Alle inzendingen over het oer

De mens is groepsdier langdurig alleen ontmoet hij z'n oer-angsten; zonder soortgenoot verteert door z'n aldoor malend brein…

Sinds die wandeling in het bos Laat dit steeltje me niet meer los, Mijn stukje oer bios. Ik ben nu al van streek, Dat ik ooit dit steeltje breek.…

Eerder dan eer ouder dan oer is mijn verlangen naar mij je bent mij zo na zo verder dan ver mijn andere ik mijn zoektocht naar haar stil blijf ik wachten op het signaal ooit zal het komen als begin van `t verhaal…

De wetenschap heeft nu door analyse Een wetenswaardig feitje te vertellen Het bleek niet eens zo moeilijk vast te stellen Met restjes bot en menselijke kiezen Het is iets wat Thierry en Geert verwart De oer-Hollander was niet wit maar zwart…

mijn zinnen trillen oer vol beven en verwarring o jongeling, ik stamel: "rozenschijn en manengeur" verdwaalde dwarrelwoorden bedwelmde strelingsmompel o, minne's fluistering: "rozenschijn en manengeur"…

Ons Rintje Ritsma is een oer-icoon. Toch noemt met hem passé, 'over the top' en wil men van hem horen: 'Ja ik stop'. Maar nee, de schaatser schaatst zoals gewoon. Het is gezeur, geklets, gestook, geëmmer. Wanneer hij stopt bepaalt de Beer van Lemmer.…

Het ongewisse is een oer-gegeven. Onvoorbereid, verdwaald, daar sta je dan. Een tweesprong, ramp, geluk of simpel pech, een innerlijke koers wijst me de weg.…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

De schitterendste landschappen in zich hebben ruig en betoverend wegen hebben die hersteld moeten, een taal spreken, voor buitenstaanders lastig gezichten dragen van onderzoek en humor nog oer zijn en vooral behulpzaam? Geleden hebben in het verleden, herrezen zijn? Ben jij dat alles?…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Het moment dié seconde dát ogenblik op dié dag dát gevoel voelt als 'oer' iéts van eeuwigheid verbonden met alles waar je was dát moment toen je wíst het is wáár zó is het écht waar ! Dát moment bedoel ik.…

Nu weet ik wie ik ben Nu weet ik zeker wie ik ben Ik ben een oer, oer, oer een oer Europeaan Natuurlijk voel ik me ook Nederlander, Rotterdammer Amsterdammer En gecombineerd Een Ramsterdammer Een beetje Jordanees Want daar woon ik nu Maar ik heb op vele plaatsen vertoeft En ook veel in de buitenlanden verbleven Waar de deelstaten…

het kan elk moment en echt elke dag of uur en dat wat je niet wilt zeggen of nooit zegt of misschien zeg het alsjeblieft of ik ga huilen terwijl de regen altijd weer valt oer oud water de vuilniswagen passeert en ik word wakker, althans hier vergeef mij, vergeef mij…

De mus, die als een echt oer-Hollands beest Natuurlijk ook vandaag de dag nog hier hoort Is in de stad wel een bedreigde diersoort, De vogel was er bijna al geweest. Goddank riep hij in doodsnood: “Tjielp tjielp tjielp Tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp!” Dat hielp.…

Dit vroege, oude land kent een andere stilte vindt lagen van oer terug en zingt het water stijf Het is er onverwoestbaar breekbaar, terwijl in de verte een kind huilt en een wolf en de wind De schaduwen lang en jong in vloeiende beweging uit de uren van duister gerukt om te wenen en te helen.…

Er wordt in ons oer-Hollands Volendam Als je urinemonsters mag geloven Per dag toch zeker duizend keer gesnoven Nog meer dan in Parijs of Amsterdam En als je ernaar vraagt zegt men er fijntjes; 'Wij zijn hier van de netten én de lijntjes.'…

wereld draait zich in genot, wat verdroogd is wordt doorschijnend, obsceen belicht in röntgen van de opkomende zon, lichten nerven op, de rijke aderen van de synthese, vertaald in de passie van vuurvliegen, die na hun daad sterven, bekijken de toekomst vanuit het Eoceen, het venster van een barnsteen, transparant verstild in het oer…

daar ligt het meer dat snelle beekjes stilt en spiegelglad de maan weerkaatst waar ik altijd naar de sterren kijk hun afstand overbrug met een diepe zucht een dialoog in vast geloof dat twinkelingen raken aan de oer herinnering zij verhalen de verbondenheid van energie die tijd en massa begeleidt heb het alleen zijn achter…

Een oer-Hollands landschap in Noord-Brabant.…

stolt zich nu natuur, die vlottender en weker was in de vrouw, vol van 't oer-element instinkt, tot verstand dat zichzelve kent en het gebied tot aan zijn verste transen afzoekt met eigen glansen.…

Verworpen in eeuwige strijd van zelfbeschikking geen enkel doel dat heiligt, ook ikzelf heb mijzelf gestenigd, oneindig lang de tijd gepijnigd rollen vuurstenen aan om in het mooiste uur tegen elkaar te slaan, vonken bloed zwijgen in de caleidoscoop van een fossiele oer-natuur herschikken de scherven in het zielebeeld van mozaïek…

Ik ga mijn weg alleen, door duisternis en sneeuw, stille wouden, diepe dalen en oer-oude verhalen; met als enigste bagage lusten, lasten en geleerde lessen. In onwrikbaar evenwicht draag ik mijn eigen licht.…

Heimwee naar echt oer eerder.…

Zijn we niet gebaat bij een aardse diversiteit, de oorsprong in de oer wortels van intimiteit?…

ik zag de eik hij stond zo plompverloren eik te zijn onwrikbaar in z’n eigenheid onwetend van z’n levenslijn ik lag languit en dacht te zijn de schaduw van z’n kroongewelf geen toen en straks en geen daarginder, geen spatje van mezelf diep in mij zit een knoest een eeuwig oude stobbe een stukje oer dat tijdloos is dat nooit bewust…

Gistermiddag heeft minister Ronald Plasterk (PvdA) van Wetenschap in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden het restant van de ‘oer-Nederlander’ onthuld. ------- Zo’n 40.000 nog wat jaar geleden, Toen jaagde hier Neanderthaler Krijn Het blijkt een echte Hollander te zijn Vol trots deelt Ronald Plasterk ons dus mede Dat…

Na een koude winterdag krijgt een oer Hollandse traditie zijn beslag, als de hele familie zich rond die rookworst aan tafel schaart. Samen een deelbare herinnering voor de toekomst vergaart. Waardoor de koude en de ellende van de winter weldra zal worden vergeten onder het smakelijk samenzijn van zo'n Hema worst eten.…

Een lied wat zo opgewekt wordt gezongen In de Nederlandse Geloofstempels Nu met honderdduizenden bloeiende klaprozen In zovele oer Nederlandse landschappen Zie ik het wel voor me in die Negev-woestijn Bloeiende rode rozen, honderdduizenden Maar zo kwetsbaar als de klaproos is Zo kwetsbaar zijn in Palestina, in Israel hun woeste woestijn…

De beker wordt fier omhoog geheven op meer dan één oer-Hollands meesterwerk, daarbij wordt het vermoeden heel sterk dat zelfs Rembrandt van Rijn, zo gedreven, z'n paletten en penselen nooit moe, eveneens voor de wijnroes is bezweken, en vaak diep in de kelk heeft gekeken, maar zoiets, nee, dat geven we nooit toe.…

De koffieshop moet afhaalcentrum worden Zo wordt, conform het rookverbod, beoogd Geen schemerzone is nog aan de orde Er wordt niks meer gesjoemeld of gedoogd De wet zal straks de tijdgeest achterhalen De koffieshop wordt als begrip erg 'oer' En 't spul, onttrokken aan het illegale Ligt dan gewoon bij de sigarenboer Maar tal van planten…