Alle inzendingen over huiswaarts

hoe jij zo mat en leeg de dagen bleekt het dovend licht betast als voldragen boreling huiswaarts keert…

[Senryu] op natte trottoirs omzeilen vlugge voeten plassen vol lamplicht…

In het blauw proef ik je woord voor woord voor woord de stille en holle klanken uit je smal getrokken mond vervagen vergrijzen kleuren wit traag valt het licht deze dagen doodsbleek ik keek langs de lijnen van je gezicht die eerder zacht en soepel waren nu hard en je schone handen je schouders spelen niet meer met de wind of het lentegroene…

zie de delvers huiswaarts keren blikken op oneindig de één heeft zichzelf begraven de ander de ander moeder aarde is bewogen met open armen laat ze zich getroosten en ziet de delvers huiswaarts keren…

Dronken van leven renden wij door dag en dauw struikelend huiswaarts.…

niet plukken kan Waar dorre bloemen mijn vermoeide aangezicht ontsieren en de echo van lieflijke klanken wegsterft Ik vind ogentroost klimmend tegen blinde muren in vale herinneringen aan een zacht bemoste bedding waar ik mij te ruste leg als de zon zich verduistert en de zee zich hoog optilt aan de horizon Dan drijf ik huiswaarts…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Ik ga maar huiswaarts ergens een dagje zee zien.…

haastige voeten reppen zich huiswaarts thuiskomen voelt als warme armen om je heen in een welkome omhelzing…

Een krokodil op een eenzame stek Keerde laatst huiswaarts, want hij had trek Doch plots, halverwege Kwam ie mijn schoonmoeder tegen Wat schrok dat dier van die grote bek…

Als aan het einde van de middag de nog werkende mensen huiswaarts keren wordt het wat rumoeriger op straat. In het OV, met kapjes voor strompelen ze huiswaarts naar moeder de vrouw en kids.…

Aan het kruis of aan een draadje met een doorboord lichaam in de schaduw van alles wat liefde was Het blad sterft weg kent geen Pasen leeg blijft het sterfhout achter de toeschouwers huiswaarts zonder te beseffen.…

als de wind eindelijk gaat liggen zwijgen de wieken de molenaar kan gerust huiswaarts gaan…

Ik werp mijn hengel uit en vang zo nu en dan een woord, soms groot, soms klein, en keer tenslotte huiswaarts met een potje visserslatijn.…

Omdat er bij het spoor weer werd gestaakt, Dit keer om tegen Zalm een vuist te maken, Moest ik weer huiswaarts onverrichter zake; Dus heeft die vuist niet hem, maar mij geraakt. En toen heb ik ook maar uit onbehagen Met Zalms beleid mijn eigen vrouw geslagen.…

liefde in de vallei van de rhododendrons links van de hertenwei het is aan ons onszelf te beleven in het struikgewas mee te geven met de natuur van het avontuur als 't donker wordt je gaat huiswaarts linzen op je bord je voelt je aards…

Word ik weer eens door weemoed overmand Dan luister ik naar mijn gezond verstand “Door huiswaarts via Groningen te rijden.” Om thuis vol overtuiging te verklaren Dat Groningen een voorstad is van Haren.…

Gaat de morgen niet trug naar heden klinkt dan straks niet als een zucht of de zon niet drop of dronder is dan huiswaarts niet ook mijn klucht?…

zag ze steeds met vreugde komen met pijn in m’n ogen weer huiswaarts gaan zie ze soms nog wel eens wuiven in verstilde beelden uit bewogen jaren door de tijd verbleekt maar nooit vergaan…

Treurig was het in de avond mensen met oranje kronen en oranje jurkjes zwijgend huiswaarts te zien fietsen. Ach, de zon was al een tijdje onder, maar liet nog een spoortje kleur na in het verre westen. Maar die kleur... nee, even niet.…

Als trots agent mag ik Afghanen leren Hoe je de burger pakken kan, echt fun Mijn bonnenboekje mee en lasergun Maar wijkproblemen, net als hier, negeren En oh ja, kom ik huiswaarts in een kissie Weet dan: het was geen militaire missie…

Ik heb je losgelaten met kleuren van de ondergaande zon als mijn stille getuigen in een rustig golvende zee toen ik vele tranen lichter begeleid door de maan weer huiswaarts ging liep jij weer vrolijk met me mee…

De grote ster is Klaas Jan Huntelaar De absolute baas van punten daar Maar het WK mag hij helaas niet doen Dat wordt als fout straks geanalyseerd Als Holland weer vroegtijdig huiswaarts keert…

De nieuwe Dichter van het Vaderland Mag, in de wolken door de eerbewijzen, In een speciale feesttrein huiswaarts reizen En werpt daar nog een half oog in de krant En leest dat exact zestig jaar geleden De laatste treinen richting Auschwitz reden.…

geschubde visserskoppen turen betraand door de wind aan flarden gescheurde mistnevels op zoek naar de beste nieuwe haring na een volle vangst van vette maatjes gaat de koers weer huiswaarts en komt de zee weer tot bedaring…

De nieuwe Dichter van het Vaderland Mag, in de wolken door de eerbewijzen, In een speciale feesttrein huiswaarts reizen En werpt daar nog een half oog in de krant En leest dat exact zestig jaar geleden De laatste treinen richting Auschwitz reden.…

Reeds schemert vaag het ochtendgloren als ik mijn schreden huiswaarts richt. Een nieuwe dag is weer geboren - vermoeidheid tekent mijn gezicht. Aarz’lend komt de natuur tot leven tussen het asfalt en ’t beton. De merels zingen: ''wacht nog even, nog even maar, dan komt de zon''.…

hij kantelt de platte steen om en om en om wit als een bevroren winter wat had je dan verwacht vraagt een stemmetje ik ben de tijd niet, tijd komt uit verlies, ik draag enkel de tijd als je mij meeneemt, verandert er niets er volgt een ketsend geluid beiden verdrinken, huiswaarts tegen de klok in…

Na een poëtisch middagje in Emmen, -Bij Groothuis, welbekend bij elke Drent- Gaat één lichtvoetig huiswaarts uit die tent: Die hief het glas (maar niet met bitter lemon). Dat is de nieuwe Light Verse Kampioen, Past ‘onze’ Bart dit keer die gouden schoen?…

Een heimelijke hartenkreet onloochenbaar en puur De meedogenloze hartenpijn door zelfopgelegd censuur Het woud van mijn emoties overwoekerd door pure angst Als visser op de open zee huiswaarts kerend zonder vangst Met een mokerslag moet ik breken door de sterke rotsenwand Om de liefde te verklaren aan mijn tersluikse zielsverwant…