Alle inzendingen over jij en de zee

Jij bent de zee, sprak zij nee, zei hij, ik ben het zoete water dat de aarde bevrucht de druivenranken doet groeien zowel rozen als gardenia's doet bloeien de mensen de drank geeft om te leven nee, zei ze weer, jij bent de zee jij golft, spoelt aan trekt je terug alsof het een spel is kijk maar, duinen verwachten je ieder moment zoals…

Jij bent de zee Ik ben het zand Jouw golven Sterven Op mijn strand Jij bent Het witte schuim Dat mijn lichaam siert Ik ben het zand Dat keer op keer Jouw welkom viert Van de zee Een tedere streling Die hart en ziel Vervoert Van de zee De hoogste golf Die mij steeds Tot tranen roert Ik ben het zand Jij bent de zee…

De zee is lachen en stoeien, zonnen en wandelen. De zee is ook kijken naar de zonsondergang, genieten van elkaar. Jij bent mijn zee. Mijn mooie, blauwe, grote zee waarin ik kan verdrinken.…

De zon breekt door Wanneer jij lacht De wind draagt voor Jouw woorden; zacht Een wolk laat tranen Om jouw verdriet De maan ziet toe Op hoe jij rust De zee sust Ruisend jou in slaap De nacht raapt op Wat jij vergat En achterlaat Dat fluistert ochtendstond En morgenwind Als ik je niet meer vinden Kan…

Ik knijp mijn ogen toe om te kijken of ik jou kan zien wonend over zee. Het vaste land is onder mijn voeten. Op een mooi eiland, ver weg, woon jij. Met enkel zee tussen ons in. Het is water dat ons scheidt, en kilometers land... Zo ver weg ben jij, en toch voel ik jouw warmte zo ontzettend dichtbij.…

je lachte ik zag hoe jij de wereld bedekte met een dun laagje goud voelde jouw warmte gloeien in hoe jij alles lieftallig met zijden bestreek zag tedere gebaren in ogen die staarden naar jou als bron van de zon raakte je hand wist in je blik licht witte wolken jij golfde al zee op zomerend strand…

Voor altijd zul jij blijven, jij zee. Voor menig mens, ben jij van waarde. Voor mij ben je uniek, vaak kom ik bij je. Graag hoor ik jouw geluiden. Soms wat zacht, maar vaak met kracht. Langs de vloedlijn lopen is het mooiste wat er is. Als de zon schijnt, zie ik je blauwe golven schitteren.…

De deunen dreinen nog steeds door mijn hoofd: Jij bent de zon, jij bent de zee. Wanstaltige combinaties van liedjes: Margrietje en Sofietje hand in hand verloofd. Er wordt me een enorme kool gestoofd: Heb je even voor mij uit duizenden kelen. De Radetzkymars heeft het eeuwige leven, wie heeft Manuela van haar eer beroofd?…

ik at schaduw toen jij zon en zee koos als ontbijt gegarneerd met stilte de lege stoelen kaatsten eenzaamheid parasolde lunch temidden van de zonverbrande lijven nam drankjes die de hitte en wat kou toch niet konden verdrijven donkerde jouw tafel met de zomerzotheid van je aangeschoten vrienden ik had het wel gehad eindigde…

als ik ontwaak met jouw handen op mijn buik, je lippen aan mijn hals het verlangen zichtbaar aan je borsten weet dan dat ik mijn ogen weer sluit en de hemel verleg aan de akker van je hart de warmte van onze huid zal het gemis bewenen in elke porie waar een herinnering in staat te lezen lief, jij bent de zee op wie ik vaar het water dat…

ik zag je ogen maar je vragen bleven hangen in de lucht de antwoorden zijn mij altijd ontvlucht ik zag de golven spelen jij een kalme zee ik liet de zon verdwijnen je lachte, zei, ga mee je sportte om te winnen die strijd bond je wel aan ik speelde met de knikkers voor winnen ben ik nooit gegaan jij loopt terwijl ik wandel ik…

melaatse laken dat je kreukelt met in tongen gesproken berichten edoch, mijn taal neem jij als een zee van bloeiende bloemen en draagt ze mee in de vaargeul van je diepte, ach de nachten zijn slechts nog een herinnering wanneer de dag onthutst het gezang van de klokketoren begint met het geruis van een zwaar te ontvangen FM zender en…

Alles is hier al en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij al een beminde hebt want alles is hier al en…

het is nog licht aan het einde van de dag en het heen en weer waaien van je schateren drijft verder weg in kleine bootjes uitgestald op het vernis van zomeraccenten de lijn van oost naar west kom je morgen terug, roep ik om zo de zee te vergroten en mijn armen in omhelzing tot waar zal je gaan, fluister ik met nevelbloemen…

zolang de europese wereld leeft en, bloedend, droomt de roekeloze droom waarin het kruishout als een wijnstok rankt, ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee het lichten van de creatieve geest.' 1939…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Ja, ik heb een buik die ik niet verberg: ik ben – ik en jij bent jij.…

de weg die jij vond met al zijn kronkelwegen bewandel jij graag in je eentje alleen wil jij de berg op klimmen niemand mag dichtbij je komen das je goed recht maar blijf niet in deze schaduw wandelen laat mij van je houden want als ik aan jou denk, klopt mijn hart sneller voor mij ben jij de zee waarop ik wandel geeft mij warmte van…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

het zand schreef je naam op een stormachtig strand zon en de wind wisselden kleuren we speelden als kind sprongen van duinen struinden langs dennen koelden ons voeten in spaarzame vennen voelden het noeste zagen de knoesten ruwweg geknot door zeewind en tijd ook jouw naam blijft trotseert eb en vloed de driftende wind tekent…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

het deinen van de zee is Kloos’ taal voor de kwal hij raakt aan lager wal de kwal wil weer naar zee de golven van de zee beheersen Kloos én kwal zee speelt als met een bal neemt soms de kwal weer mee de deining van de zee Kloos roept en juicht: hoezee neem jij de kwal weer mee? jawel, zij neemt hem mee: Kloos: ja!…

Het is prachtig spul, dit gele gevlochten touw -- Ik ruik retsina.…

Het woord elfstedentocht was het hele jaar 2019 niet eens uitgesproken Ja..., zwemmend Ik zit met mijn rug gekeerd Zie in mijn spiegel de zee ..heb hem even niet nodig..…

Jij ruwe zee, jij levend lied. Jij ruwe schepper, jij zorgt dat men ziet. Wie geeft zoveel vreugde, zoveel verdriet, te troosten geeft de zee, te treuren niet. Jij ruwe zee die onmacht heet, zo diep dat men geen grenzen weet. Zoveel neem je met je mee, breek je af om opnieuw te worden. Jij ruwe zee, dankbaar ben ik.…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

klaar vertellen kon wat waarom wel de juiste versie was jij vierde het leven van dag tot dag danste met john als trouwe partner als sterren die aan de hemel stralen en hoewel jij liever de getuige was speelde jij veelal elk spelletje mee om niet veler vreugde te verstieren van oost tot west en noord tot zuid ging jij over land zee en…

Wij zijn als het strand en de zee: jij gaat nooit weg – en ik kom terug.…

een lied blijven woorden als op golven drijven en verdwijnen onder koppen schuim vaak over seizoensgebeuren of emoties van vreugde, soms verdriet natuur en vreugde wil ik uiten het ander liever niet teken wat harten in het natte zand terwijl ik bezig ben komt vloed breken golven op het land neemt daarna zorgen en verdriet mee naar zee…

Mooi Kniertje staat van dag tot dag En breit voor haar deur een kwartiertje: Voor wie dat paar kousen wel wezen mag, Mijn allerliefste Kniertje? Voor wie dat paar kousen wel mag zijn, Voor moêrtje of voor vaârtje? Zucht dag op dag die bleke Krijn, Of zijn ze voor Grietje of Saartje? Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag? U wil ik het niet…