Alle inzendingen over gehecht

En toch.. al ken ik je niet echt, weet ik hoe je lacht en klinkt en heb soms ook verdriet uit jouw lichaamstaal gelezen Ik ken de uitdrukkingen op je gezicht en weet hoe jij je koffie drinkt 't voelt zo warm, vertrouwd Twee lentes kruisen onze wegen, jij helpt mij en ik pak dankbaar jouw beide handen aan geborgenheid mengt met liefde…

in het grenzenstellend grijze worden gehechtheden losgelaten dwalen ze zwaar zuchtend in onstuimige draaikolken naar omwentelend leven…

Of moet na laagste maanstand de zonnewijzer worden geijkt en luidt de bel voor nieuwe ronden, waarin het eindpunt wordt verlegd, we zijn te veel aan elkaar - en aan de planet gehecht - ,intussen is de wereld niet vergaan, leg mijn hoofd op het kussen, daaronder luidt de wekker voor het opstaan.…

middag al verdampt, zich vast klampt in het tempo van elke hartenklop waarin we mochten hopen, en iedere seconde tart en eindigt ligt de nacht van overmacht een nieuw stelsel als vulsel in droomkasten die we bouwden, dat gebouw op een andere dag alweer geslecht, brouwsel waarom we lachten en we rouwden in een toekomst die is gehecht…

innig gehecht aan grenzeloos vertrouwen eerlijke mening open gezicht ogen die nooit en te nimmer verzwijgen dat laten en doen tot denken verplicht innig gehecht aan zichtbaar verlangen strelende handen luisterend oor vinger die nooit en te nimmer zal wijzen naar waar ik naar toe moet of waar ik niet hoor innig gehecht aan veilige…

In armen gehecht smelt ijs van de winterkou tot een bubbelbad.…

oeroude mossen gehecht aan zwarte aarde eeuwig groen erfgoed…

Verlangen is een missie met de heimwee naar vroeger maar door die gehechtheid problemen schept en het huidige moment als een vlucht wordt ontkend.…

Ben je te zeer aan je goudvis gehecht zodat je jezelf een reis ontzegt ? Lever je bokaal aan het visonthaal : hij wordt er "in de watten" gelegd !…

Zijn hoofd is zestien keer gehecht.…

we zaten gewoon te voelen zonder te raken kijkend naar wat niet werd gezegd wel had alles met ons te maken we waren sprakeloos aan elkaar gehecht…

Om een tweeling te verlossen van hun lijden werd getracht hun hoofden te scheiden Maar ondanks hun gezamelijke gebeden was de tweeling te gehecht aan elkaar .......en uiteindelijk overleden…

Onze liefde blijft sprankelend als nazomer welke niet verzwindt eeuwig gehecht doorheen seizoenen diep in ons hart bevindt…

op de drempel van het onuitwisbare legt men alle jassen af waar in het stoffelijke zo'n belang aan werd gehecht, zijn we uiteindelijk weer ieders gelijke…

Wij zijn gehecht en hebben niets te duchten.…

Een zuigeling ligt op de hem vertrouwde schoot gaat telkens langzaam omhoog valt weer met een lichte smak drukkende buikpijn plaagt voortdurend windvlagen en spattend water doen zijn tere huid schrijnend beven huilen om bescherming brengt zegen die keel krijgt alle kracht! 't geliefde beertje komt kroelen bezield door 't ijle muziekdoosje…

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

van de liefde zoals zij moet zijn verruilde zich stilaan het latten tot gedeelde voordeur waarachter wij nu weten dat thuis is waar het hart woont met naast zich de een voor de ander is zo de gemeende belofte aan en voor elkaar ‘jij bent mij zoals ik ben jou’ in dat weten dansen wij gelijk de zonnebloemen op het veld in de zon van gehechtheid…

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

Hij is zo aan zijn levensstijl gehecht, klimaatverandering komt ongelegen. Wat minder vliegen? Nee, daar is hij tegen, hij lacht om wat de wetenschapper zegt. ‘Milieugedram,’ is wat hij jaren brieste. ‘Ik moet het eerst nog zien, die groene piste.’…

regelmatig hou ik een afspraak met mijzelf kijk of ik weer verdwaal in mijn gehechtheden wil weten of ik nog genoeg om mij zelf lach of durf te jammeren als alles pijn doet dan zie ik zonder masker bezieling in de bron…

Mijn vaccinatiewond werd niet gehecht.…

“Hebt u geloof aan mijn verhaal gehecht? Wat dom van u! Er was geen woord van waar. U kent me toch: ik ben een leugenaar Die van zijn leven nooit de waarheid zegt. Geloof me daarom op mijn blauwe ogen Dat ik echt alles eerlijk heb gelogen.”…

Sindsdien ben ik, het zij maar eens gezegd, wel drieëndertig keer aan hem gehecht.…

We waren aan de kleintjes zo gehecht! Dus inbraak wordt voortaan getolereerd Verkrachtinkjes zijn echt niet zo verkeerd’…

Gehecht door een band gewend aan onze liefde gemakzuchtig werden we We vergaten te vechten te vernieuwen te verrassen nu lijkt alles geforceerd Verengd tot geplande actie zijn aandacht en tederheid geen automatismen meer…

Maar of ze echt wel komen dat blijft gokken, die beestjes zijn toch aan hun bos gehecht. Misschien komt daar ook nog een vijfde baan. Of dat met veel lawaai gepaard zal gaan?…

Terwijl ik af en toe mijn euro's streel, Onwennig, maar met groeiende gehechtheid, Behoud ik toch mij twijfel aan hun echtheid: Die nieuwe munten glimmen mij te veel. En ook zijn ze heel slecht voor mijn gebit: Ik denk steeds dat er chocola in zit.…

Het laatste krakersbolwerk is geslecht En reeds weerklinkt het heimwee naar de krakers Net of wij stiekem aan die herriemakers En brute vechtersbazen zijn gehecht. Kijk hier, zo wijst trots een ME’er ooit, Trof mij de laatste steen die is gegooid.…

ach het nadert onontkoombaar als de nieuwe maan onomkeerbaar als dood na leven nog zijn wij ontheemd door pijn te verstrikt in het verleden te gehecht aan het heden om het te kunnen accepteren dat verlangen naar het pijnloze die beleving van de stilte als troost voor het einde…