geboetseerd…

Geeft een gegraveerde steen ons beelden, iets van vrede 'n geboetseerd herinneringslied, er zingt dagelijks met plezier nu een merel hier, met verwondering die ferm levenskrachtig kan zijn, echte troost mag geven bij nasleep en zielenpijn Welk einde is toch ook weer anders een begin, een zin bevrijdt van alle gedane moeite en druk verwondering…

Vergelijkbaar met een kleine hoop klei Is zij door het leven geboetseerd En bestaat er niks anders meer dan brij Van wat de tijd haar heeft geleerd Alles ontnomen, geheel ongevraagd Nu dolend op zoek naar de scherven Bestolen van haar ware karakter en aard Valt er van haar niet veel moois meer te erven En ze begon zo prachtig als onbeschreven…