Alle inzendingen over illusoire liefdesbed

Licht blozend lees je de teksten waar haar hart ligt uitgestald veilig tussen de zinnen glimlachend proef je ze als snoepjes Het medeweten van vermoeide levensvragen laat zowel waarheid als illusie dromen woorden, zinnen, lust verzen smaken als een kus…

Voordat hij het wist waren zijn voeten vastgeklonken aan een liefdesbed. Dat was zijn enige plaats die hij verdiende vond zij. Hij was ongeletterd en stom en blind. Hij kon niet voor haar zorgen. Zij verliet hem de hele dag. Hij bleef alleen hulpeloos aan de ketens van haar liefdesbed. Nooit kwam er een kind.…

Illusoire wereld van 'n kind stort in naarmate hij ouder wordt Tegelijk met het verdwijnen van z'n speelgoed naar zolder…

En ben ik alleen op een liefdesbed Met geboeide voeten en handen.…

leven is illusoir bij sommigen in één moeite door bij anderen lijkt het vaak achter midden en dan weer vóór van vér af gezien is het allemaal hetzelfde misschien…

Donkere nacht drapeert Alle hoeken van ons huis Er zit 'n piep klein spinnetje boven ons Zullen we de nacht bij ons In ons liefdesbed laten komen Niets komt tussen ons Behalve een oogwenk Van onze engel…

Een vaal-rose rozenperk met wat hoog gras ervoor: zo saai als saai kan zijn, totdat het tegenlicht van winteravond zon het grassenpluim in rose verzweemt en elke roos verheft tot illusoire droom en mij verwonderd achterlaat.…

de maan raast door de grijze wolken mijn gedachten gaan en komen naar het bonzen van jouw rode hart ook al ben je ver van hier ik denk altijd aan je het is de manier waarop je uit je ogen kijkt, zo fris de wereld in op zoek naar uitdagende avonturen het avontuur dat in mijn ziel zit naast je, samen genieten in het liefdesbed van dromen…

foto van jouw zielsportret bij de vrouw die jij ooit trouwde maar jij ging toch met mij naar bed sliep met mij onder winterse regen in seizoenspatroon van duisternachten bedreven wij liefde, als zwervers met hier en daar dauwdruppels en handgemaakte tranen voor het gelukszweet al die keren dat we elkaar zagen op die foto van jouw liefdesbed…

'Je ruimte omarm je met kleur' bezweert ons de blauwgele reus uit het land der midzomernachtzon illusoir, overdreven, niet waar Waar waart hij met zijn geestesoog was het haveloos, vaal, minder goed toen in 't peilloos diep van zijn gemoed iets in hem ontstak, 't boze oog?…

je oogt weer ondeugend en kijkt me sprookjesachtig aan zie in je hand de fee verschijnen die staf en sterren laten staan ik tovenaar een snelle paddenstoel met kaarsjes en zacht zicht jij weeft weer sluierzacht ons liefdesbed uit stralen geel maanlicht de open haard is stuk alleen de kleine uurtjes warmen zich in ons geluk…

De doorgewinterde nomademan Die eerder figureerde in Tagore Maar ook als Melkwegleider, daags tevoren Houdt immer nog verblijf in Bangalore Denkt, kom, ik trek de stoute schoenen an Hij las teveel van rala en meimalen Z'n alter eega zei 'trek erop uit Met zeven jongens en een ouwe schuit Het ruime sop, de Golf op van Bengalen!' '…

ogenlicht werp jij mij schaduw van zachte zijde op mijn huid naar deemstering gedragen als op handen – jij bruid als larve eens bewegingsloos tot ’t avondrood je vrijde in d’ eerste nacht als glans het zacht gekreun mij was en ook een stille gast die mij dit maal bereidde - geen enkele stonde blijft dat ‘k niet mijn tong bevleugel mijn liefdesbed…

Die momenten voor ‘t getier en geraas herleeft, en de stad weer op z'n grondvesten beeft, Speurend naar de geheimen van het universum, zoekend naar dat illusoire equilibrium. Wat hij tracht te vergeten is zijn eigen kern, die zelfs in de geruisloze nacht op hem wacht. En dan de schrikbarende gedachte dat hij nog leeft.…

Zwijgen in alle talen(Taalgrens voorbij) Taal zonder een grens Is een illusoire wens Wie in alle talen zwijgt Zodat de stilte zich aaneenrijgt Zegt alles en niets Neem stilzwijgend de fiets Trap over alle grenzen heen Kijk uit voor een losliggende steen Mocht je toch ten val komen Geef dan toe aan je dromen Blijf zwijgen in alle talen…

Ineens moet ik aan Rembrandt denken en zijn streling van het dierbaar licht de inval waar ik telkens weer voor zwicht hoe hij schoonheid weet te schenken ik tracht te evenaren in beweging aan de luxaflex bij jouw fraaie silhouet als schaduw op ons witte liefdesbed waarboven ik zo af en toch nog spring jouw bruidsboeket bloeit er o zo mooi…

humeur altijd vriendelijk in goede stemming ik heb niet veel geld te besteden maar jij strooit gratis dromen in mijn hart ik voel een bevreemdende waarheid het is net alsof ik je al heel lang ken omdat je weet waar mijn essentie van liefde is om eindelijk alles op te schrijven zonder voorbij te gaan aan tijd denk ik aan je in mijn stille liefdesbed…

de marges van de cyber zijn van het wel is altijd niet geposte gevoelens gedachten niet gebonden aan laat staan geposteerd als werkelijkheid alles illusoir adres identiteit controleerbaar van waarheid van zachtheid van rekkelijkheid ontdaan ‘t is de kreet van zintuiglijk beroofd berooid het klotend krijten van de gevoelsproleet…

Het is rustig in de nacht jouw woorden verdwijnen langzaam uit het geheugen, lachwekkend misschien maar de somberheid doet me dwalen ik volg de duisterweg naar heimwee waar nachtbloemen wiegen in herinnering en misschien schrijf ik je nog een lange brief over hoe fijn het was samen in het liefdesbed wanneer herinneringen dreigen te vervagen…

zij vogelt Met uitgeslagen vleugels klaargemaakt Hapjespan roergebakken eieren Testosteron omgezet in zangzaad Raadselachtig geeft zij geen geheimen prijs Haar genetisch bepaalde schoonheden Zichtbaar voor mannelijk oog, mits niet bedekt Aangenaam dat wij een sauna pakken Haar lijnen in de mooiste vormen zijn mijn mooi welkom in haar Utopia Haar illusoire…

Ouders begeleiden kinderen liefdevol naar zelfstandigheid vol ingeschapen optimisme verlaten die het ouderlijk huis Na de middelbare leeftijd zit mijn taak erop als schalm in keten van oercel naar heden cyclus is rond, taak volbracht Na illusoire suggesties dat het goede in de toekomst ligt laat de natuur me in de steek vier…

De liefde is de illusoire wens van elke persoon. De liefde is strijden voor de ander in geval van nood. De liefde is vriendschap met je ogen open, is alle problemen oplossen in relatie tot leven en dood. Voor mij is de liefde iets van een wederzijds begrip. Is soms kijken in het hart van de ander.…

Tussen jong en bejaard wordt de werkelijkheid geopenbaard, midlife crisis door 'n denkende mens die ziet dat evolutie misleidt, tijd veel sneller gaat dan in z'n illusoire jeugd. Voortplanting voltooid, laat de natuur ons vallen, m’n vrienden vervagen en weemoed m’n lot.…

wentelende wiel dat zoekend en zuchtend zoals ook liefde zich herhaalt en ik herhaal schreeuw jouw naam over de eindeloze verzameling aan grafstenen tot wij, elkander kruisen in de eeuwig weelderige stad waar stilte is gestorven waar leven leeft, werkt en sterft dag en nacht ons leidt, in een adembenemend ritme naar de troon van illusoire…

verkeren in wachtstand houten knijpers liggen in een mand op de regenbak de buurvrouw zingt met stok en zwarte pet wandelt opa van moeders kant gekromd als de r stram onder invloed van Bechterev soms even óp kijkend over straat herinneringen blijken ongesorteerd vervagende illustraties van vergaand leven zevend geheugen biedt resultaat als illusoir…

voelt bent U het per definitie het is slechts 'n gevoel Onze gevoelens sterk beïnvloed door denken U bent gelukkig als U denkt dat U 't bent half leeg stroomt half vol U denkt, dus U leeft U denkt eeuwig te leven het eind in de dood merkt U helemaal niets van in Uw leven leeft U eeuwig Door overtuiging leeft U eeuwig en gelukkig illusoir…

Als jeugd zien we nauwelijks onze omwereld veranderen in die illusoire wereld leven we gevoelsmatig eeuwig en zijn geprogrammeerd om in de toekomst te investeren Technologie beïnvloed ons denken; de omwenteling in de telecommunicatie maakt verandering in tijd zichtbaar we zien in korte tijd acteurs oud worden vanuit de tv stoel…

Wanneer de blinde dag met al haar zinloos jachten is opgelost in 't niemandsland der nacht en 't zonnescherm draait weg zodat de sterrenkrachten ons kunnen strelen, want door slaap verzacht Wanneer de ziel zich laaft in illusoire oorden door zwaartekracht noch logica gestoord aan 't helend kleurenspel van kosmische akkoorden: de harmonie vóór…

Boven hen dat intense, wijdse, bijna wulpse rode bladerdak, onder hen het liefdesbed, van rul gestrooid, goudgeel zand en teder malsgroen mos. Hevig trekt nu de leren riem, goudbruin gevlamde hond drukt nu een zachte natte snoet bijna verwijtend in haar zij: baasje is dood, toch? Ja, 't baasje is dood, al heel, heel lang.…

ik ben gehuld in het gewaad van een blinde speleman een waas van onzekerheden en verwaterd ongeduld ik schrijf in een spiegel krul de letters binnenste buiten jaag de woorden op tot een rapsodie een melodie van kwinkslagen en implosies zoek op de bodem het illusoire begin het nooit aflatende einde in een metafoor van cascades ik zie anders…