Langs de ladder naar beneden

Dag en tijd zijn niet meer
Als ik mijn leven heb

Losgelaten,

Niet meer dan
Een laken vol scheuren

En vlekken rest nog
Van wat ooit mijn

Bestaan was -

Op de plek waar
Mijn leven zich

Gescheurd en gevlekt
Op een ordeloze bult

Heeft neer gevleid
Ontwaar ik een lange

Houten trap die naar
De diepte leidt -

Mateloze diepte
Die misschien wel

De dood kan zijn,
Of anders een nieuw

Leven na mijn
Vorige, dat zojuist

Is afgelopen -

Voorzichtig daal ik
De ladder af waar ik

Na een tijd die
Oneindig lijkt te duren

Gezelschap krijg van
Een grote vurige draak

Die mij met vreugdevolle
Ogen aankijkt en mij

Welkom heet in het nieuwe
Leven - hij is blij dat

Hij me ziet,

En zegt met natte ogen
Dat ik welkom ben om

Hem in zijn eenzaamheid
Hier beneden gezelschap

Te houden-

Hij ziet aan alles
Dat ik een zielsverwant

Van hem ben,
Die bij hem wil horen

Want bij mij komen
Eenzaamheid en verdriet

Uit ogen en uit oren
Nu hoef ik nooit meer

Bang te zijn om in
Eenzaamheid te wonen

Nooit meer bang te
Zijn voor het aanbreken

Van een nieuwe dag

... Cross reference naar mijn gedicht Keerpunt, 2014. ...

draken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60