Alle inzendingen over hij kwam aankloppen

recht tegenover de ingang van Artis één hoog boven zat mijn struise lief uit de Friese Wouden Chinese bloemetjesjurk blote voeten in de natte teil het stommelde op trappen daar werd aan de deur geklopt zij lachte breed uit weet je dát is de Here Reve van twee hoog boven laat hem alleen binnen als hij in ware zinnen Onze Lieve Heer…

Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.” Ach, ik had niet hoeven vragen.…

Als op de maandagavonden De klokken luiden van de Wester De klokken voor vrede Onthoud dan Amsterdam als vluchtelingen Aankloppen dat het in de rede ligt Praktische Gastvrijheid te verschaffen Voor korter of langere tijd of altijd En niet voor de duur van het klokkenspel!…

Bij een goed hart mag je altijd aankloppen voor liefde het ontvangen van liefde het geven van liefde en een goed kloppend hart kan je zelfs altijd nog weggeven als jouw lichaam er niet meer om vraagt! Dat staat vast, leg het vast, dat is ook liefde!…

Alvorens ik ter wereld kwam wist ik zo van te voren, dat ik met al hetgeen ik vooraf op mijn schouders nam; niet in wanhoop zou worden geboren.…

Wie had ooit gedacht dat ze op haar levensavond ze was al in een verzorgingshuis dat zij nog eens zou verzuchten die rot rollater ik kan niet eens naar hem toe rennen ze vond immers nog een extra grote liefde al was ze dan ook al tachtig en hij er ver over heen wie denkt dat zoiets niet op waarheid zal berusten moet maar eens aankloppen…

------------------------ Nederland januari: fietsketting vastmaken in de regen bejaarden die grapjes maken tegen lieve kassameisjes maar ik begrijp het wel omleidingen van alle straten je medemens is niet te bereiken nergens kun je aankloppen en er zijn geen pillen voor er is geen wil en niemand neemt op de maand is lang het leven…

één van ons, omringd door liefde en aandachtige luisteraars de woorden met geknepen stem te spreken, maar welke woorden in het licht van een brandende kaars doen dan recht als levensecht in krachtig vuur is gedoofd ooit zal één van ons met een half hart nog doen wat we hadden beloofd ooit is nog ver maar kan onverwachts aankloppen…

Maanden lang was ik bang om naar bed te gaan, bang voor de nachtmerries van het leger van alle kanten op mij af zoemende bijen met hun grote bolle ogen die voor mijn gezicht bleven hangen Ik schreeuwde het uit: mama, papa en werd daar wakker van, maar ze kwamen niet, ik was alleen Op school maakte ik fouten ik kreeg liever geen beurt…

doch ter plaatste verbonden aan moeder aarde alsof het levensvuur in haar zichzelf reeds bluste terwijl ze naar elke nieuwe dag verlangde en hoopte op die ene vlinder die nooit doemde ik legde me naast haar onder winterlucht waar zilveren vogels nog streepjes trokken richting blauwe oorden en wachtte, wachtte net als zij op dat wat niet kwam…

Ik zocht je niet maar kwam je plots na lange tijd weer tegen. Op een moment dat ik even de zon niet meer zag schijnen. Jij liet mij weer lachen leerde me, kijk vooruit vergeet toch dat verleden. Mijn ogen gingen open zag de liefde om me heen verleden werd herinnering.…

Kwam je ineens weer tegen was een lange tijd geleden het was een blij herkennen. We liepen als vanouds naar die oude boom in het park waar we zovaak hebben gestaan. Je neemt me in je armen, streelt mijn haar, jaren glijden weg het voelt weer zo vertrouwd.…

Er kwam een vogel gevlogen, zet zich neder op mijn voet. Hij had een briefje in zijn snavel, van mijn liefste een groet. Lieve vogel vlieg maar verder, neem een kus mee en een groet. Want ik kan niet met je meegaan, omdat ik hier blijven moet.…

en zo kwam het dan dat de mens overbleef ondraaglijk alleen met zijn romp over de verschroeide verlaten aarde schoof. hoe klopte hij aan bij vermorzelde deuren verdwenen sprakeloze goden glansloze stenen en zo kwam het dan dat de mens met wat overbleef ondraaglijk alleen over de verlatenheid schoof…

De geest van de vrek kent drie historische fasen die 's nachts bij hem aankloppen om empathie, dat hem nimmer deed verbazen. Verschijningen in drievoud van de geest van een heel leven, die een herkansing biedt om dit maal iets om de kerstviering te geven.…

Ik zie er nergens een Ik loop in het donker Waar gaat dit pad heen Opeens zie ik vuurvonken Ik probeer me te verstoppen Ze schijnen licht in het duisternis Kan nergens aankloppen Het 's alleen mijn adem waar ik naar luister Langzaam komen ze dichterbij En ze dansen om me heen Nu ik kijk ben ik blij Vuurvliegjes en wel duizenden…

In Marokko, een ruim 30 m. diepe put Al spelend kwam Rayan hierin terecht Niet voor een kleintje vervaardigd, dus pech Putte Marokko hoop, degelijk nut Wereldnieuws bekopen met de dood Respect voor 't jochie in die put, in nood…

bij een kloppend hart kun je gerust aankloppen de deur zal geopend worden en je wordt binnengelaten gevoelens kunnen naar buiten en binnen komen in liefdevolle vloeiende soms woeste stromen maar soms besef je het even weer en krijg je het langzaam in de gaten de scharnieren van mijn deur piepen steeds meer en meer niemand wordt nog…

van zijn of haar medemens heeft de kamer van ontvangst warm uitnodigend aanzien wanden ogen huiselijk tafels bieden kosteloos smakelijke spijzen aan roepende papieren raden aan te zoeken naar meer bereidwilligen die wat uit hun aders kunnen afstaan voor redding de vrees voor priknaalden zweeft echter rond en heerst maar moed blijft aankloppen…

Schone Kunsten bewaard worden blaast door elke zaal en gang een stille maar steeds wakende adem vorst met wijze kennis alle tijden zoent eerbiedig grote oude werken der reeds lang geroemde meesters waait over herschapen wanden die een nieuw leven begonnen zijn bemoedigt jonge Vlaamse kunstenaars van het bruisende heden tijdens hun bedeesd aankloppen…

Borden "Welkom in de Elfde" hebben nog geen gasten verblijd De inwoners lossen schichtig op Verspreid over 10 provincies Velen zijn door hun toestand getroffen Weinigen komen even aankloppen Toch vult men licht een ferme hoofdstad vol lui met dak noch vooruitzicht De gure wind der achterstelling luwt niet achter pokdalige deuren Sjofele…

Naasten een plaats in ons hart voor diegenen die aankloppen in donkere en droeve eenzame tijden. Naasten zij vervullen juist datgenen dat meevoelt in compassie bij een andermans lijden.…

bezien van uit zijn religie lach haar toe, huil niet sprak hij dan wordt haar hemel blauw haar sterren zullen stralen dan wordt haar huis het mooiste plekje waar ze op mij zal wachten me welkom zal heten als ik ook zal gaan gisteren hoorde ik van zijn verscheiden daar zo ver weg in zijn moederland en weet het zeker hij zal bij je aankloppen…

Eens kwam vol goede moed Een gezin bij jeugdzorg met spoed Zeg, helpt u ons Van hier met dons En weg gingen de kinderen in de avondgloed.…

Toch kwam de lente op tijd. Een sok in de vaas. De koffie hield zich stil. Buiten bloeide een vergissing…

Hij was beloftevol als amateur: Een topper die geregeld triomfeerde 't Was juist eenzijdigheid, die hij ontbeerde Hij keek te kosmisch voor een profcoureur Aan aardse palmaressen ruim ontstegen Was Fedors doel reeds hogerop gelegen…

Ik weet zo weinig van de dingen ik weet zo weinig van de wereld ik weet zo weinig van het leven Toch moet ik er over dichten maar vraag niet waarom zelfs dat weet ik niet.…

Ze wees met haar pen het juiste vakje aan Ik heb er een kruisje ingedaan trok mijn meest onschuldige gezicht Een glimlach vertrok aarzelend van haar lip Daar heb ik maar een kusje opgedaan Ze straalde met een indigo licht zwaaide even en is opgewekt weggegaan…

Het kleine meisje Met de klinkende sieraadjes Loopt door de goudversierde stad Ze heeft haar wonden licht getooid Danst door de schitterende neon nacht De tranen als steentjes rond haar hals Zaait ze kermis uit haar rok En zwaait wat naar pages Die duiden naar het hemelbed Maar als de rust het doek En alles valt Kruipt ze in mijn schouder…

Wie roept daar voor Moe's kamertje: Doe open, doe open? Wie klopt daar met zijn hamertje: Doe open nu de deur? Ik weet het al! ... Wie is het dan? ... Dat's onze kleine Janneman Die niet meer slapen kan, Die met zijn dikke vuistjes tromt En om een morgenzoentje komt. ---------------------------------- Kindergedichten (1914)…