GEBORGENHEID
Een zuigeling
ligt op de hem vertrouwde schoot
gaat telkens langzaam omhoog
valt weer met een lichte smak
drukkende buikpijn plaagt voortdurend
windvlagen en spattend water
doen zijn tere huid schrijnend beven
huilen om bescherming brengt zegen
die keel krijgt alle kracht!
't geliefde beertje komt kroelen
bezield door 't ijle muziekdoosje
eindelijk tevreden inslapen...
de buitenwereld mag dreigen
dankbaar streelt moeder haar kwetsbare kind
kijkt vanuit de reddingsboot
over de troosteloze zee
ziet hun machtige stoomschip zinken.
Geplaatst in de categorie: liefde
Ik weet gewoon waarom dit gedicht mij zo ontroert....nog meer in de figuurlijke zin dan in de letterlijke.....erg mooi dit.