Alle inzendingen over gestold

Waar wolken elkaar raken vliegen uren van verlangen langs aderen van eenzaamheid en treuren om wat is geweest sterren raken grijsgrauwe luchten, schijnen schitterend licht langs de avond op weg naar een nieuwe dag gehuilde tranen verdwijnen in geopende armen waar gevlochten vingers elkaar vinden in glimlachend samen…

Tot steen gestolde gevoelens zitten vast en groeien niet. Gestold en tot steen geworden doorheen heel mijn lichaam. Rond en door alles heen zitten hun tentakels, en verstikken alles. Want versteende gevoelens blijven onzichtbaar aanwezig onherkenbaar en stil.…

fraai ijskristal bloeit op het gestolde water de winter regeert…

een gestolde ziel roept niet om hulp ze neemt de benen als de dag haar van donker naar licht verschuift ze hoort slechts kapotte valse klanken als losse pianotoetsen achtergelaten in het gras een mannetje wijzend en roepend voor op de fiets laat haar gestolde ziel stromen hij wint haar voor het leven…

druppels gestold licht duizend jaar opgesloten bevrijd uit de grond…

eiland gestolde lava door wolken omhelst brengt een kostbaar goed water…

Schoonheid in steen gestold Bevroren beweeglijkheid Pracht kop Lief oor Vorm gegeven voor altijd…

Gestold.…

Meeuwen vliegen sierlijk boven de botenmasten die fier staan in de zilte lucht Aan de kust van Westenschouwen voel ik een gestolde herinnering aan de gekwelde grond van ‘53 In Brouwershaven lijkt de tijd stil gestaan Stilte overvalt ja, het ontroert…

hartverscheurend zwijgen in een gestold moment je bent niet weg, Lucretia…

ik rijg een ketting van gestolde tranen en hang hem om mijn hals de spiegel kijkt mij aan en vraagt vilein: die parels zijn die vals ?…

hier te liggen in dit warme zachte bed zo zonder pijn te zijn gestold te zijn in stilte enkel maar zijn rimpelloos verglijden in tijdeloze lichtigheid…

ik heb je nooit ijsbloemen gegeven als restant van het veel te snel gestold leven vaak was het de kou die trager leven gaf waar warmte ooit standaard was ook het gebrek aan samen gaf te weinig kansen om elkaar eens goed door te warmen geef mij je hand die ik niet meer laat gaan dan open ik mijn hart die warmte is basis voor…

(voor Gerrit Komrij) Jouw hand beroerde mijn rechterwang en ik wist niet meer of het leven echt was, je verdween naar de Portugeze bergen, waar je boekenkasteel glinstert in de zon. Wat wilde je toch van mij? Je kuste mijn derde oog op de valreep van onze ontmoeting en ook ik verdween naar mijn evengrote boekenkasteel. Je dromen lagen in de…

Gele bladeren: gestold zonnelicht van lange zomerdagen, nu gedoemd om te vallen, te vergaan, te verdwijnen. Toch zal het licht weer schijnen.…

Dit beeld deed mij denken aan drie vrouwen die verrast zijn door een indrukwekkend landschap. Of zien zij uit naar de komst van een dierbare? Mogelijk is ook dat zij terug zien op de weg die werd afgelegd of is het voor vertrek? Op deze vragen komt geen antwoord en wat juist is, dat blijft gissen. Dat geldt ook voor het nieuwe jaar dat voor…

na jaren vind ik mezelf terug gestold naast de honden van Pompeii…

vind van zinnen het gekleurd gezag dat gestold in woorden aan de oever lag met het rijmende rhytme van de tijd die de diepste letters uit de golven snijdt…

Huilen wil ik Maar mijn tranen Zie je niet Hoofd overlopend van Gestold verdriet Maar mijn tranen... Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Zij ligt hier opgerold Haar wervels kreunen Getuigen van de zucht De vloek die verstilt Het lijf dat buigen moet Uit een gestolde pose Een scha(n)delijke metamorfose Van hier naar haar Naar daar…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

ik ben jouw boek en je handen strelen mijn bladzijden je handen zijn zacht en je leest met gevoel en je doet een greep naar mijn gestolde woorden voor mij ben je nooit uitgelezen verdrink maar in mijn gedichten…

De slaaf ligt in zijn schrik gestold. Uit marmer lees ik keizers en de rijken. De lavapaden langs omhoog gestold, wil ik jouw naam op de hemel vergelijken. Er zijn slechts dieptes in dit gruis, fragmenten van verbannen muren, contouren van een kaartenhuis: de dood is zichtbaar in kwetsuren. Je bent er tóch.…

Zwijg de vraag op het ontstelde antwoord van gestolde hunkering tot opgehoopt verdriet.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als niets meer Echt is, als Alle natuur tot Kunststof is Verworden in De maalstroom Van deze maatschappij - En niet alleen Jouw tranen maar Ook je glimlach In plastic is gestold Dan weet ik zeker Dat alles dat voor mij tot Dusver waarde had Voorgoed is uitgehold…

Gestolde dromen uit mijn kindertijd Nu tastbaar maar toch onbereikbaar Een plotseling besef dat wonden openrijt Ik leed te veel aan weggooiwoede Vernielde poppenspul in koelen bloede Enkel mijn dromen bleken onverslijtbaar…

de druppel lekt door een spons van kalk tussen bodem en dak groeien de kegels trager dan mijn nagel als een paleis van kaarsvet gestold rond de hals van een wijnfles ze versmelten in een zuil van zout…

de kamer is ontvolkt naar evenbeeld gevoegd gestold tot stilte neergedaald in stof met lege adem gevuld roerloos aangezet het weerschijn tekent de wand met dagen in jaren schemer en morgen…

op het natte asfalt een foto in zakformaat de vrouw houdt het kind vast achter haar de man met een jongen aan zijn hand gestolde ernst in een zwart-wit ogenblik handreiking aan een verwaterd verleden…