Alle inzendingen over houtworm

een houtworm zat op een stoel hij at en at een heleboel op die stoel zat tante mien zij had die houtworm niet gezien die at en at en at maar door totdat het krikte, totdat het krakte en tante mien om kwart voor tien pardoes door haar stoel heen zakte…

Houten paardje Verstoft op zolder Eens zo populair Nu vergeten Niet voor de houtwormen Die genieten van het feestje…

Eind mei ben ik uit de kast gekomen, ik voelde me fit, de bewoners hadden een grenen tafel gekocht, ivoorwit, maar het ging behoorlijk mis, ze bezat een dikke laag vernis, dus kroop ik terug in de kast ... met 'n gehavend gebit !…

Ze hebben er ook Mars en Milky Way Daar in dat Planetarium in Franeker Maar als ik er iets eten wil, dan kaan ik er Het liefst de dakconstructie naar benee Als houtworm ben ik een tevreden klant In dit tienduizendsterrenrestaurant…

Een blondje had laatst in Koekange een houtworm aan 't vishaakje hangen en zo zat ze uren naar 't water te turen. Ze hoopte een stokvis te vangen.…

En als het waaien luwt sta ik te wachten of ik het knappen van de houtworm hoor, die eenmaal - naar ik zeker weet - de hardste balken tot de kern doorvreet.…

" De boktor zei: "Mag ik dan suggereren het met een houtworm te proberen?" De tak zei: "Niet om alles uit te sluiten, maar is zijn honger wel te stuiten?" De houtworm zei: "Ik help u graag, die splinter vult precíes mijn maag! Ik breek hem eerst in kleine brokjes en eet die dan het liefst met stokjes!…

geen lelie open bloeien Waar geheid de tijd de pijn van voelt Het bloed gekoeld woede innerlijk woelt Hangt in een mist van tranen Rotte appels aan de bomen in de lanen Watten wolken in blauw met strepen en banen Met chemicaliën bespoten bomen Het donker groen dicht vergezicht Het geschenk voor de dichter bij kaarslicht Een stoel met houtworm…

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open en dekt de zee met maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelt de…

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open, dekt de aarde met hun maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten…

vanzelfsprekende geboorte van as en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd in een belendend dichtgesneeuwd heden de zevenslaper ontwaakte en de radio het lied zong van de fonkelende beker en hoe later de witte kamer zwarter en later dan ooit was en het lichtgevend horloge zijn adem inhield, luisterend naar de onsterfelijke klok van de houtworm…

opwaaien knaagt blindelings vaak aan edele kunst weet zichzelf in de leegte om te draaien voor voedselsplinters ten eigen gunst' hij huist al lang in ons bezit een haast niet te vermijden erfenis, het ongewenste familielid zonder waarde of norm, voor hem is er nimmer vergiffenis ik spreek, u heeft het al door, over de niets ontziende houtworm…

ogenschijnlijk heel godsdienstig ingetogen en bezield lag de slechtaard op de kerkvloer voor het kruisbeeld neergeknield hij was van geloof verstoken en het was slechts voor de schijn dat hij voor het oog der mensen zeer godsdienstig wilde zijn het reeds eeuwenoude kruisbeeld was van eikenhout gemaakt maar door houtworm en de eeuwen iets…

van dank en genitaliën zich kruisen aan de beweging van het spel de fantasie is als een drone in de vlucht naar het ongrijpbare en dromen maken het hof naar de vallei waar orgasmes vloeibaar tot in woorden worden gesmeden dan is de beursgang van hand naar achterzak als een oubollige beweging gedoemd tot een eenparig stelt waarvan de houtworm…

Gedwaald in het carousel van gedachten en oerbos van aangeleerd gedrag, tot labyrint getransformeerd wordt voedsel niet verteerd, herhaald in zinnen waarin ik oeverloos verdwaal en de 'dichters herder 'hoedt z'n makke schapen, om zich braaf te laten kooien, vergaan tot molm door houtwormen van vlijt en al hetzelfde blijft, veranderd…

De meetlat breekt, door houtworm aangevreten, de bliksem slaat zijn weerballonnen neer. Hij wordt een dwaas die staart in het kristal of in 't heelal met grote telescopen. Hij roert de oersoep maar hij vindt geen bal. Een kleuter demonteert zijn harlekijn, op Ambon zal hij later slakken slopen.…

met gesloten deuren en ramen is het er als een doorzichtige houtworm vreet het zich gestaag naar mijn binnenste niet te stuiten knagend vol genot geen verweer maar zin in morgen meer het leven laat zich zien zonderling kronkelend maar helder als glas flonkert het diep in mij handen voor de oren ogen strak gesloten maar het komt binnen anders…

De zeilen zijn versleten en de masten vertonen diepe kloven en houtworm, soms klim ik naar het kraaienest om keihard om mij heen te krijsen, zwaar verbitterd om het zinloze geklots van de golven tegen mijn oude kameraad.…

Mijn allerliefste Christus Jezus, trap nooit op je heilige, liefdevolle ziel, laat houtwormen je kruis oppeuzelen. We zijn meer dan aardse verschijningen, kijk door de schijnvertoningen heen en noem het woord wat jou het liefste is. Noem mij zoals ik jou noem, bij naam.…

Hij heeft de spleten op de grond gedicht met proppen papier, verfrommelde gedichten, die hij anders naar beneden liet vallen in de hoop op redding, maar inmiddels is de trap door houtworm vergaan en springen gaat niet, klimmen evenmin.…