Alle inzendingen over inktvlek

Het theeservies van de mens wiens dagboek als een raam werd dichtgeklapt - glasgerinkel, inktvlekken staat vies op andermans aanrecht. Maak het nu beter, was het af en breng het terug. Maar alleen de doden mogen vergeven en zij kunnen niet spreken.…

Haar pijn druppelt als de inktvlekken op een kromme schaduw. Zij wordt mijn onzichtbaar kruis.…

Inktvlek. Stroman. Adempauze. Blut. Vecht. Lont. Geknapt. Brand in mijn hoofd. Blussen met benzine.…

Later kwam je mond omhoog uit het papier en zei: je moeite is ontroerend, maar je doet altijd zo moeilijk, kijk, de liefde is van brandhout en een inktvlek is een inktvlek en voorgoed voorbij. ---------------------------- uit: 'Alle goeds', 2001.…

sterven zal je in dode letters in flarden van poëzie neerstromen afsterven in verstikkende schaduw neergeschreven in het graf van de muze heengaan in verplettering van tirannie en grauw zijn ze geworden inktvlekken resten ook de betekenis ben ik vergeten…

haar leven duurt nog als de wormen zijn uitgegeten haar vlees is niet te zien maar doordringt de kamer met gedachten haar kracht is als een inktvlek op een laken een ronde golf in een vijverspiegel haar geboorte is pijn als zwerende wonden verloren illusies en vergeten zinnen…

Zacht zwevend op de malse mozaïek, danst hij een laatste tango met een verbolgen mimiek De inktvlek van zijn verre verleden raakt langzaamaan opgedroogd twijfel verteert het heden Het sfeerlicht vol minachting wanneer hij oprijst en wegvliegt op de vleugels van verwachting Ze staat reeds te wachten…

Met letters leren we woorden breien Woorden bouwen alinea’s van zinnen Talig vloeit een inktvlek open vanbinnen We kunnen ons met tekst steeds vermeien Beeldend, verklarend, cryptisch, ritmisch vocaal weven we zoemende netwerken van taal…

de rups kruipt over loof en doorn korte sprieten keuren alles wat haar maag verdraagt tot zij uit haar jas groeit kaken malen in het pantser van de kop zij hult zich in een rode pop vier vleugels van geel en grijsbruin loodsen haar voorbij een bries een inktvlek siert de pijlstaart zij warrelt rond een lamp strijkt neer met kleefklauwen…

zij vertelde over de zwaarte van het huishouden over het 's nachts wakker schrikken van zonderlinge vragen sommige gevuld met dood; zelfgedachten bovenop het andere dat bedekt werd met het zwijgen zij vertelde over nachten vol regen en dat ze het niet erg zou vinden om uit te vloeien over tafel in een inktvlek ofzo, gelijkend op de nacht…

pen was een ganzenveer papier was perkament en de pen die je hoorde krassen en krassen de inktpot bijna leeg keek je naar buiten vanuit het klooster en eeuwen later protestants het klaslokaal met hoge ramen je verlangde naar buiten rennen in je korte broek tot in november de pennetjes bleven krassen elk moment kon er een inktvlek…

zwartgevlekte tralies verbannen me naar niemandsland,waar bloed gutst over ruwe treden van mijn wanhoop met geplette handen en brekend bot daal ik af, stap voor stap kruip onder de steen waar ontvelde vingers stuiptrekkend aan de waarheid sleuren neergeworpen in schreeuwende inktvlekken worden stenen aangesleept onder en boven…

in het brein bejubelen daar hun kuren afdwalend van de rechte lijn hun spiegelreflex herkent enkel zwart dat lijkt op een hemelse troon echter de balk in de ogen speelt hen part genoeg om de waarheid te bedekken; het geweten lijkt doorgaans brandschoon het onderscheidend vermogen gaat echter op in duivels vertoon van grenzenloze inktvlekken…

Grauw water moet eten van ijzige oeverranden, droge inktvlekken moeten holle luchten vullen. Dwangmatig, omdat de rivier niet mag verzanden en luchten zich niet in zwijgen mogen hullen. Geschreven woorden verdrinken krampachtig in bevlogen letters van de spiegelende kust.…

Inktvlek aan de hemel Uitgelopen Genoeg om de nacht te verduisteren Voor hen die omhoog kijken Rusteloos vloeide jij voort Zwarte rivier Ik rende langs de oever Steeds zag ik iets in jou Spijt droop ten slotte van je gekartelde randen Haastig gemorst, vermoedelijk In demonstratieve zorgeloosheid Zoals onze jeugd het voorschrijft Verhalen…

Toch, 's avonds weer, met klapperde huid, dans ik de kringen van een duivelbanner, ik dans de polka en de wals van Lanner, Inktvlekken dans ik, heel een schoolschrift uit,- En alles onder 't treurige gepiep Dat hij verstaat die kleumend naast mij sliep.…

Misschien heeft hij een brief in zijn tas Die jij op de bus hebt gedaan Met krul letters geschreven Een inktvlek onder het adres De envelop zorgvuldig dichtgelikt Met een plofje op de mat gelegd Een afdruk van jouw lippen in rood Een vleugje parfum aan het papier De zinnen met passie neergezet Als was je een beetje hier Deze tijd is…

Ik vloei als een inktvlek en vreet me in het papier; samen schrijven we onze droom aan flarden. We betten niets, we laten zijn, we stillen en we weven; we strikken de lijnen, we pletten de groeven. Een diepe zucht besluit de litanie van zorgen; we verdampen de kou die ons zo lang scheidde.…

Stoffige lege banken, waarop veel Inktvlekken en ingesneden figuren Werpen hun schaûwen langs de doffe deel, Gesleten door het schuiflend voeten-schuren. De jongens rammlen met hun tekendoos, En trekken lijnen op het mat papier, En gapen eens, en werken weer een poos, En kijken op 't horloge elk kwartier.…

De vage inktvlek verbergt zijn sinds lang gesneuvelde traan daarbij het raam ver boven het oorlogslawaai lees je, Margariette je werd wakker, samen met de koude, blauwe ochtendglorie nooit meer vergetend hoe het voelt eindelijk herinnering te zijn die goeie oude tijd binnen grenzen van waanzinnigheid…

Op een dag ging ik ze weer zoeken tussen vergeelde bladen van mijn boeken als een inktvlek op mijn geschrift gevonden voelde ik me weer intens met ze verbonden. het was op die zwarte dagen dat ik ze als traan niet meer kon dragen ik liet ze mild en overvloedig vloeien en niemand die iets mocht vermoeden.…

met Verlaine, vlakbij de ingang van de Sorbonne, waar hij door soldaten is verkracht, dat ging me te ver, met mijn sperwerogen zoemde ik in en waande ik de barakken te genaken, bij een antiquariaat zag ik een origineel handschrift van Verlaine en ik vroeg wat het kostte, waar het bij bleef en bevend gluurde ik nog lange tijd naar die inktvlekken…

Beste denker der duistere kamers, uw brein is een archief van ongelezen echo’s, elk hoofdstuk een spiraal van schaduwambtenaren die uw gedachten stempelen afgekeurd (De inktvlekken op mijn muur zijn geen test meer— zij worden poorten naar uw rijk van traag beton, waar deuren groeien als tanden, en de klokken hun wijzers verliezen…

geteerde brief om 's nachts te posten in een regenbui liep alles uit tot inktpatronen letters vloeiden samen tot een verwarde inktzwarte brij lettergrepen vielen uiteen woorden stierven zonder rede hoofdletters verdronken in de kantlijn lijnen van het briefpapier deden mijn ogen stollen te veel koffie davert door mijn lijf naast een inktvlek…

Op het papier waren 'n inktvlek en groot gestrompel van letters: zij kocht het voor vijf centiem in de kruidenierszaak over het hotel. Er was 'n beetje inkt aan haar kaak. O, Dinska Bronska, gij vertrekt naar Canada: de verroeste stoomboot wacht langs de kaai.…