Alle inzendingen over godin van licht

Kruimelzacht waren haar ogen zachter dan de lange kusten waarlangs zij mij steeds liet rusten met haar vogels in het zand Als ik moegestreden zocht naar vertes die ik had vermeden rolde zij de zee in schreden voor mij uit tot lonkend land Toch heeft zij nooit echt geweten in die aangestaarde jaren hoe verzacht haar ogen waren die ik steeds…

snelweg naar de zon is je hartenlied horen laten overspoelen met licht en uit volle borst zingen springen en dansen met de godin jezelf…

Ik ben Godin. Ik ben Licht. Ik ben Liefde. Ik ben Bron. Ik ben Engel. Ik ben Bengel. Ik ben Allesomvattend. Ik ben Mij. Ik ben.…

Kijk naar de zee Daar tussen de golven Zwemt een godin Door water bedolven Kijk naar de zee Ze neemt me met zich mee! Kijk naar het vuur Daar tussen die vonken Brandt een godin Schoonheid geschonken Kijk naar het vuur Ze is zo mooi en puur!…

De kroon van de vlakke vlakte plaats ik graag op jouw hoofdje dramatische voorbereidingen om lief te hebben liefde te symboliseren om alles te vergeten en opnieuw te leren vrijheid blijheid gelijkheid de tijd in spijt maakt jouw lach als kroon juwelen fluwelen godin van de oogst een schittering in dit leven waar ik nog in geloof.…

hoe kon je weten dat ik droomde over regenbogen als synoniem van geluk je plaatste me er bovenop nu voel ik mij als een godin jouw godin…

Waarmee kan ik je nog verrukken Enkel een mand met dode mussen Wat kruisjes als symbool voor kussen Niet eens een trap om fruit te plukken Je hebt mijn Venusbeeld geroofd Het is gedaan met al mijn ooft Het rot, is beurs, de bomen huilen Ik zoek beschot waar ik kan schuilen Hoe sterk was jij in overwinnen Mijn tuin was degelijk omheind…

, en de Godin in mijn moeder En laatst zag ik in de weerspiegeling van een raam, de oude Godin in mij…

Onbewogen waakt het licht als een godin die met ons zinkt als lood, onsterfelijk maar dood, en droog of zacht of dof als talk, in het zilte. ----------------------------------------- uit: 'Triptiek van het licht', 1982.…

verblind door de bron van het licht wist niet meer met jou om te gaan maar ook in het scheiden van onze wegen ben jij altijd mijn glazen godin gebleven…

Godin van kunst en vrede Van wijsheid en van geest Een uil als totembeest Vervoeg u stante pede Bij ons en breng tot rede Voor wie wij zijn bevreesd Godin van kunst en vrede Van wijsheid en van geest Verhoor toch deze bede Maak dat de mens herleest Dat liefde haat geneest Was Beth’lem niet de stede Godin van kunst en vrede?…

De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

vooruit dat het leek alsof jij verder schoof ik heb de grootste twijfels als ik jou zo bezig zie er gebeuren te vaak vreemde zaken en erover liegen kan jij niet woorden als magie en mystiek krijgen in jouw ogen steeds een andere lading mee in vooral door mij niet goed begrepen zinnen diep van binnen voel jij bij mij aan als een godin…

er stapten twee benen mijn lengte voorbij niet alleen hun snelheid maar ook de soepele schoonheid onthutste mij nog was haar blik niet van de horizon geweken zij had mij nog nauwelijks bekeken pas toen ik moest dribbelen stribbelde zij tegen zij was godin in het franse land met mij aan de hand haar zwierige gebaren wezen mij…

neergelegd ja tegen wind gezegd zonder op te spelen hoorde ik al de groene melodie van velen pas ontloken en nu al in het zonnig koor gekropen in warme vlagen weten zij de muziek te dragen van de eeuwenoude dirigent die elk blaadje persoonlijk heeft gekend in een door schaduw gestreamde versie wordt de zomerzon geëerd zij is de godin…

Iedere avond als de heldere zon ondergaat en de volle maan opkomt zit ik op haar te wachten op de enige en echte godin van de liefde en ik zal dat eeuwig blijven doen want ze heeft mijn hart.…

' de zon stond hoog de wind was een zachte adem die jouw schoonheid met zich meedroeg tot in mijn diepste wezen heb ik je lief ik buig en huil, om jou, jou wees één met mij godin…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

ze keek naar mij, een lach op haar gezicht godin, zo jong en knap, met blonde haren ik voelde mij weer als in vroeger jaren het zware leven leek voor even licht er groeide hoop toen zij kwam toegelopen "ach opa", sprak ze zacht, "uw gulp staat open"…

Als zij naar mij kijkt, kijkt de Godin in mijn hart en versmelten Wij...…

hoe ze daar staat als een aardse godin hoe ze naar de einder staart en ik haar eindeloos bemin…

Laten we het maar weer hebben over het inspirerend niets zo'n begin waarin nog alles mogelijk lijkt, een godin verwekt en geboren wordt.…

deze nacht hoor je de ransuil aanhoudend klagen Nyx godin engel van de nacht verbergt haar vleugels in duisternis de hardhandige vleugellamme landing in een cipres Dionysos laat je leven! voeten zoeken aards houvast ze moeten zich wortelen van dag tot dag Helios maant tekent streepjes licht over je gezicht…

taal [godin van stand]: hofnar nectar draak en kind draaiwolk in mijn hoofd…

Leef liefdevol, zachtaardig Een heksenleven waardig Breng licht waar duister woont Want goedheid wordt beloond Begroet de Zon en laat hem gaan Bij het verschijnen van de Maan Houdt sterren steeds in ere Om wijsheden te leren Begin altijd bij het begin Vanuit de schoot van de Godin Alleen daar huist er vrede Van heden en verleden…

Dit sonnet is geïnspireerd op het netgedicht "Carel Godin de Beaufort" van Marino van Liempt.…

Hun godin is in de golven ongebroken, in aarde ongewroken. Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar. Waait stof langs de kust van zielen en van sterren, kust licht van verre. De maan in de zee, gebakken voor mens en dier, licht van hemelse stier.…

En de Godin in de nacht van donkere maan zag dat het goed was. Een nieuwe maan met een nieuw Licht bescheen de Aarde. Voor een nieuwe mensheid zonder zonden tegen de Liefde.…

achter gordijnen van graniet danst de godin door grenzen van de geest geheime gangen geven zich niet prijs haar bange hart regeert in grijze golven de gouden gloed van goedheid verschuilt zich achter het gekweld gemoed de godin laat zich niet zien de gesel van de angst houdt haar geborgen in haar grot gesloten met gordijnen…

De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe! Och, hoe was in die nacht mijn brandig…