Alle inzendingen over grazen

GEDICHT FOPPE BIJ PAARDENFOTO twee paarden in het ochtendlicht zou dierenliefde dan toch bestaan ach het is zo'n mooi gezicht vandaar dit gedicht want zonder liefde gaat het leven niet ook bij paarden een bijzonder gezicht.…

Ze grazen grazen in hun wei ze kijken kijken op naar mij Allebei wil ik ze 'op de plaat' meer dan hun hoofd Morrend.... hebben ze me beloofd mee te werken aan deze fotosessie maar van harte.... gaat het niet zijn ze er met hun hoofd niet bij?…

gevulde beurs hebben de rust na uw gedane arbeid hebben de gouden bergen hebben de kat in de zak voor u hebben u nog nooit met open armen ontvangen zijn de beul zijn de verre vriend zijn de dieven die de gelegenheid maken zijn zo glad als een aal laten u op de blaren zitten leven als god in frankrijk lopen over uw graf nemen u te grazen…

't is genieten de vogels te zien grazen in onze kleine oase toch, als ik me vertoon zien ze me als evenbeeld van wat opgesteeld in de zomer onze akkers moet beschermen tegen al te grote zwermen…

er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen dan staan ze stil schudden de dag af de nacht kruipt op hun rug er lopen paarden met hun veulen door de avond na een dag van grazen de nacht zit op hun rug…

In het wild lopen ze lopen te grazen Het zal u niet verbazen dat je ze hoort grazen hun kaken malen Ze zetten poot voor poot door hoog gras Zij zullen kunnen verhalen over: de natuur-onverwacht- een gedekte tafel de hemel hun beschutting in zomerdag & winternacht.…

Zonder bustehouders grazen zij als verlichte goeroes in de wei...…

Elanden grazen, turen soms in de verte. Wat doen die mensen?…

"hai koe" zei de stier en zo groen als haar grazen was zijn extase…

in het verre grauw bewegen drie dotten wit - zwanen grazen daar…

Koeien in de wei grazen het sappige gras tot houdbare melk Haiku…

gehaaide koeien koeionerende haaien verschil moet er zijn maar is dat er ook er zijn vissen die grazen en vee dat toehapt…

Zelfs de schapen lopen volgens rooster evenals hun herder ze mogen grazen, in de ochtenduren gaan dan in ruststand. Het is te warm, ook voor die beestjes dus gaan ze hup, de schaduw in zodra de klok geslagen heeft om na het siësta wederom, te grazen.…

Een secretaresse uit Grazen Die ontkleedde zich in twee fasen Want in een flits Ze pakte de rits De rest zal je dus niet verbazen.…

De ballon zakt neer; schapen rennen angstig weg, grazen dan weer knus.…

de wolkjes zijn mak schapen langs het blauw in kuddes zonder herder ze grazen licht lossen langzaam op in zomers zonnewind maar als wit stokt en zwart gaat bokken in thermiek dan pakt de kudde samen ontrolt groengrijs en onweert tot de luchten zijn geschoond en de herder verder zomer droomt…

Frisse avondnevel streelt zacht en minzaam geurige weide, door bos omgeven, waar kleine schuwe vorsten zich begeven naar hun maaltijd, schrijden plechtig langzaam. Het veldgewas, smakelijk en voedzaam, doet elke ree vreugdvol opleven, daarbij onder lichte spanning beven. Loert, ergens verborgen, een gevreesde naam? Het omhullende wit versterkt…

Een paard staakt het grazen en heft haar hoeven op.…

Op de fjordhelling grazen geiten onbezorgd hun leven slijtend, beelden al springend de aard der Noorse vertellingen.…

Onstuimig in bloei het land barst uit zijn voegen de zon op zijn helst de koeien van de hand Gods geschapen en maar grazen…

Den Haag Vandaag haalt hij niet meer zijn lijf is gauw aan sterven toe en na het rochelen ziet hij weer… het grazen van de bonte koe.…

Het zijn gitzwarte ze glimmen ze glanzen ze dralen zo uit de hoogte zo van wat wil je ze grazen ze talmen het eerst ze buigen ze neigen ze rekken ze strekken zo nobel als steeds…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

De koeien in de weilanden grazen geduldig de lammetjes staan met hun ouders een grasland verder in de hoogte op die paal daar zit warempel een nest van een ooievaar. Na de volgende omrastering staat een koppel paarden geduldig te grazen, een veulen dartelt om de moeder heen.…

op deze plek dit stukje aarde ruist het gras niet langs mijn enkels er grazen vette koeien ik ben de zon de zon die in veelkleurige dampen wordt gesmoord…

hen voorbij de horizon in een zachte zucht de schapenwolken grazen vredig verder daar hoog in de lucht vlak bij naast hen is hun herder…

ik proef de zoete geur van naderende herfst begroet de koe die met grazen stopt als ik voorbij haar ga een kort moment zie ik in haar lege ogen hoe het bos verzonken ligt…

de paardjes die gisteren nog met wapperende manen samen draafden door het land van tijdeloze dromen zijn al lang weer thuisgekomen zij grazen vredig nu en zonder spijt naast elkaar in de schrikdraadweide van de tijd…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

In Graz sprak een blondje uit Heeten een man aan. Ze wou van 'm weten, of ergens in Graz ook een touwslager was, want ze wilde graag draadjesvlees eten. Al was-ie kapot van die blonde, een touwslager werd niet gevonden. Hun wijze van spreken bleef zeer in gebreke, doordat ze elkaar niet verstonden.…