Alle inzendingen over groef

Hallo - ik ben een langspeelplaat hallo - ik ben een langspeelplaat hallo - ik ben een langspeelplaat ik kan de groef niet vinden…

toen ik het zat was dat iedere weg tot de hel leidde groef ik diep in mezelf totdat ik de kracht vond om hem te omhelzen ging hij in rook op…

met veel blokken grote muren met een raam om door te gluren ik metselde compact dat toch een kiertje met uitzicht had op de woelige werkelijkheid wel had ik mijn dromen waarin alles een keurige zachtheid kon tonen zij wolkten en dolden rond zon en licht in een helder blauw vergezicht waar de wind mij droeg naar de groef…

gekleurd en gekalligrafeerd ze diverse vormen gegeven maar nooit kwamen zij tot leven ze uitgesproken met emoties en nuances tal van volumes geprobeerd maar zij wilden niet dansen pas later ben ik met ze meegegaan naar plaatsen waar zij in signaleren zijn ontstaan heb daar voorzichtig hun letters geproefd gezocht naar de eerste groef…

nog spreken mij de stenen toe als ik ze raak in voeg en groef hun bestaan is langs ons heengegaan we hebben ze niet eens zien staan in woord en beeld ligt alles opgeslagen alleen bezitten wij geen reproductiegave maar in voelen spreken alle talen komen herinneringen onze kleur en warmte halen…

je waardeert zo graag met een vier of vijf dan hoef je geen enkel gedicht te lezen het zegt zoveel over je eigen wezen een waarde van drie op de scoreschijf het stelt de oprechte dichters op de proef om niet te vervallen in dezelfde groef…

gewoontes zijn geen druppels die je even afschudt als ik wil veranderen merk ik hoe taai ze zijn handdoeken vouw ik altijd zoals mijn moeder deed boodschappen ruim ik op in een vaste volgorde soms spring ik uit een groef met een bevrijd gevoel…

Een boekdeel, elke groef in zijn gelaat. Je hoeft hem niet te vragen hoe het gaat. Dat is van zijn gezicht wel af te lezen. Zelf zou ik er niet echt versteld van staan, als hij de bondscoach werd van Zuid-Soedan.…

geen zin in gedoe dacht je en je hield de boot af net toen ik sprong ijskoud water mijn bed werd iedere kreet de oceaan nog dieper groef en verdronk geen zin in gedoe had je en je hield de boot af…

Die, zonder dat er Ook maar een traan Aan te pas komt, Het verstilde verdriet Inkrast in het gladde Oppervlak van deze Nieuwe dag - en zie, Het is niet eens De diepte van de Groef die aangeeft Hoe diep het was, Maar louter het feit Dat wat was nog steeds In gegroefde lijnen Zichtbaar is in de tijd…

aangespoeld in schuim gedold door rollers van de zee droogt duurzaam puin heb ze geraapt op nukkige dagen naar vorm en kleur tot mozaïek gemaakt gelegd met schaduw in de groef gebonden stralend heeft mijn ziel haar bron gevonden…

Een team met Molly, Noortje en Gravin Ging ondergronds en vorderde gestadig Victoria, de captain, groef krachtdadig Het laatste stukje naar Station Rokin Zo werd zes kilometer pijpenla Geboord met zegen van Sint Barbara…

De aandacht was ook nu weer overtrokken, ‘De Diepte’ groef niet bijster diep qua tekst, maar goed, S10 zong zuiver en relaxed en had de allerlangste blonde lokken. De meeste punten kon ze niet vergaren, wel leerde ze Europa navelstaren.…

hij groef en spitte alles om op zoek naar aandacht en waardering voelde zich de koning op zijn vakgebied als primus inter pares maar medebroeders had hij niet in volgen en begrijpen schold ze uit voor eigenwijzen aan een handvol dwepelingen en verdwaalden baarde hij zijn kennis en wat kunde dat was de aandacht die de wereld hem…

Haar lege ogen zwijgen allengs worden gedachten verborgen naast immermeer klanken laten in marstempo noten los en spelen hun eigen maat lettervrij de laatste groef draait zwart nogmaals rond de naald glijdt niet hij kerft…

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…

er was geen gat toch groef ik in de tunnel van verlangen naar een opening steeds blokkeerden stenen uit je leven de doorbraak naar een nieuw gezamenlijk begin we hebben puin geruimd de paden eindelijk verlegd gezegd wat ons zo irriteerde in initiëren is onze toekomst blootgelegd afhankelijkheid wordt omgezet in samen existeren…

berekenen wat het hart behappen kan of het opgewonden is tot een natuurlijk getal, cijfermatig getergd, opgepoetst met boenwas hoe de mogelijkheden liggen in termen van kansverdeling met onbekende parameter alles is mogelijk, zelfs de limiet van het onbereikbare, de buigkromme van de hyperbool tot het hart valt in het gat dat het zelf groef…

Hij groef en vond geraamte van een mens in de grond hij groef verder en vond er nog een de roestige keten nog om zijn nek heen. Dat werd hem te gortig hij stopte met graven en dank zij Swarts staat in onze dagen de Giezelbaarg nog overeind.…

ik heb er jarenlang op gejaagd en ieder gevraagd naar het geheim van leven de groten gelezen maar hun exegeses konden mij geen antwoorden geven geploeterd en geliefd hoe diep ik ook groef aanwijzingen kwamen er niet tot ik begon met het loslaten van zaken toen kon ik vorderingen maken het werd transparant in het voorzichtig naderen…

handenvol heb jij gegeven aan ieder die dat vroeg je bron leek onuitputtelijk omdat jij steeds dieper groef totdat de bodem ketste jij wat restte gaf je laatste lach pas na het breken groeide stukjes eigen leven een eerste lente onervaren nog in geur maar wel jouw vorm en kleur…

De hand betast ongenode,   volgt de contouren en iedere groef. Een vinger penseelt de lippen sexy karmozijn op proef.   Ledige ogen blikken naar binnen, treffen zichzelf en komen tot zinnen. Doof het licht, doof het heden, wat nu was is alweer in tijd vergleden…

Hij vroeg ons wie zes miljard graven groef. Ik wees een dichter en won een paarse porsche mattel 1:43 op een draaiplateau. Geen- wrak van de weg of -fratsen maar echt bekend van televisie.…

En weer groef ik uw lichaam op, vervloekte ik uw zaligheid, zodat uw geest tot aan mijn tijd, van ademteug tot hartenklop mijn ziel tot aan krankzinnigheid zal drijven, of tot aan de strop, waar mijn bezeten duivelskop getormenteerd uw naam uitschreit.…

in tijden van grote schaarste en armoede laat je schaamte varen kijk je niet op een smetje ben je blij met elke kruimel daar moest ik aan denken toen ik die grote foto in de Volkskrant van j.l. donderdag 28 augustus zag ik voelde mijn lekkere trek uit schaamte op de loop gaan en groef diep in mijn herinnering naar de laatste keer dat…

duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschreven regels de vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en weet de as op hete stranden waar hij als kind zijn kuil al groef…

door duizenden mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en weet de as op de hete stranden waar hij als kind zijn kuil al groef…

door ontelbare mulle indrukken die gewatergolfd wegspoelen naar de vergetelheid van ongeschonden regels die vloedlijnen achterlaten aan de moede voeten van de horizonner die in het ondergaande bloedrood zijn geboorte tracht te herbeleven ziet hij het tij genadeloos keren en weet de as op de hete stranden waar hij als kind zijn kuil al groef…

Hij bleef een beetje achter in die andere werkelijkheid een droomwereld zonder klagende vrouwen en verziltende knapen groef hij zijn eigen kuil nooit voor een ander met vallen en opstaan zijn eigen leven waar antwoorden ontbraken hij zich niets meer af kon vragen in de diepte van zijn drama bleef hij een beetje achter in die…

Soms luister ik naar de wind misschien komt hij mij het antwoord brengen hoe jij mij terugbracht naar het welzijn van het leven ik ken elke lijn en groef van het verleden voelde mij een eenzame ster in de nacht toen kwam jij en zorgde voor een beetje kleur tussen al dat zwart de pijn had zich diep genesteld maar alles…