Alle inzendingen over glimlacht

geluk zit hem niet in het materiële zoek het liever in het klein kijk eens naar een kind dat glimlacht of een straaltje zonneschijn een onverwacht telefoongesprek een leuk kaartje met de post er is zoveel te genieten geef je ogen goed de kost een boom die staat in volle bloei een avondje met volle maan er is toch zoveel moois…

Ondanks de kaalslag glimlacht zo'n kinderleven, dat dankbaar is met elke vooruitgang, die een ziekenhuis dag kan geven. ( Thema: 'Het zieke kind' - kinderkanker)…

Onverschillig ziet zij het aan, en ze glimlacht -- tot vervelens toe.…

Ik aarzel om hem iets te zeggen, zo intens -- vermoeid glimlacht hij.…

Er zijn, dat is het, glimlacht de tuinman, een tuin – leeft en is nooit af.…

Hij glimlacht alsof ik echt wel leuk ben in mijn – belachelijkheid.…

De lucht breekt open het kanaal glimlacht naar mij de opklaring staat…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

het haantje op de toren vangt de zon en kraait victorie het dorp glimlacht…

Wanneer ik ontwaak glimlacht mijn gezicht het wereldverbetert mijn humeur omdat gedachtensprongen om jou dansen.…

Ze knipte mijn haar handarbeid zei ik doe ik graag zei ze ze glimlachte lenig ik heb dik haar…

Toen hij geglimlacht heeft, 't eerst van zijn leven, kwam hij uit verre, stille landen zweven. Daar had hij geen gehoor en geen gezicht, en leefde alleenlijk bij inwendig licht. Daar is het eenzaam en geen enkel ding wordt er verwacht of laat herinnering. Alles is daar zeer ernstig, en de nacht heeft er geen weemoed, en ook niets dat lacht…

de late dag ontmoet het schemer in een stilzwijgende omarming licht neemt afscheid met een steelse blik vredig waakt de avond bij een vervaagde grens van opgeloste kleuren in beelden van graniet en de hemel glimlacht met duizend lucide ogen hoe moest ik weten dat donker zó licht kon zijn…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

op het scherpst van de taal sneuvelen woorden als bij een schipbreuk de dichter als drenkeling klampt zich vast aan lettergrepen in luttele zinnen vangt hij een versje voor eigen gebruik hij spreekt het zachtjes uit en het blijkt nog goed voor een glimlach…

zij zit in stilte, langs het raam schiet de wereld voorbij foto's getuigen van een heftig verleden, ze kijkt er niet meer naar zij zit in stilte, haar leven is zomaar voorbij gegleden als afscheid glimlacht ze en zwaait achter het raam…

Verleidelijke oogopslag omfloerst door donkere wimpers zwart satijn de sluier die haar silhouet omhult bloemen in haar haren alleen voor hem geen schaduw van twijfel als zij haar hart voor hem opent en zijn lippen de hare kussen dan glimlacht de wind…

Mijn hart glimlacht als ik Jou zie hier op dit heerlijke strand. Mijn hart staat in volle bloesem door Jou. Zoals suiker in water maak Jij deel uit van mij: onzichtbaar en toch overal aanwezig. Mijn hart glimlacht als ik Jou zie. En ik zie je overal met je liefdevolle glimlach.…

in doelloos turen vervallen muren die ons scheiden ik zie je ogen blikken mijden met onbescheiden wensen je glimlacht zon straalt warmte van het feest rondom beweegt je soepel tussen handen die je willen raken ziet tongen langs de lippen gaan in de hoop je ooit te kunnen smaken spanning groeit heel langzaam in het heffen…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam…

ik heb je stilte gezien de weggeduwde zorgen er is voor jou geen morgen je bent bang voor flitsen in je ogen zag schimmen die bewogen je glimlacht raadsels en je stem is toonloos door langdurig zwijgen ik fluister je een rode roos je luistert naar mijn dromen een vogel die voor vliegen koos als handen langs je lichaam gaan…

haar blond opgestoken je neusje in de wind de ogen wat geloken je blikt nog lente in de zomerzon aarzelt en kijkt om ik lach het volle licht in je verbaasd gezicht je stem klinkt lichte tonen in herkenningskleur je parfum is herinnering aan eerste kussengeur ik kreeg een hand op armlengte afstand van je vochtigrode lippen je glimlachte…

ik fluister kort maar duidelijk de waarde die je hebt in mijn leven al de liefde die ik je nog wil geven - en je glimlacht dan gelijk -…

ze er nooit geweest hoe dan ook ik blijf schrijven zolang als woorden raken dus je glimlacht en je denkt maar ik bewaar zeker dit moment…

Ik zag je stralen van daarboven even glimlachte je naar mij Ik heb het gezien je moet 't geloven er vloog 'n engeltje voorbij…

je glimlacht naar me en het landschap opent zich ergens tussen traagheid en bronnen van geluk het begint met een gedicht met venstervogels ik laat ze binnen ook de bomen die ik nergens vond voordien ik word zomer lichter en geloof eeuwig als de zon je glimlacht naar me en ik woon nu voortaan in jouw stilte…

Je tong druppelde woorden in mijn oor Ik glimlachte en besloot te antwoorden op jouw verlangens we verloren ons in een eindeloze regenbui...…

Sterfbed van mijn vader Verscholen in zijn gebroken ogen Schemerde even een licht En ver weg in zijn gezicht Glimlachte hij Hij herkende mij…

dierbaar mensch je glimlachte -verzachtte al de trekken van pijn en de ernst op diepe groeven van achtergelaten doodssmakken- de pijn voorbij…

De vreugde in mijn hart glimlacht als ik naar de zee kijk omgeven door lichtstralende liefde van hemelsblauw die blozend mij een volle zoen geeft.…