Alle inzendingen over heilige huisjes

de tsunami is weer langs geweest kaarsen zijn gedoofd in heilige huisjes waar aarde beefde liepen catacomben vol met rijke roomse geesten nog flakkert in schuilkerken de vlam van hoop in droef verwerken brood en spelen zegeviert maar jan modaal betaalt de decadenten voor zijn loos vertier…

nee ik was niet de blazer van het glas dat jouw kwetsbaarheid omhulde jij vulde al een ganse stad met tal van heilige huisjes vaak gaf ik in betreden al mijn signalen af maar de luiken gingen regelmatig naar beneden in de antwoorden die jij altijd in voorraad had toch is nog onverwacht je onbereikbaarheid gebroken we hebben de scherven…

in het stapelen van tijden beginnen oude waarheden te glijden hun structuren blijken niet bestendig tegen democratische druk met een constant administratief ad hoc houden zij het leven op maar in de reparatiemodus blijven deze heilige huisjes staan bij monumentenzorg zijn zij opgenomen met behoud van plaats en baan zo klit de…

soms haasten wij ons in winkels op zoek naar kilo's geluk van korte duur wegen wereldleiders heilige huisjes op een fragiel akkoord van eindeloze consessies lacht de clown zijn roodgeverfde lach naar het kind in ons dat zich nog onschuldig waant breekt een ijsschots in tweeen smelten tranen naar de zee waar het water stijgt…

huisjes juist in deze vreselijke woningnood zij geven zich bloot met hun schitterend bezit in miljarden hits van volgers verblindend in de flits van de talloze media…

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

Ogen turen onnavolgbaar als zwijgende diepten Sluimerend op de dag schijnend in de nacht vonkt een halfgod -geheimzinnig- op het beslissend uur Zijn silhouet wisselt elk moment van gedaante om niet gekend te worden Hij openbaart creëert iets uit niets schept nieuwe taal uit stille bronnen slecht heilige huisjes steen voor steen…

grappig En slim En hij houdt van jou Als hij er is, weet je dat je veilig bent Ja, later wil je net zo'n man als hij in je leven Maar dan word je groter En als tiener wordt alles steeds stommer wat hij doet Wat hij vindt Wat hij zegt Wat weet hij er nou van Je bent het oneens met alles wat hij zegt En je schopt tegen al zijn heilige…

elke dag opnieuw hoor, zie en verzwijg ik vervolgens onwetendheid verborgen onder lagen knalrode hulpvaardigheid Neen, het was niet per ongeluk! als het kruiselings overschrijden alleen mijn persoonlijk niet meer begrenzen een ander ontneemt het eigen met een strikje verpakt in: voor je veiligheid ik gaf jou toen was genoeg gaf…

Slakken hebben dit mooie huisjes en ook dat een art de vivre…

Nog nooit had in dit land een sterveling Van Kleine Huisjes ook maar iets vernomen, Maar nu de koning daar is langsgekomen Mag je wel spreken van een kentering. Eén die daar woont is bijna al beroemd, Maar hoe wordt zo een eigenlijk genoemd?…

want het is mooi, die kerk met zijn huisjes ze brengen de belofte van opnieuw een zachte deken, over al het oude zeer…

Ik ben een slak, en durf geen hap te eten want ik zag iets vanaf een berkenblad en werd er misselijk van moet u weten een mens, ik zal het nimmermeer vergeten die al mijn vrienden uit hun huisjes vrat.…

Zeg, luister Enzo nog eens doorzagen over hertjes al 't andere is te min alleen ik zag haar geweitje bij de lichtjes op het einde van de stad dekte deze toe nam haar mee en vooruit, ik was haar eerste toch zeker van die dag twee zagen de stoten en ja Enzo, ze lachte en knikte mee…

Zij is een wonder Puntgaaf is ze en toch valt Elke man op haar…

Zijn er heiligen? Misschien, ze verbergen zich – zoals de eenhoorns.…

De huisjes zijn van zoete geur doorstoofd. Het wolkt uit dozen, balen, kast en laadjes Ene bedwelming om mijn zalig hoofd.…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Als Sinterklaas en Kerstman rijdt ook zij bepaalde huisjes stilletjes voorbij.…

Ik ben alleen nog hongerig op zoek Of er ook huisjes zijn van peperkoek.…

de landweg voert langs huisjes met oude ogen naar binnen gekeerd blikken ze terug op tijden van armoede aan de overkant herkauwen koeien zonder herinnering met het bewaarde prijzen wij ons rijk plop een eikel…

Ik beloof je hier in de wind: bij mij is het veilig, want hier, hier bij mij, lief klein mens, hier ben jij heilig.…

Ik zal daar staan te wachten op jou ik zal niet gauw weg gaan of weg moeten de warmte die ik voel wanneer ik je zal groeten ik zal met je praten en je aan kijken; we hadden het al snel in de gaten, het zal altijd speciaal tussen ons, -bijna heilig- lijken.…

De burgervader van de stad Maastricht Moet onbesproken en fatsoenlijk blijven Mag rollebollen, desnoods met z'n vijven Als het maar strikt Privé is en uit zicht De val van Hoes is doorgestoken kaart Maar Heilig lijkt hij al te zijn verklaard.…

Ik ben niet heilig, Maar jouw liefde maakt mij oneindig.…

Hij is zo heilig, dat de wijn aan zijn lippen -- meteen water wordt!…

De doods-gedachte is een bitter kruid dat in elks leven wast en in de afzondering wordt geplukt. De mens steekt het in een knoopsgat van zijn jas. Of hij rechtop gaat of zijn hoofd bukt steeds stijgt de wrange geur en hangt altijd in de aandachtige neus. Als hij één ogenblik zijn gelaat betast dan voelt hij het doodshoofd achter zijn vlees…

Hoekige koeien: geen mens zou ze zo maken – koeiemachtig mooi!…

Een levend standbeeld lijkt geen spieren te hebben – voor ineens een nies.…

Heer, als ik sterf op een december-dag; in het ziek laken dat ruikt, en mijn gezicht: geel als een raap, mijn baard verwoest door het zweet, terwijl mijn hand vol angst in het kussen plukt, Heer, houd dan voor mij, arm schaap, houd uw barmhartigheid gereed. Want gedurig was ik lui en dom, onkuis, hovaardig en zot, ik was gulzig aan bier-…