Alle inzendingen over keerpunt

Een eigen taal..verborgen glans van oog tot oog van hart naar hart sluit snel die poort! verberg het woord! doof nu het licht! trotseer de smart gewenst..gesmoord…

Als jeugd zien we nauwelijks onze omwereld veranderen in die illusoire wereld leven we gevoelsmatig eeuwig en zijn geprogrammeerd om in de toekomst te investeren Technologie beïnvloed ons denken; de omwenteling in de telecommunicatie maakt verandering in tijd zichtbaar we zien in korte tijd acteurs oud worden vanuit de tv stoel…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

Dag en tijd zijn niet meer Als ik mijn leven heb Losgelaten, Niet meer dan Een laken vol scheuren En vlekken rest nog Van wat ooit mijn Bestaan was - Op de plek waar Mijn leven zich Gescheurd en gevlekt Op een ordeloze bult Heeft neer gevleid Ontwaar ik een lange Houten trap die naar De diepte leidt - Mateloze diepte…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

De BH afdoen, om te draaien laten zien hoe plat ge bent geworden van uw eens volle borsten hoe bol slap uw platte, strakke buik een heel ander licht werpt op het lichaam, een tempel Gods hoe het geloof verwaterd is gestroomd onder de brug Het is niet genoeg te zeggen dat er liefde is of onschuld maar een hand pakken en warmte voelen om…

niet kwijt in de warmte van samengeknepen handen kortsloten vingers de spanning vloeiden ladingen af die slecht waren voor het hart daar waar beweging ooit als remedie de  nervositeit suste werd dat snel vervangen door rusten de uitsluiting komt dichterbij zijn het de anderen of gaan we allebei jij kucht en ik hoest  het keerpunt…

Beslist oprecht. Zeker eerlijk Nooit meer mijn lach tussen haar benen Nooit meer haar gestoken met mijn tong Chimère en hersenspinsel Groot verlang van jaren Opeens moment Niets geforceerd. Slechts heel spontaan Nooit meer echt de gade van weleer Nooit meer mijn lans in haar mooi' schede Verzinsel en nog meer sprookjes Opgebouwde liefde…

Voorbij dat punt van niet meer terug is leven plots licht achterblijven zwaar blijkt de kaars uit zonder op te zijn drijven zielen uiteen elk op hun eigen golf is het gemis nog vers zonder door te dringen vecht verdriet nog met voorzichtige acceptatie maar reeds geuren bloemen klinkt de afscheidsmuziek lijkt het leven door te gaan…

laat je los, ga voorbij net als eerder weet te overzien, gemak jezelf keer om en deel alle twijfel laat je bevloeien met twinkelend water laat je verwaaien om lichter te zijn dan lucht en wolken keer terug naar de handpalm van het kind reis door een vergeelde atlas of herken hen die niemand meer kent ontleed de som der delen maar wacht…

al binnen is zwemmen en vissen in ‘t kanaal we zijn best gelukkig met elkaar revolutie van agrarisch naar industrieel bevrijdt de huisvrouw die zoekt nu buitenshuis ‘n baan kennis der ouderen veroudert verliezen hun oude gezag worden vreemden in eigen land de jeugd rekt z’n grenzen op en ‘t volk zoekt nieuw evenwicht in dit keerpunt…

blauw beent ze door het natte gras opgezette voeten verbloemen de gekleurde was hier en daar raapt ze wat leugens op en hangt ze aan de lijn te drogen ze nam het hecht in handen sloeg haar kruis tegen de grond de hamer lag onbewogen vuile vuisten slaan niet meer op tafel de afdruk van zijn mond…

draai er maar niet meer om heen maar neem dit keerpunt mee open je handen en geef jezelf niet op kijk recht in de spiegel van je hart open je ogen en begin gewoon opnieuw…

toen ik dwaalde en maalde door de gangen van de bibliotheek en mijn geheugen en tranen, wanen en dromen tezamen zorgden voor onbeschreven blad een perfect wit papier bevond ik mij ineens in een keerpunt toen ik de deur vasthield en een kaart mij aanscheen: Aan geluk kun je werken.…

Op een keerpunt van je leven, een nieuw ingeslagen pad, Op zoek naar grip op jouw leven, op zoek naar naar rust in je hart. Een onwerkelijk verhaal, zag voorheen niemand je staan, Krijg je nu de steun, voor al het leed wat je alleen hebt moeten doorstaan.…

Ik ken geen andere weg dan die ik ingeslagen heb op een keerpunt heb ik nooit gestaan ben altijd rechtdoor gegaan het eindpunt komt in zicht ik ga door ik kijk niet wat achter mij ligt daar liggen zeker onze scherven mijn nalatenschap is een ivoren toren jij zult hem erven een echo van mijn dichterschap zul je horen bij de beklimming…

maar ook het einde Het einde zeer nabij Zonder enig besef gebruiken misbruiken van munten en biljetten van aandelen en opties De mens van nu als keerpunt De mens van nu alleen nog maar te redden Zónder geld…

Hoe winter waakzaam is voor alles wat beweegt en keerpunt is: de aanslag van een karabijn, het knappen van een tak, de hoefslag van het everzwijn. Hoe winter weerloos is voor alles wat verdwijnt en zichtbaar blijft: de voetstap van de jager, de stervende sneeuw, het eeuwig brekende water.…

sloegen met knuisten vol irrationeel venijn zij trotseerde met opgeheven armen en brandende blik de opgekropte ego’s van heethoofdige iks zacht klonk het eerste geklap als applaus voor de breekbare stilte met een ontspannen lach in het aanzwellend geluid luchtten velen hun hart tevreden blij met het wijken van agressie het keerpunt…

De mens een uniek experiment enige diersoort met verstand heel bewust van zijn wereld met z’n leven op motivatie geënt mocht hij ooit de schepping zien in zijn naakte werkelijkheid schrikt hij van wat het voorstelt Waarschijnlijk dat de mensheid te wankel voor zo‘n werkelijkheid waar hij niet voor is gemaakt in een pandemische hysterie…

mijn uitgestoken hand heb jij gepakt ik zag je levenslijnen je voelde warm aan een kleine palm waarin lange vingers overheersten zij vertelden in beweeglijkheid over je leven de drang om steeds te geven voor nemen maakte jij nooit tijd daar was je niet op voorbereid ik heb je vastgepakt op het keerpunt in bestaan toen jij jezelf…

De kille harde cijfers Van mijn geboortejaar Spreken klare taal Het leven is half klaar Staande op een splitsing Een keerpunt in mijn leven Kies ik voor onzekerheid Door alles op te geven Zal het zover komen Dat keuzes zijn gesteld Leef ik voor mijn dromen Of kies ik voor het geld Veel is toch vervlogen Door keuzes ooit gemaakt Hoe kon…

Dit kan het keerpunt in zijn leven worden; ook ik was voor het plaatje en praatje gevallen aantrekkelijk van buiten, kort en bondig vanuit binnen Maar nu alle tijd om aan een gezin te gaan werken of toch eerst het kind in zichzelf, Camieltje dat kind wat niet tegen z'n verlies kan Gelukkig is hij een emotioneel christen-democraat en geeft…

ergens voorbij het keerpunt, in verhoogde staat, als de stilte stormachtig zwijgt, op het uur van bombastisch wilde wolken grauw, grijs, chroom, groots, van golven met hun woeste koppen hun haren wapperend in de wind schuim op de bek geen vaste vorm te zien nergens grond om te staan driftig op drift met nog een lange reis te gaan…

Nu de nacht waakt als één vlam over herinneringen explosief als keerpunt na het aansteken van de lont. Flitsen sieraden triomferend door verschijningen in silhouet als mikpunt in een gedachte vanaf de grond.…

heb tijd gesprokkeld uit verloren uren en vergeten dagen de mand gevuld met rozen van haast gestoken in stilteoase een veelzeggend cadeau om aan jou te geven voor een keerpunt in eigen leven rust om jezelf te bekijken in de spiegel van vandaag het beeld met vroeger te vergelijken dan begrijp je waarom ik je vraag deze gave te…

Ergens davert de trein In rechte lijn naar het doel Naar het eind van ’t zicht Verdwijnend over verre horizon Vast aan rails gebonden Noch links noch rechts Die ene voorbestemd weg Van vastgesteld station Zonder keerpunt op z’n reis En ik reis mee Gebonden aan trein en rails Tot over ‘t einder van ’t zicht.…

als alles tegenloopt en tranen niet willen komen de dagen zonder zon en de nachten kil en eenzaam de blik gericht op die trap met duizend treden ga dan zwijgend klimmen telkens drie treden op en één af en bedenk dat er ooit voor jou een dag zal komen met uitzicht op het keerpunt, vergetend wat achter ligt maar…

zomers klokt de taille van haar rok op lome tast golft de omslag zonnige taf de rechte rug is rustplaats voor het lange haar ze voert een hondje aan de lijn als nietig tegenwicht van wat deze zomer is ze gaat door naar de zon de enkels vlechten op het keerpunt van de rok een tip wit secuur ze loopt zeker licht alsof ze beschikt…

De stiltestofwolk in Ironia is niets meer dan een woudbloem als symbool van een mystieke pieten transformatie: het sinterklaasfeest zonder godenzonen Zachtwordend zomergras als levensdrank hangt angstloos aan de grote torenklok die luidt over de boulevard favauge het keerpunt van de spits in knollenland Geverfde vogel, glinster van geluk…