Alle inzendingen over jezelf hervinden

Wanneer hemelen verdwijnen het licht niet langer schijnt En schaduwen omheinen geen zicht op het eind Zoek dan overal en daar waar je nooit alleen bent Al is dat nog zo zwaar lijkt ieder gevoel absent Je zult jezelf hervinden mits je er wilt zijn Daar waar herinneringen aan beminden niet langer bestaan, niet langer vol pijn……

Ik merk het aan je doen en laten hoe het werkelijk met je gaat Soms helpt het om te praten maar soms ook wel dat je het even laat Gewoon de rust in jezelf hervinden telkens weer terug naar de balans Het leven is niet statisch maar dynamisch daarin ligt juist een nieuwe kans Verandering van bezigheden transformatie naar waar jij voor leeft…

Je moet jezelf hervinden, want opgeven, daar wil men niets van weten Anouk ervoer mentale ledigheid, na zoveel onderdelen stond ze stil. Wat doe ik hier en weet ik wat ik wil?…

Ze kwamen op de wind van het Noorden, zeven vogels zwart krassend koud uit het hart één voor elke dag van de week zwijgen; negeren; woede; haat; venijn; gif en voor de zondag zelfhaat afgewenteld.... Ik kan mijn bloed wel drinken, dat ik hen hoorde, in hun nest leefde…

Moed en kracht die ook jezelf doen genezen, van alles waar gekwetst voor staat. De stilte verbreken de weg naar elkaar hervinden het verschil tussen leven en te laat.…

als het daag'lijks leven soms wat zwaar valt droom dan maar lekker weg in mij laat de hele meute roddelen en praten droom gewoon van geluk en voel je blij als de zon hierdoor weer schijnen gaat al heb je dan je ogen dicht zal je in jezelf de kracht hervinden naar de vreugde die voor jou nog open ligt…

ik staar uit over de vijver geniet van stilte en rustig ronddobberende witte zwanen. een reiger zetelt op de top van een reusachtige boom haast verstijfd uitziend over mijn wereld van kronkelige lanen de zon gaat langzaam onder en brengt het avondrood in beeld zachtheid in mij vindt een diepere plek voor even voel ik mij geheeld…

Heel langzaam het vertrouwen in mezelf weer zal gaan hervinden. Dan zal er ook voor mij weer een nieuw seizoen beginnen.…

Hoe lang zou het duren Om je rust te hervinden Te vertrouwen op jezelf Hart en ziel te verbinden Hoe lang zou het duren Om je gevoel te omarmen Je niet meer te laten leven Maar jezelf te verwarmen Hoe lang zou het duren Voordat je eens in zal zien Dat wat soms zo mooi lijkt Je langzaam breekt misschien Hoe lang zou het duren Om weer…

als met alle ervaring de kunst is vermoord geen oor meer dat nog valsheid hoort geen vaste hand en alles verstoord als elk verband met het verleden gewelddadig is doorgesneden is het leed nog lang niet geleden angsten, droefheid, haat en spijt zo goed als alle kennis kwijt slechts kleine restjes vaardigheid ingrijpende hulp van buiten…

Ik liet telkens alles los in mijn leven, om het daarna weer te hervinden, maar aan jou bleef ik me binden, poëtisch als spiritueel, en vooral ook hartelijk emotioneel.…

door de hele wereld waait een andere wind ooit sereen en zonnig is zij guur en koud nu ons angst boezemend voor het onzichtbare dat ieder bedreigen kan met in toenemend aantal straaltjes van zonneschijn van blijken van waardering door de zorg voor elkaar die wij welhaast vergeten gelukkig hervinden kunnen in het stof van ons hart…

alles begint nu van je los te raken je gewaad, je bed, de kamer en je stede elk moment moet je opnieuw bijkomen in nieuwe verwarring worden afgemat je wilt de samenhang hervinden die je gisteren nog had maar de dingen die je liefhad zijn voorgoed vervluchtigd vervlogen tot as je wordt buiten jezelf gedreven los als de adem van een kind…

In beweging gezet Energie losgebroken De beer die is nu los Het vuur is ontstoken Het gevecht aangaan Je doelen hervinden Boven jezelf uitstijgen Hart en ziel verbinden Juiste keuzes maken Obstakels uit de weg Geluk wenkt naar jou Verpletter nu de pech Je bodem versterken Grond onder je voeten Kijk nu recht vooruit Niet in oud zeer…

Zo'n mens moet zijn evenwicht zien te hervinden in de krachtbron die wijzer wordt als alle pijn slijt. Om dan de weg naar buiten te vinden als het hart zich van alle beklemmingen heeft bevrijd.…

Laat al mijn mijen vrij, totdat ik mij hervind in wat ik was als kind. (La langue de l´enfance est toujours la plus belle. De taal van de kindertijd is altijd de mooiste.) Henry Bauchau, Les hirondelles boivent en vol. Uit: tentatives de louange.)…

Er is geen algemene remedie voor rouw iedere rouw staat op zichzelf wie het niet heeft meegemaakt kan er ook niet over meepraten je moet het ondergaan beleven die rouw je moet er bijna aan onderdoor gaan, doodgaan, bijna Maar door je vrijheid te behouden je eigenheid te koesteren door veel van jezelf te houden niets voor jezelf achter…

moet men geloven dat wie haar beminden haar eens hervinden en herkennen mogen?…

Strijk naast mij neer Waak over mij Draag mijn gedachten Laat me in stilte Overzien Hervinden Wat verloren is gegaan…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

ik ben niet goed in ophouden telkens weer de grens voorbij zal ik trachten te hervinden wat zo snel verloren ging in onverwachte wending…

Zelf hervind Ik zie je door mijn ogen Kuilen graven Voor de anderen Wanneer val je er nu eindelijk zelf eens in?…

Ik gun mezelf een frisse bries Met zuivere lucht, veel zuivere lucht Ik zou gaan jubelen en juichen Mijn armen wijd Ik zou de frisheid naar binnen zuigen En ik zou huilen Heel veel huilen Ik zou huilen Tot ik niet meer kon Ik gun mezelf een open veld Met bloemen, heel veel bloemen Ik zou gaan huppelen en hollen Mijn benen in de lucht…

Maar voordat ik je kan bezien, of kan spiegelen aan je glans, maak jij je los en duikt dan in de vijver van het vocht waar ik je niet hervinden kan.…

dat leeg gevoel na warme innigheid verlangen dat niet rust na eenzaamheid jou en mezelf hervinden in nieuwe eenheid hoelang is niet gegeven ik heb het leven lief…

ik plak nog altijd pleisters op die dagen waarin ik me een weg baan tegen de wind in het regent herfst- bladeren, raap ze één voor één tot ik hervinden zal hetgeen ik eerder verloor…

De duisternis gaf mij een hand, je zonden zal ik blijven strelen, in het transparante kleed van verlangen, gaf je mij een laatste nacht de afbeelding zal op het linnen blijvend zichtbaar zijn, je slagen beukten op de holle vaten van beloften die te snel waren gemorst met een vederlichte sleutel zal ik trachten, de opening te hervinden…

noot Gehoord door Hongerige oren Snaren mijn ik Zonder halt Versmelten met Eén zijn en voluit Het leven absorberen Gepantserd door ervaring Geleerd een laag te smeden Van vertraging en Reflecteren op de betekenis Kies ik er toch voor Steeds opnieuw Het onbekende water in te duiken Dompel me onder in het leven Verlies en hervind…

diep van binnen durven kijken in de roos de puurheid diep verborgen niet ikzelf die daar voor koos die tederheid, ontluikend nu...maak ik de keuze ...en pluk mezelf vanaf dan zijn het niet langer doornen die mij beschermen ...maar ikzelf…

jezelf geven zonder te worden gezien is als vrijen met je kleren aan jezelf geven zonder te worden genomen is waar het in een relatie om moet gaan jezelf zijn zonder jezelf te verliezen is een waardevol bezit jezelf kennen zonder de ander te vergeten is waar voor mij de kern zit…