Alle inzendingen over kind alleen

Welke erfenis ontvangen de kinderen? – Alleen de toekomst.…

Langs de grens van al haar kunnen droeg ze zorgen voor haar kind alleen met de weldaad van het leven waar reclames niet zo houdbaar bleken in de toonkast van haar ontoereikendheid gevangen sliep ze jaren van haar idealen in de kaders van besef dat de aanhef van haar rijkdom met geborgenheid in zicht niet langs de…

Men vond een kinderhand in Harderwijk Die bij een hoofd en rompje schijnt te horen Die elders zijn ontdekt een tijd tevoren Als puzzelstukjes van één kinderlijk. Alleen een kind, geraakt door kruisraketten Kost nog meer tijd om in elkaar te zetten.…

Ik Frons En denk Over deze tijd Over het waarom Over de kinderen van het nu Ze zijn de engelen Zoals die op het oude schilderij Zij leren ons De wereld dat zijn wij We zijn een kring In het water Denk over Is er voor een kind nog een later Of is er voor een kind alleen het nu Dromen Als ballonnen Kinderen zijn zonnen Kinderen geven…

Toen je weg was Bleven mijn handen Onophoudelijk naar je reiken Mijn ogen je eindeloos zoeken Vragend of je de stilte wilde vangen Die in de verte lag Het was net alsof Het kind bleef schreeuwen Het kind bleef roepen Het kind bleef vragen Het kind alleen Blijft wachten Tot het krijgt Tot het geeft Tot het krijgt Tot het geeft…

Ontploffende granaten De wereld vergaat Kinderen alleen gelaten Allen gestorven Vroeg of laat Geschiet van geweren Iedereen rent Het tij zal niet keren Ik leef in een wereld Die niemand meer kent Overal waar geen Regel meer geldt Voel jij je alleen Word je door De eenzaamheid geveld…

Bomen knarsen zachtjes, Door toedoen van de wind, Ineens word ik ingehaald, Door een vrolijk zingend kind. Alleen hier in het park vandaag, Weet je wat het is? Ik zou je graag vertellen, Hoeveel ik je nu mis...…

Negen maanden achtereen lange weg van slank naar ronding in een zucht voorbij Alles staat er klaar voor samen gekocht, gekregen voor 't kind alleen Voelen, vleien. Samen de schoonheid van dit wonder beleven Negen maanden achtereen van foetus in ontwikkeling tot kindje, kleintje, zuigeling.…

er was eens een moedervlek ze brandde op het witte doek met twee knapzakjes vol talenten schijnwerpers streelden slaafs haar huid zo kleverig als vliegenstrip zelfs de presidentiële vlag ging uit maar ze kreeg de wind van onderen want achter de glamour in pilvorm zwierf een kind alleen door lege straten geen steen die daar je vriend is…

ik veel verdriet Mijn onafhankelijkheidsgevoel wordt weer gevoed En geef ik mijzelf op deze wijze moed En draai er niet langer omheen Het leven gaat door, met twee kinderen, alleen.…

het regent nu maar in de warme zon zie ik je staan oogt blikken die het rood weerkaatsen nee het is geen schrikken wij weten al de azen je opent me ik stamp het licht van alle plassen dicht met rode laarsjes aan jij laat me gaan in spelen als een kind alleen jouw liefde droogt mijn blonde haar…

Dat leven zinvol spelen is, begrijpt ieder spelend kind. Alleen wijsgeren blijven denken, over het waarom. Alleen gelovigen blijven geloven, in zelfbedachte goden. Wie dom is blijft maar zoeken, totdat hij of zij, op sterven na dood, uiteindelijk de waarheid vindt.…

herinneringen sneeuwen nog niet erg hard maar wel gestaag de zuivere kristallen die het binden blijven helaas erg vaag ze stuiven en dansen ongrijpbaar door wind speels als de lach van een kind alleen in luwte verpakken ze langzaam het zijn binden is moeilijk te vatten vragen blijven niet aan het antwoord haken onzekerheid valt…

weer klooster ik mijn eigen strand de uitgestoken hand liep in een ander ritme voor ons draaft de hond die vagebondt met alles wat ze vindt ons laatstgeboren kind alleen de golven horen onze woorden verbittering die zucht zout hangt in de lucht we zijn de boulevard weer opgegaan daar braken onze dromen of het goed zal komen…

Duits Dresden’s binnenstad: ´de altstad´ kreeg in 1944 ´n koekje van eigen deeg het centrum werd genadeloos gebombardeerd Maar na "het brand meester" bleken ze na de Duitse vereniging met meesterlijk vakwerk de ´altstad´ weer zo op te (her)bouwen dat ik als Rotterdams post-oorlogs kind alleen maar diep respect kan hebben voor zoveel architectonisch…

De roestige schommel schommelt en schommelt Op en neer Steeds weer Knarsend voortbewogen door de wind Op het zitje geen kind Alleen het lege plankje beweegt door de wind. Eenzaam staat de schommel tussen verwoeste huizen puin en rommel...…

Sterke vrouwen en grote mannen, beseffen samen, éénsgezind, waarom onbegrepen kinderen, alleen geen liefde vinden. Weten, dat zonder de contrasten, van donkerzwart en stralend wit, liefde niet verschijnen kan. Zien, dat onvoorwaardelijke liefde, eenzaamheid verdringt. Zalig zijn zij en hij ... die zichtzelf hebben aanvaard.…

Ik heb je niet gekend als kind alleen maar als een volwassen man ik wou dat ik de tijd terug kon draaien maar ik weet dat dit niet kan. Ik mis je best vaak in mijn leven ook al is het niet meer zo intens maar wát ik me van jou herinner je was een lief en waardevol mens.…

Het kind zwerft op straat zijn plaats voor informatie waar hij zijn eigen gang maar gaat tot aan zijn ouders eigen integratie omdat de buurt de taal niet spreekt om ouders aan te spreken. Een kind alleen in een wereld vol gevaren waarin hij tolkend voor zijn ouders zorgen moet.…

Want rusteloos lokt Tijd de zomer mee, Jouw kind alleen zal hem het veld uit slaan. Mijn inzicht tref ik in jouw ogen aan. Om mijnentwil ontvangt ze jou privé. Alleen vermenigvuldigen geeft leven Op dit groot schouwtoneel vol leeg vertoon. Qua eigenschappen of qua lichaamsschoon, Je lieflijk beeld aan iemand anders geven.…

En nu wilde ik eventjes met je praten over de buurvrouw die haar kinderen alleen laat, heb je het al gehoord, nee hoor ik roddel niet, ik vertel je alleen maar dat………

geen schreeuw om hulp of snikken haar gedachten zijn gesmoord in doodse stilte wil ze slikken te moe om te beseffen dat ze een keuze heeft wat zij die niet meer leeft nooit heeft gehad ze ziet haar moeders lief gezicht dat in het donker oplicht als een lucifer wanhoop in lichterlaaie zet door de vlammen heen ziet ze ook haar kind…

Uit mijn hart groeien wortels naar het water van het kind, alleen samen leven wij, overleeft het kind de tijd.…

wapenlobby het land in een houdgreep houdt en waar hun groots bejubelde vrijheid steeds meer onschuldige levens vraagt Ontwikkelingsland van de vrijheid Met een falend rechtssysteem waarin met handjeklap wordt onderhandeld wat je straf wordt als koehandel Ontwikkelingsland van de vrijheid Waar schoolkantines ooit zijn wegbezuinigd En kinderen…

Het ordenen van gevoelens daaromtrent Het geweten dat ik jaren bezat reek niet verder dan de angst voor de bestraffing Het verzuimen van liefde in een angstige tijd is beslist geen aanbeveling Hooggevoelig maakte ik deel uit van dat gezin Een vader drager van godsdienstwaanzin Een moeder niet weerbaar voor de consequenties Liet haar kind…

Een gedicht is meer dan een rijmende zin er zit vaak één of andere boodschap in, Het is iets anders dan woorden alleen het bereikt een mens vaak dwars door alles heen Het geeft uiting aan wat men voelt het maakt duidelijk wat er eigenlijk wordt bedoeld, Een gedicht kan een medemens opbeuren Zijn sombere blik voorzien van nieuwe heldere kleuren…

Je kind is je vriend Heeft je nodig Je kind is alleen Samen met jou Trouw Houdt hij je hand vast Lerend Van jou Toont berouw Als er iets mis gaat Betreedt zijn reis Houdt handen vast Lacht kukkelt Speelt neemt Is in zijn sas Het gezin als kern Is niet daar Maar door cirkel om hem heen Is hij niet alleen Hij leert Totdat datgene wat…

dieper nog dan glans van irissen reikten wij naar bodem bron, verloren waren wij in initiatiedans van samen zee waterzacht was onze vacht transparant als hartenglans gleed de waterweg over onze borst door onze huid dwars naar binnen bereikte helderheid ons wezen Vloed golfde teder door ons heen, tot aan ons hart en nam ons terug als kinderen…

Hij schoot vanop het trottoir rechtdoor de weg op. Blik op niks. Niet eens op het zebrapad, want dat was er niet. Alles dichtgooien was de enige optie. Hij kletterde onderuit. Verdwaasd keek hij ons aan. De pijn moest nog komen, pijn heeft geen haast. Hoeveel geluk hij heeft gehad, beseft hij wellicht niet. Ventjes van pakweg veertien doen…

Ik ben alleen. Maar dat geeft niet want er is hier niemand, niemand om mij eenzaam bij te voelen. Ik praat tegen god. Of wie ook zijn oren te luisteren heeft gelegd in deze zachte ochtendbries. Ik heb geen lakschoentjes geen witte kniekousen maar op mijn bruine veterschoenen huppel ik toch.…