Alle inzendingen over gruis: Alex Roeka

Alex Roeka zingt zuiver zoals rauwe raven zingen. Zoals mensen zingen die zingen vanuit hun hart. Alex Roeka kijkt scherpzinnig zoals kraaien in spiegels kijken en er zichzelf in kunnen zien. Alex Roeka is een wijze dichter die rauwe gedichten genadig dichten kan.…

In de lente is het Zo voorspoedig begonnen De bloesem overweldigt Al het oude, wijst het Donker van de winter Resoluut de deur Het nieuwe leven Gaat los, de knoppen Barsten open Wind, water en warmte Doen de rest - Het fruit begint te rijpen, Wel anderhalve maand te vroeg, Een fikse zomerbries Komt onverwacht, het fruit…

Alex Roeka is een Alexander. Niets dierlijks zonderling. Niets menselijks vreemd. Een Engel in een Beest. Een oude troubadour. Een hoge torenkraai. Een Van Mourik. Een wijze uil. Socrates. Raaf. Lex vond zichzelf terug, in zijn oude Ravenstein. Zichzelf in ons allemaal. In liefde die we zoeken. In haat die we verteren.…

Roeka –Dit kleine hart van mij) http://www.youtube.com/watch?…

Het is oorlog in dit hoofd, Onbekende Ongekende Steden zijn Door onophoudelijk vuur Aan gort geschoten - Geen muur blijft overeind, Geen steen die op De andere blijft staan, Lucht vol neerdwarrelend gruis - Wat er nog aan beelden bestaat Wordt aan het zicht onttrokken, Tot voor mijn voeten Plots dit veertje landt En onverwacht…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

Het beeld hou ik vast Van hoe onze liefde was Je streelt en je krast, Trekt aan en verjaagt, Liefde die helend is En ons soms belaagt - Door de wolken heen En de nevel erna Weet ik je naam niet meer, Komt wie je bent me zelfs Niet bekend meer voor, Nu zie ik in de spiegel Hoe de waanzin mij bekruipt En hoe ik ook mijn eigen…

De feniks heeft zijn Hoofd begraven in de as Die hem aan alle kanten Omgeeft, zijn lichaam voluit bedekt - Over hem heen groeit Het onkruid dat gretig Omhoog schiet uit Deze hopen puin en as En met een schok besef ik Dat hij zichzelf is geweest, En dat ik die feniks was…

De steen die door Bittere kou bevangen is, De barre winter Ter nauwer nood doorstaan, Voelt de zon Van het nieuwe licht In zich groeien, Komt langzaam tot leven - De lijnen die in haar wonen Roepen haar op in beweging te komen Op naar nieuwe verten te gaan…

Zwijgend loop ik in deze demonstratie mee met mijn witte vlag waarop zowel woord als beeld ontbreekt - mijn stem die alleen door stilzwijgen weerklinkt. Jij loopt in deze optocht met me op - vrijheid, zeg je, is een hallucinatie die geluidloos maar ook hardop wordt gedroomd, altijd en overal, en het is deze vrijheid die de…

Vooruit! Vooruit! Voort! Sta niet stil, Kijk niet om Maar ga door, Door, door! Kijk niet om, Sta niet stil Word niet als Die van Lot Een zoutpilaar In opdracht van Je eigen god.…

Noem het geen leven, Noem het wat je wilt, Maar noem het geen leven - Immers, de donkerte wenkt Zoals het leven je wenkte Toen je werd afgedreven Van haar die je liefhad, Die je gekregen had En weer af moest staan, En nu aan de zijlijn Staat te schreien omdat Jij wat je ooit zonder Het te beseffen als geschenk Gekregen hebt…

Ik heb de hoge berg beklommen, Met talloze mieren ben ik Naar boven gegaan - We waren sterker dan we Ooit dachten te worden, Tien maal ons lichaamsgewicht Hebben we naar boven getild Zo makkelijk, zo vrij Als ik het zelf ooit Had gewild…

De jaren van kilte Zijn voorbij - de ijzel Die dit land in mij Lang in zijn greep hield Heeft de kilte verloren Doordat jij me hebt aangeraakt, Dit leven van mij Weer tot leven Hebt gemaakt…

weer zonder rimpel laat de tijd als was het soms de zijne slaat in stukken op de muur waar de klok nog steeds de dienst uitmaakt tot de slinger eens is opgeraakt: verbeeld de laatste zucht hoort toch niemand meer al klinkt hij door in echo's langs oorverdovende zwijgzaamheid alleen en om de zijne verplet hij toch de eenzaamheid zoals gruis…

Grauwsluier over De geblakerde resten Van dit zielloze Bestaan - houtskool En gruis ligt in Dunne restjes te Wachten, terwijl het Mijn leven toedekt, Wachtend op het klapraam Dat open gezet wordt, Schone levenslucht Die naar binnen stroomt, Om nieuw, vers leven Binnen te laten…

Later bestaat niet meer Het boek dat ik Nog schrijven zou Is er nooit gekomen Plannen zijn dromen Geworden, gedroomd Maar niet bewaarheid, Later bestaat niet meer Alleen het nu nog Alleen het moment Waarin we leven Vanuit een wijd besef Vanuit een wij besef Waarin we nooit Meer alleen zijn Nooit meer samen alleen…

We zijn onszelf kwijt En juist nu komen we Elkaar tegen - In de muziek van de Avondstad worden we Opnieuw geboren - Je neemt me mee naar Je blauwe kamer En we beleven de kracht Van die machtige muziek Die leidt tot de ontdekking Van ons eigen lied waarin wij Elkaar mateloos bezingen In een avond die naadloos In de morgen…

maar Alex werd een wijze man: al was hem niets gevraagd hij vindt zijn plicht een hemels plan want het heeft God behaagd…

Voor J. Gezegend met water en wind Geraakt door licht en lucht Werden we van man en vrouw Voor heel even weer kind, Bracht de liefde ons Naar onszelf terug…

Wanneer de stille stad, sluimert aan de Maas. Wanneer uitgelaten mensen, nog een uurtje willen blijven. Wanneer die goede, oude tijd, een uurtje stil gaat staan. Wanneer uitgelaten mensen, fonkelende glazen heffen. Wanneer een verloren zoon, blij is thuisgekomen. Wanneer een oude troubadour, eindelijk is uitgespeeld. Ja, dan lééft een…

Ik heb een vriend op afstand Die hebben er wel meer Maar mijn vriend op afstand Is er telkens weer Die lieve vriend op afstand In niet gezond, oh nee Maar die lieverd, op afstand Zit daar niet echt mee. Met kerst was hij bijvoorbeeld Geveld, lag ziek op bed Toch stuurt hij me een appie Jawel dat deed ie net Die lieve vriend op afstand…

Haar is een nieuwe Verjaardag toegemeten, Een nieuwe naam, Een nieuw gezicht, En toch wordt ze onverminderd Gezocht door hen die haar En haar volk vervolgen - Met achter de muren Een kast van houten planken, Die net niet zijn gedicht Om nog wat adem binnen te laten Voor als het spannend wordt - En nu de aanval onverwacht…

Alex Koek overleden!…

In kloppende vingertoppen, in winnende vrieskou Waar vorst in jonge spruiten huist die verdriet vergruizen As verstuiven over een veld vergeet-mij-nietjes Niet hier zijn in een zwart vlak zonder vrienden… Stenen en gruis en het verlangen naar een warme hand aan mijn wang… Stil ben ik ervan, en dan wat anders kan ik zijn dan stil?…

Een novembermeeuw krijst; het giet Alex vlecht van plukjes helmgras en roestig prikkeldraad, een krans voor wie eens dacht dat zij wrakhout was Alex mist zijn grote liefde Aphrodite Uren later, in de auto op de oude pier, ondergaan de ruitenwissers de vloed Het vuurtorenlicht vangt nog een lach Terwijl hij haar golvenmond ontmoet, bedekt…

ik leg je in een bed van geleende woorden sprekend over jouw liefde de schoonheid die daaruit voort kwam van toen het leven nog zachter kleurde tot vleugels je konden dragen…

God onze Vader heeft een parel in onze hand gelegd het steentje van David in onze hand; opdat niet wij maar Goliath strandt En als wij niet voldoende hebben opgelet zonet in de verwarring van 't corona gruis toen duisternis ons huis overschaduwde realistische en onrealistische publiciteit nauwelijks te onderscheiden viel tegenstrijdige…

Het kabinet is zich dus rot geschrokken En Máxima en Alex evenzeer. Zij zei hem, met het oog op de patiënt: "Dat krijg je van dat watermanagement!"…

Bij de begrafenis van prins Rainier loopt ook prins Alex in de rouwstoet mee. Ook heel veel rijken rouwen om Rainier; behalve prins was hij ook nog bankier. Als ik u in verwarring heb gebracht, is uitspraak niet zo simpel als u dacht.…