Alle inzendingen over gekrakeel

eeuw na eeuw het gekrakeel van de menselijke soort hoeders van wijsheid kijken onbewogen toe de banen der planeten het rijzen van de zon het spel der sterrenstelsels behoeft hun aandacht verdreven uit de Hof van Eden slaat Kaïn steeds nog Abel dood de roos der wijzen bloeit in het eigen hart…

Af en toe Wat gedoe Of gekrakeel. Terwijl een incident Vaak opschudding kent.…

Te midden van geraas, getier, Getoeter, geklets en gekrakeel Vormt er zich in mijn brein Een aandachtige ruimte, Die uiting geeft aan mijn Schreeuwende behoefte Aan stilte…

zoveel gekrakeel en weinig toneel bij zoveel water en wijn…

Wees welkom in de Arena van het palaveren waar polemieken met Très Grande Vitesse voorbij daveren. Zij is the Place To Be waar dichters strapatsen maken elkaar met talige humor troost en tragiek weten te raken. Woordenaar scherp de punt van uw ganzenveer kruis op de zandvloer fair de degens telkens weer. Welkom dichter van het hoogste woord…

O jee het is weer raak: ieder krijgt zijn deel van het gekakel en gekrakeel. Wat moet een mensenhart ook anders als mededelen wat er in liefdesnaam speelt. Ons verstand kan er niet bij, bij de woorden van deze bezige bij. Toch kan niemand eromheen: hier helpt geen fopspeen.…

't is gekrakeel! van rottend vlees met veren Lamgedrukt, vergiftigd, overvoerd terend in urine, stront en kanker Netjes opgeruimd en afgevoerd…

Een symfonie van gekrakeel. Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…

ik vraag me af wanneer wordt het weer stil het geschetter beu politiek gekrakeel verhardende standpunten van wasverzachters knallende allesreinigers, rellende religies media-circus, vooraf-oranjegekte wanneer wordt het weer stil, schreeuwt een stemmetje in mij…

even er uit met drie passen ben ik buiten de stilte weldadig om me heen ja er is wel geluid maar in de rust van de natuur voelt het kalmerend zij praat zonder woorden omarmt je meteen met haar word je één geen confrontatie discussie of gekrakeel maar een weldadig begrip zij en ik voor elkaar openstaan met haar kan ik alles…

Zullen we op ingeslagen weg niet in gekrakeel en eigenwijsheid verzanden? Ik kijk links en rechts van me.... zie in zoveel handen kaarsjes van hoop branden.…

zachtjes rekken violen zich uit strekken narcissen hun lange nek wiens kelken gekust worden door 't morgendauw doch houdt de vrijdagochtend wolken steevast gesloten waar vroege vogels onverstoorbaar met luid gekrakeel onderdoor vliegen ontvouwen madeliefjes hun schoonheid treuzelend daar kinderhanden in aantocht zijn wachten lenteboeketten…

Hij reist van burcht naar kasteel muziek is beter dan het leeg gekrakeel het levenslied vertelt al heel lang ervaringen voor hun eigen belang soms overstemt geroezemoes zijn gezang men ziet niet het verborgen belang men is niet geïnteresseerd begrijpt niet dat men er van leert misschien is het tij te keren en kan men zich tegen…

De politiek verliest zich in een vete, Ontbloot van elk belang en alle zin, Of Máxima misschien ooit koningin Of toch maar ordinair prinses moet heten. Mij maakt haar naam niet uit, op één ding na: Dat nutteloze streepje op de a.…

Verdort die éne fiere roos in het bonte geheel om zich moeilijk staande te kunnen houden in een broos gekrakeel, wat een einde maakt aan z’n uitdagend bloeien, is het hele rozenperk gedoemd tot snoeien?…

En gekrakeel is zij heel gauw weer vergeten. Zij gaat met goede moed ergens naar toe en komt er evenzo weer vandaan. Met een positieve energie die zij heeft kan zij zeggen als ze later ouder en wijzer voor haar spiegel staat waarvoor zij heeft geleefd en hoe zij door het leven is gegaan...…

Maar besluiteloos blijf ik luisteren naar dit gekrakeel. En werp een platte steen over het water oppervlak. Na twee keer opspatten volgt een weerspiegeling van het water dat in een rimpeling brak. Een weerspiegeling van mijn gezicht in een rimpeling gebroken. Een mens alleen door de liefde aangestoken.…

Hoe teer uw sneeuwklokje beweegt bij het trager zuchten van de wind zwak zonlicht haar kracht hervindt waar het lentezicht erachter leeft plots dagen krokkussende kleuren narcissen ontpoppen wit en geel bij de bosjes treurt geen gekrakeel zoiets zal hier vast niet gebeuren tussen bloemen heerst altijd blijheid staat in natuurwetten beschreven…

Minzame glimlach van een vrouwelijke staatssecretaris Verdedigt bekonkeld gekrakeel in de marge Grondwettelijk gewentel binnen Europese grenzen Wentelteef treinrijdt een handtekening naar jaarsalaris Over onze ruggen wordt rijk gebrusseld Uitstapje soms naar Straatsburg, neem papieren mee Er wordt iets gedronken, Europa beklonken Een kliekje…

Verdort die roos in een rijk geheel om niet mee te kunnen komen in het aardse gekrakeel, maakt dat een einde aan de broosheid van het hele veld, gedoemd tot snoeien tot de puntige doornen zijn geteld? En duurt de lente maar één dag uit het vooroordeel van velen, ontbloot het imago van het individu die mijn wonden kunnen helen.…

Zo voorzichtig, zo schuchter is het nog nooit dag geworden alsof op duizend schaakborden een volgende zet, nuchter en toch vol passie gedaan moet worden een nieuw spel met onzichtbare horden Aarzelend tikt de schemer op de velden vanuit het woud dampt het eerste gekrakeel en onder de wieken stuift het jongste meel een vredig krieken…

Met het drijven van de jaren bouwden zij mijn luchtkasteel waar ik dromen kon de dagen op de allerhoogste deel met mijn vlindernet vol vragen en mijn hemels gekrakeel konden zij mijn zucht verdragen was geen wervelwind teveel Speels verdroomde ik verhalen die ik speelde -één voor één hoog daarboven voor de sterren en de wolken om mij heen…

gewoonweg om te slaan Woede lost op in het gepeupel en gedrang Wijn voelt zo zoet, maar de nasmaak wrang Elk stukje van mijn bestaan vergaat met het wiegen van het graan Het leed van de wereld vergeefs trachten te dragen Het stilstaan in een onvergankelijk draaiend geheel De pijnlijke schoonheid van het einde onzer dagen Onkunde in ons zinloze gekrakeel…

herhaalgedrag van 't sprekend kuddedier: de Ignoramus De mens die door 't verleden wordt bezeten en steeds weer in dezelfde vallen trapt en dan met val en al weer verder stapt die hangt hij om zijn nek als een ereketen Wellicht is het niet moeilijk te voorspellen hoe 't spel verlopen zal op 't schouwtoneel wees stil... en luister... is dat 't gekrakeel…

Queen Mom wendt het gelaat, het maakt haar ziek zij grijpt de pen, 't wordt haar nu echt teveel dat scandaleus gescheld en gekrakeel die doven- en slechthorendenkliniek: "Van Tien Geboden noem 'k u minstens vier - vertrouw op wijsheid, handel naar vermogen streef naar consensus, houd het doel voor ogen beschimp elkander niet, respect past…

Iedereen gaat ten onder in het notoire gekrakeel, de massa sleept massa massaal met zich mee. Als een schaap over de dam is…. verdwijnt ook de rest in zee. Verloren voor hen is de dag zonder naam, zij zijn hulpeloos die dag, niets mag.…

" Methodisch leerde hij ons redeneren Hoe men argumenten kon definiëren Politiek gekrakeel deed hem niet veel Het ging hem om het grotere geheel Aristocratisch en ondiplomatiek Bespotte hij de democratie satiriek En toen er een strijd om werd begonnen Die niet door zijn kant werd gewonnen Was hij opeens de grote ondeugd Aangeklaagd…

waard Soms staan de ogen van moslimmannen die net uit de moskee komen vrediger en rechtvaardiger dan de vertroebelde ogen van drugsverslaafde Hollanders in hun ronkende Amerikanen geen reden om moslim te worden maar allez Allah Soms is een strakke hoofddoek om een beeldschoon gelaat dat geen emotie toont aantrekkelijker dan het valse gekrakeel…

Getier, gevloek en gekrakeel, verlaten galmend zijn kasteel. Tezamen met een roeten wolk, een bezem en het diendervolk, zes ratten plus de hamelfluit, een brandweer met zijn brandweerspuit. Ja, zelfs Jonkvrouwe Hoepelrok, springt pardoes uit haar torennok. Ze zweeft gelijk een kiekenveer, al tollend in de slotgracht neer.…

Het meeuwengeschreeuw mis ik in de polder het geluid van die gillende geeuw en gekrakeel, met hun krijsen, met hun kromme puntige snavel, geel het eisen en krijgen en pikken en pakken en hakken als gieren, loerend speurend en peurend in kieren Ik lijk wel niet wijs want ik mis hun gekrijs hun scherpe vlucht zomaar vallend uit lucht naast…