Alle inzendingen over het teveel van alles stelt ons weleens op de proef

hoe schuilt een mens voor het teveel aan bladblazers snerpende stemenmen luide meningen voor het teveel van alles verlang je soms naar de winterrust van beren kom!…

geduld is de kunst van het hopen ik hoop dat je mijn geduld niet te lang op de proef stelt…

Straks stelt men u nog meer op de proef ! Naar Westers voorbeeld wordt 't Kanji bedeeld met woorden als "Shit" en "Bokito-proof".…

hij stelt ze op de proef kom, zegt hij tegen de visite laten we samen genieten van de stille stilte zoiets geks hebben ze nog nooit gedaan in wezen willen ze wel naar huis…

Ik proef van duizend ogenblikken, mijn hart stelt vragen... Jij luistert zonder te antwoorden... En met jou omarm ik de onwetendheid...…

je waardeert zo graag met een vier of vijf dan hoef je geen enkel gedicht te lezen het zegt zoveel over je eigen wezen een waarde van drie op de scoreschijf het stelt de oprechte dichters op de proef om niet te vervallen in dezelfde groef…

Ik heb nergens verstand van. Behalve van volhouden in vrede. Ook weet ik te verdragen, veel verder dan redelijk.…

De koffie komt! Tevredenheid alom! De koffie keert weer terug bij de NS Men belt mobiel vanaf een maand of zes En iedereen vaart blind op z'n Tom Tom Maar wat de industrie ons ook kan geven Zonder koffie in de trein is 't geen leven…

Zijn maidenspeech begon in het Latijn Dat viel niet mee voor menig Kamerlid: ‘Ik niet begrijp met simpel kersenpit Het is niet zo geschoold, mijn pover brein’ Toch hoort men zachtjes in 't geroezemoes: ‘Bau det, non scholae sed vitae discimus’…

de kunst draagt stut gipst bouwt boetseert ver daarbuiten een andere tijd ze kerft tekens in het landschap buiten haar oevers stelt ze leken op de proef kunsten ploeteren en politoeren de verbeelding van de de zin van een terpentijn bestaan…

hij telt treden van de trap tegels van de stoep hoort de hoeren klagen stelt geilheid langer op de proef door de tweestrijd van het wagen telt zijn geld en kleedt ze uit in vensters die om aandacht vragen hij geeft zich bloot haar naaktheid stijft zijn wisselgeld wordt keihard uitgeteld…

een oneindige leegte genoeg kans om hem op te vullen maar toch wil ik dat niet kunnen de leegte steekt maar geeft een gevoel van veiligheid en rust niemand die iets weet over al mijn leed ooit ga ik zeggen dat het me speet hoe ik al mijn problemen verkleed dagelijkse twijfel moet ik mij openstellen? alles maar gewoon aan iemand vertellen…

heb je dat ook wel eens zo'n gevoel dat je blij bent met je bestaan of het nu een mooie wolkenlucht is of een hap van een banaan geluk ligt soms in van die korte momenten het zit 'm niet in een knip vol centen niet eens in een heel gezond lijf geluk zit in je ziel zonder kijf op dit moment werd ik geraakt door een plaatje dat ik ooit…

Je wilt proeven hoe zal het zijn doe proef je probeer! en geen spijt claim zelf de eer negeer afkeurende blikken ‘Vandaag weet jij meer! ‘…

We nemen elkaar de maat tot op de centimeter zelfs tot op de millimeter maar veelal zonder meetlat en meppen graag met de liniaal, klets, pats, d'r op! of zonder broek op blote billen en lachen ons helemaal kapot leedvermaak tot op het bot!!!…

als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

ik dwaal weer te ver af onwetend over wat ik vinden mag maar ik kan echt niet anders dan mijn gevoel beschrijven beleven en geven in stilte raken en geraakt worden zo wil ik leven toch ben ik bang dat ik met al mijn schrijven teveel heb gezegd…

Maar ’t is mij teveel dat gedonder, ‘k heb nu de griep ik kan wel zonder. even een recalcitrante bui, Iedereen heel fijne dagen en een gezond 2009…

ik hou me groot en sterk tot dat iemand eindelijk eens merkt hoe mijn tranen zich inhouden in de hoop ons bijeen te houden leunen kan op op mij jullie verdriet kan er wel bij totdat ik breek maar tot die tijd laat ik jullie niet in de steek maar stop als het teveel gaat worden ook ik kan instorten .....…

We hebben al teveel genomen, uit welke verten we ook komen.…

Vader, ruik je de kaneel en proef je de papaver? is een lepel je teveel van mijn studentenhaver? brul vanuit je slappe vel nog één keer over tafel maak een eind aan deze hel en eet je laatste wafel geef mij het geheime teken voor het strijken van de mast laat ons samen oversteken onder lakens van damast.…

Wat een gelijkenis! Jezus van Nazareth! Door het publiek werd hij luidkeels vereerd Maar door een heidense dartswedstrijdscheidsrechter werd zijn verblijf niet zo erg gewaardeerd…

Ik lig in het gras en luister. Ik hoor mijn kleinkinderen rustig spelen. Ze brengen mijn eigen kindertijd terug. Torenkraaien zwermen suizend als de wind. Boerenzwaluwen maken Boeings belachelijk. Een oude vleermuis fladdert als een kind. Ruimte en tijd zijn tijdloos geworden. De avond is aan het vallen. Recht omhoog kijk ik nu de hemel…

Zouden het grappen zijn? Zouden het instinkers zijn? Zouden die kaljes gewoon huppelen in de wei? Lopen de moeders er dan gewoon bij? Zou het een 1 April grap zijn? Kalfjes die net na de geboorte sterven, Om onverklaarbare redenen De boeren worden in de gaten gehouden Want de kalfjes huppelen niet? Zou het wel waar zijn? Of zou dit een…

leven na de dood terug naar de eerste klas om te leren vier ogen simpele lesstof een moeilijke school de gouden meester stelt me op de proef valt een blad niet ver van de boom de volgende noot klinkt uit een instrument de schommel in de lucht op een mooie pinksterdag samen in de zon voel ik mij een prinses aan zijn witte hand…

Om schurken uit te kunnen schakelen Komt de politie met het stroomstootwapen Daarmee ligt iemand kort op apegapen Maar zonder hem erg toe te takelen Ze gaan de boef dus elektrocuteren Om hem dan pas daarna te isoleren…

De slager die sloeg met zijn hamer Een spie in een wand van de kamer Dat was een vergis Hij timmerde mis Met mes was hij veel vakbekwamer…

Dwing me niet te zitten aan je overdadige dis de glibberige oesters met lauwe champagne zwaar gedateerd Schotel mij een maaltijd voor van licht ontvlambare spijzen en schenk mij klare wijn in de grootste kelk die je kunt vinden Dan zal ik klinken op jou in nooit geschreven noten en, trotse heldin van alle jaren, mijn beker in één teug…

PROEF HET MAAR…

Je geur zo hemels, omhelst me, maakt me gelukkig Je kleuren, betoverend, maken me blij, steeds weer Je geluiden, zacht als fluweel, doen me nederig zwijgen, -ik geniet- Je kussen, niet van een sterveling, maar van een godin, nu dan de mijne Mijn ogen gesloten -je bent er eventjes niet- maar ik proef je, ik proef je nog…