Alle inzendingen over gedicht onvolledig o

elke vogel zingt zijn lied er is vreugde er is verdriet en de ene scheet is d’andere niet…

'duizendschoon' staat in de rubriek 'tijd' hier bij Gedichten.…

Poëzie is altijd onvolledig, taal die nooit de waarheid vangt. De ziel geminimaliseerd tot woorden. De dunne koorden waaraan de dichter hangt.…

O Fortuna Gelijk de maan Vormen van variatie Steeds afnemend En toenemend Betreed de transmutatie Nu opwekkend Dan ontdekkend Immer tot inspiratie Vreedzaam bestaan Ego ontdaan Licht in manifestatie Lot van delen Samen spelen Jij wentelt de tijdslijnen Van goede wil Jij staat nooit stil Al dansend geef jij seinen Jouw reflectie…

Als ik gewoon de i, de k, de h, de o, de u, de v, de a, de n, de j, de o , de u, zorgvuldig spelde, zou dat een gedicht zijn?…

In Nederland is volgens de vorstin Het nieuws vaak onvolledig en verkeerd. Dus zegt ze dat de leugen hier regeert, Maar blijkbaar is dat haar wel naar de zin. Want als een keer de waarheid wordt verteld Dan wordt de tekst in haar naam bijgesteld.…

O aarde! Met jouw dunne buitenschaal verschaf je een verblijfplaats aan ons allen. Jij laat je recht en onrecht welgevallen en biedt een plaats voor eender welk verhaal. En na het oorlog-, sport- en zanggedoe bak ik een biefstuk op de barbecue.…

Vlinders als Honderdduizend sterren Een kus trillend als De eerste winterse volle maan Seks als Verpletterend vuurwerk in de nacht Maar praten als in Oorverdovende stilte…

Draag me niet op handen maar Breek me, onvoorzichtig Spaar me niet mijn tranen Geef me mijn verdriet Streel me niet met handen Die gedrenkt zijn in geheim Zonder iets te zeggen Verscheur je telkens weer Mijn hart…

Ik schrijf geen gedicht omdat ik het kan maar omdat ik het moet het is mijn slaapmutsje na het schrijven ervan slaap ik o zo zoet.…

'O God', 'O mens', de derde luidt 'O mug' Je zuigt en steekt en kriebelt onverbloemd en danst en galt en bovenal… je zoemt! Die jeuk… die bultjes… altijd vliegensvlug Je bent een kleine pestkop, irritant en ’s nachts maak ik van jou een olifant…

Mooie bloem scherpe stekels o akkerdistel ik raak je niet aan…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

‘Shell helpt’ was ooit de leus van dit bedrijf, het klonk behulpzaam, genereus en snedig, maar bleek vertekenend en onvolledig, zodat ik hierbij een addendum schrijf: ‘Shell helpt zijn aandeelhouders aan florijnen en onze aarde naar de Filistijnen.’…

Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag En dat het in het langszijgaan was als Een adem van lieftalligheid die Haar nadien hulde bracht Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag Bij barre nacht mij niet verlaat Haar die mij in haar smalle handen draagt Die mij - kwam ik te vallen - schraagt Ach sprak die A maar naar mijn ware ik Maar ja…

Langs slinkse wegen nieuws verkregen onvolledig weliswaar niettemin botergaar, langs slinkse wegen, nieuws verkregen, leek zonneklaar, ben ‘k erin getuind als was ‘t 1 april echt waar.…

de voor-laatste bladzij, papier met gebruinde vlekken, kleeft ook nu aan mijn hand ik las het duizendmaal op een rij mijn gemoed noch mijn vinger willen verder trekken ik bezweer het einde, ontken een mogelijk afscheid berust liever in de romantiek van het onvolledig zijnde…

Een onvolledig beeld wordt met wisselende hypothesen utgebreid en aangevuld tot een altijd nieuw verleden. Onbewust kijkt ieder heden naar toen met eigen ogen.…

Niet de persoon die achterblijft op het doek van een schilderij een oneffenheid, een vage vlek maar het gewas, het veld en de lucht die naar verse lijnolie ruikt De geuren die verbanden leggen momenten onvolledig herscheppen een film gekunsteld in kleur beeld voor beeld op een rij Ik bouw jou op uit mij…

Het dorp ontwaakt De torenklok slaat Bim Bam Bim Bam Het boek: een oude psalm O gedicht in 't morgenlicht zo schoon David's Zoon Uw kroon o Waarde Zoon De tempel waar Uw Geest wil wonen Is iedereen uniek zonder mensenklonen O Majesteit, oneindig licht o bron Zoet is 't purper van de opgaande zon Bedauwde paarlen lelies en fluwelen…

O! ene onvolledigheid, ene ijdelheid waarin de zielen kwijnen verdord.…

Verwarmt, nog meer Gezicht opgelicht Gloeiend gericht Maak ik dit kleine Gedicht want O, Wat is ze welkom! Onze heerlijke zon!…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

een gehavende maaltijd aan onterechte monden besteed, als altijd tijdelijk met het karakter van volharden werkelijk, vraagt iemand zich af, ditmaal ontstervend tegen de gewoonte in, zonder ook daarmee in routine te vervallen, zoals een stoel ter hoogte van een tafel biedt dit perspectief op een onvolledig samenzijn.…

Het was een meisje. het werd één meisje. Het is nu een vrouw om van te houden zodra zij straks alle zielen laat vertrouwen op haar goedheid. Zij, Petra, ze logeert bij hen: de mensen op aarde. Ze voelt zich er érg thuis door haar diepe connectie, met Al dat leeft en Al dat geeft. Ze komt thuis en haar huis is een thuis voor ieder…

Niemand herkent je meer als je je doel bereikt hebt, o domme, natte beek. ---------------------------- uit: 'Gedichten', 1984.…

'O denkt men er zo over!' zei het jongetje dat de wet van Newton gelezen had en hij steeg als een leeuwerik in de dampige najaarshemel en geen sterveling op aarde heeft hem ooit nog teruggezien ------------------------------- uit: Gedichten 1938-1970…

Mannen die gedichten schrijven zijn bijna altijd winnaars ze hebben strak gespierde lijven het zijn waanzinnig goede minnaars ze verplaatsen zich per BMW fietsen nooit eens door de regen hen gaat altijd de wind mee windkracht acht of negen we schrijven vaak over het leven o o o wat gaat het slecht daarin ben ik heel bedreven meestal meen…

weinigen die er nu nog overblijven gelukkig zijn... o, wat een mooi gedicht!…

Met dank aan Jan de Woordenaar voor 't actualiseren Van een van onze meest beroemde vaderlandse heren... ___________________________________ Er is naar jou een heleboel vernoemd Jij was Eras, maar jij zei 'Ik zal zijn' Dat is 'Ero' in Middeleeuws Latijn De Lof der Zotheid maakte je beroemd De milde ironie van een erasme Brug…