Alle inzendingen over gretig

Balancerend tussen de vlakken van zwart en wit, vrees de houdbaarheid van ieder stuk op het ongeschonden schaakbord van de Poëzie, herken de samenloop van letters tot aan de laatste zet, waarin mijn pionnen in het defensief elke keer wordt mat gezet,zonder de gretigheid te verliezen.…

Wilsbekwaam, geworden Wijs, reis ik over deze Planeet genoemd Aarde, die De meeste van haar, zo niet Álle schatten, inmiddels Prijs heeft moeten geven aan Grijpgrage handen van Gretigheid die in 't geheel Totaal geen waarde hechten aan Uitputting van bronnen die De Bol nog draaiende houden Tot de wereld en haar bewoners Buitengewoon…

Gretig koopt zij een stearine Boeddha en steekt hem aan…

Ik heb elk jaar een nogal vreemde kwaal Als eerste op die mooie dag in maart Vlieg ik de winkel in met volle vaart Ik heb ze op de plank staan, allemaal Het is een ziekte, zult u wellicht denken Ik ben verslaafd aan boekenweekgeschenken…

gretig begin ik met wroeten de tuin wordt weer geschoond elk jaar weer die overmoed met opgestroopte mouwen na enkele meters onkruid daver ik niet meer zo snel het tempo zakt nu per minuut de bank lokt in de zon al kreunt mijn rug, knikt mijn knie ik hou intens van groen geploeter…

Listig denkt de mol onontkoombaar ondergang de reiger verslindt…

Gretig wordt er gezwegen. Ieder vormt een roze decor... Vader leest Hooglied Negen. ------------------------------ uit: Verhelderingen (2013)…

een jonge boomvalk grijpt met gretige klauwen de blauwe juffer…

Gretig drink ik de mokka uit haar wilde blik de afdronk intens…

Opgejaagde sneeuw vult gretig al jouw stappen... Geheime afspraak?…

mijn liefde is een gulzig beest gretig grommend op zoek naar malse brokken van wie je bent…

altijd trekt vuur gretige kijkers strakken banieren schouders en borst spannen verwachtingen een ademloos volgen heffen mensen hun vuisten vol trots weer klinkt opstandig het protest van de tijd scanderen van woorden verenigt gevaarlijke massaliteit hysterie loert in verval van de normen het gevreesd populisme gooit olie op de…

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij uit Het niets Zo maar naast mij staan Verrassend op Mijn weg gekomen Jouw blik, jouw lach Voor mij het begin Van mijn nieuwe dag Dank zij jou ga ik Mijn nieuwe leven in…

je mistte vandaag ook morgen ben je zwaarbewolkt jouw lagedrukgebied kent nog geen zon en lente heeft respijt ik voel je handen koud op zoek naar licht maar in de somberte nog ongericht op zoek naar zekerheid slank je de vingers lang met warme gretigheid ik zal wolken breken je alle mist laten vergeten alleen de zon is onze zekerheid…

samen open maken open wat zo lang verborgen was maken wat de tijd vergeten had vingers voelen zacht aan achterkanten van mijn hart gesloten zijn de kamers boezems koesteren zij het aanleggen in gretigheid ging aan mij voorbij samen sluiten wat geopend is fragmenteren van gedachten ik kan niet langer wachten samen…

je ogen lachen bloemen uit het verre veld als ik je kus en veranderen hun kleuren verder naar fel en lijkt zwart-omrand de berm te zijn waarin licht blauw zich warm koestert in wit je huid proeft gretig jong in de smaken brutaal zacht en meeslepend waarbij ik kies voor de dubbele regenboogkleuren met hun aller subtielste…

Je eerste leesboekje van de stoffige zolder halen gretig op zoek naar primaire klanken wat....leest dat moeilijk.…

Zelden mijn gemoed Heftiger bewogen Dan in die Beweging waarin 'k Gretig welhaast Het leven liet…

tjiftjaf en lijster strooien hun klanken luidkeels over het pad en land takken en twijgen bloesemen een gretige lente…

de gretige eter van angst en twijfel smullend van onmacht zit zich na een kort dieet vraatzuchtig vol te proppen…

Een bejaarde man in Hanover was een ware hartenrover hij vond gretig gehoor bij het vrouwenkoor helaas werd hij zelf steeds dover…

Reikhalzend wordt ze gretig groter - de huppeldepup – aan mijn hand ; nog even. Zingend zoekt ze met veel noten zin - een streep gedachten – in haar hoofd ; al even.…

vanmorgen liet hij zich weer horen een vroege lijster in de achtertuin klonk er prille lente in de bomen kroop ik gretig uit mijn winterhuid…

een bromvlieg, het was best wel een dikke zat gretig aan een stronthoop likken maar de mestkever zei dat is mijn lekkernij ga maar krenten uit andere pap pikken…

geloofd geprezen zij onze hoog ontwikkelde beschaving waar zij gloedvol kolkend voorziet in vloeiende laving door groene wezens van oudsher bekend van mythen sagen eeuwen met succes ontkend door hele legers hypocrieten wij doelen op verse aanwas van gretig gulzige grieten met klassieken vrij opgevoed in niet te staven oplagen…

hoe zacht groeit stevig vlees tot lust de vrucht die gretig lippen kust hoe zuigt een mond die open sluit de nectar van het vloeiend fruit…

Er is geen bijslaap nodig als samenslaap deugt en in een groot bed afstand nog steeds warmte afgeeft Ik staar me blind wanneer ik bij je ben: de zachtheid van je haar de gretigheid waarmee je onderschuift en overtrekt.…

zon prijkt door de bomen en prikkelt zintuigen tot en met gretig kijken we stelen uit de zwarte grond tot zij ontluiken zullen geduldig wachtend totdat paardenbloemen weer beblaasbaar zijn…

maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

Ik heb de angst gezien in je stervende ogen toen de nietsontziende nacht in al zijn gretigheid je licht weg nam Ik heb je koude mond geproefd dichtgesmeed met de ijzers van de eeuwigheid en nooit nog nooit is een nacht zo zwart geweest…