Alle inzendingen over kaft

Ben ik uit de tijd, omdat ik een boek wil ruiken? Beslist niet goed bij mijn hoofd Nou? Door mooie druk; die is toch echt de moeite waard? E-readers Daarentegen, laten inmiddels hun sporen echt na Hoewel; veel mensen het lezen van Getitelde ruggen Ooit zullen gaan missen(?)…

(Van kaft tot kaft-onderzoek; Van kaft tot kaft, deel II en slot) Veel lezers hebben inmiddels na vergelijkend waren-, kaft-tot-kaftonderzoek slechts één oprechte conclusie kunnen trekken Inderdaad: Een boek moet tastbaar zijn met mooi papier dat geurt 't omslaan van een bladzijde moet je horen Verkoop van E-readers stabiliseert…

rond in een groot donker hol jaren van evolutie start iemand een revolutie gaat iemand nog staan als een held te laat de wereld draait om geld geld gemaakt van bomen papier onze longen nog steeds niet door gedrongen regenboogkinderen gaan niks hinderen we wachten af zij die dalen uit de lucht ha wat maf het boek en de kaft…

En ik draai en ik draai met de rolprent mee en ik draai vergeet mijn levensloop te kaften en ik draai vandaar aan al mijn ezelsoren.…

Vanaf het moment dat wij elkaar in woorden vinden lezend leren kennen ontstaat er een passie die oprecht voor altijd zal zijn Tijd zal ons zonder twijfel zonder enige tweestrijd bewijzen dat echt niets voor eeuwig is Toch weet ik beslist net als jij 'n boek is (ooit), van kaft tot kaft het verhaal, met een boodschap, uitgelezen, klaar…

ik de kaft van het boek waarin ik jouw mooi spannend verhaal eindeloos hoop te mogen blijven lezen met jouw naam op mijn rug…

Spreekwoord was ik dat niet snapt, gaandeweg de dag werd ik weer opvoeding die ouders voor hun kinderen uitdenken en in het holst van alle bruikleen was ik wat ik telkens na zo'n achternacht in corvee en klatering moet zijn: voor dag en dauw de bijbel, met stofomslag en in voldongen esperantoklanken, een man om van kaft tot kaft uit voor…

het doodt de dagen met het vangen van vage silhouetten die steeds reikend naar de verte hun beelden zien vertragen in de storm het leven vervaagt mijn twijfel nu de herfst de dood nog stiller maakt ‘k zie dat de reeds gevallen bladeren het boek gaan sluiten en zich afvragen of er nog een wens staat geschreven in de colofon op te harde kaft…

Je leest mijn voeten heet brand slaat uit je oren haren raken los vreugde wordt geboren redeloos wart je taal als armen om je heen schaamte kaft het koren.…

In zwarte geslotenheid van eenzaamheid in een verlaten schuur schrijf je terug naar vroegere jaren een woord, een letter een brief, een kaft, een boek een foto, een herinnering een glimlach op dit late uur.…

Ieder boek Iedere titel Iedere letter Iedere kaft Is een heldenhaft Een boek is een spiegeling van de aarde Van het onbeschreven heelal Van de gestorven beschaving Die nooit meer terug komen zal…

het boek is gesloten ik moet jou laten gaan je leest nog voor maar ik kan je niet meer verstaan de bladzijde met letters vormen geen woorden meer zinnen zijn stuk ons levensverhaal is uit zijn kaft gerukt ik lees nog wat verder maar het boek boeit me niet meer…

hun verhalen in de omslag ........kaft van muziek.…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering………

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…

Verdwaal in de tijd, Beweeg tussen kaften, Verborgen geheimen, Een wonderlijk heden, Berooft je van menig uur.…

deze dag verscholen tussen de kaften van de morgen en de nacht bedwelmd door de kogels van de dood zonder besef beweerd in snedige opmerkingen van vergaan u merkt het al intriges van onze wereld maar met mijn koffie sputter ik tegen morgen is er weer een nieuwe dag…

Mijn nieuwe thriller heet; 'De hond die blaft' Een moord, een mes, een man en enge kreten Je zit je van de spanning op te vreten Mijn foto en mijn naam vet op de kaft In alle eerlijkheid onthul ik even Dat het door J.K. Rowling is geschreven.…

tot kaft Wij. rezen op uit de nacht van sintels en roet In de eenzaamheid van deze kosmos geslagen door voorjaarsstormen en plagen bewust van 't zoet bloed Dat teistert met Zijn gloed de onbeantwoorde vragen.…

dichtgevouwen bladeren verbergen geheimen die schrijver en lezer beroven van tijd droom je een weg door woord en verbeelding verlies je in liefde verdwaal in een strijd leef tussen kaften met uren als muren totdat op het eind de epiloog je bevrijdt…

Het boek dat ik nu opensla Heb ik al vaak gelezen Van kaft tot laatste pagina Heeft het zich reeds bewezen Maar steeds opnieuw Lees ik weer iets Wat ik voorheen niet zag Dat is het leuke met een boek Dat dat ook kan En mag Je laat je soms verrassen Of las het eerst verkeerd Goed lezen is belangrijk Dat heb ik wel geleerd…

mijn woorden mijn wezenlijke verzen mijn lachen, mijn huilen schuilen in een gebonden kaft ergens en nergens misschien wel in een strenge boekenkamer of ze staren voor jaren eenzaam onder een koud kelderraam och, wie weet huizen ze in een kartonnen doos mijn woorden mijn verzen elke letter die ik koos……

Ik wil geen nieuwe dans want gisteren lijkt nog gesloten het stropdassenuur stapte op maat langs me heen, scheurde het bladmuziek moedwillig en strooide met overtollige wijsheden doelbewust was het ranke naakt aan mijn zij geschoven ze dicteerde - moge God weten wie ze was – uit een boek zonder kaft de titel kon ik wel raden […

Jij en ik zijn elkaars woorden Jij de inkt,... ik de pen Jij de inspiratie,... ik de zinnen Jij de kaft,... ik van binnen Samen gebundeld en gekleurd door gevoel gekruid met verlangen gesierd met hoop. Samen beademen we het verlangen in onze vriendschap Wij willen elkaars woorden niet kwijt.…

letterlijk onbewogen lig je op de stapel hoe je daar belandde maakt je niet uit het laat je koud als ik aan je voorbij ga het kan niet anders ik moet je bevrijden ik pak je op houd je vast ik lees je naam streel je tegenstribbelende kaft ik ruik je versheid verslind je woorden ik neem je mee je geeft je over onze band…

Jij en ik zijn elkaars woorden Jij de inkt,.. ik de pen Jij de inspiratie,.. ik de zinnen Jij de kaft,.. ik van binnen Samen gebundeld en gekleurd door gevoel gekruid met verlangen gesierd met hoop. Samen beademen we het verlangen in onze vriendschap Wij willen elkaars woorden niet kwijt.…

Hoofdschuddend staar ik naar mijn boekenkast, Waarom zetten die Fransen de titels toch andersom op de kaft?…

of ik nog een keer langskom, vraagt ze ’t liefst op zondag, dan bakt ze appeltaart ze veegt haar handen aan haar blouse en schaterlacht om iets dat uit het niets haar brein bespeelt ze pakt - de hand van god - en streelt de kaft dood, zegt ze, alle schrijvers zijn dood ik ga nu slapen, geef jij de kat wat eten ik slik op tijd mijn woorden…

Computer Zacht geruis, zo lang programma’s afgewerkt gegevens opgeslagen naar huis als het ruisen stopt Boek Niet het papier de kaft en zwarte inkt de letters en de woorden maar betekenis gedachte ruimte Theorie Een asymptotisch axioma die nadert tot het wezen onvoldoende op het einde het blijft een standpunt zweeft net…

Zonder te zingen blader je in dat liedboek, door geen kerk of godsdienstig koor meer gekend; zijn kaft heeft de kleur van zachte vijgenkoek: bescheiden zielsvoeding, steeds nabij - én zoek!…