Alle inzendingen over kleven

Je blijft kleven als een bij. Twee jaren nu verstreken. Het is mooi geweest! Het is nu veel te lang gebleken! Jij, Jij kleverig bijen-beest! Het einde is nu aangebroken. Onze paden zijn gescheiden. Je hebt me diep gestoken! Verwondt heb je ons beiden! Jij ligt uitgeput op de grond.…

Aan mijn lijf kleven woorden van zotheid, van plezier, maar ook van eenzaamheid ik draag ze graag mee ik kan met ze lezen en schrijven aan mijn lijf kleven woorden.…

het is me weer gelukt, daar in ruime mate de genade opnieuw mij ten deel is gevallen; een volle aflaat is mij verleend zeg maar dat mijn ziel blij is en opgetogen, zelfs in hoge mate verrukt een vermeende afgang mijnerzijds als dichtend kunstenaar, alsof ik van enige kundigheid zou zijn gespeend, blijkt door moderne technieken ongewenst…

van de tijd vloeide ganzenveren, daarmee probeert het tij te keren, op het kussen schildert ze de idealen, het emaillen ijzer van de bioklok toont de barsten, worden wijzer,de haren grijzer, verliezen hun betekenis, uit de poriën van herinneringen drupt een milde beek, de bron verheven tot een ware kunst, waaraan een traan bleef kleven…

Vermakelijk wil ik door het leven Artistiek zijn wil ik beleven Ik geef mezelf een zeven Om aan een acht te kunnen kleven Ik ben alleen niet met zijn tweeën Reacties zijn onstuimig, maar geven mij leven Vermakelijk puzzel ik, ik kan zweven Ooit zal ik aan een negen kleven Vermakelijk droom ik van een tien Ik heb het trucje al zo…

Jouw afdruk ingebrand in de balkonstoel een heleboel liefde bleef daar kleven ook al scheen de zon maar even.…

Geblinddoekt blijven ze nog op het netvlies kleven met één conclusie: Ze zijn liever dan lief...…

Een lindenblad kwam op de valreep nog heel even aan mijn venster kleven nat en glad so long zo heette dat…

De angst uit een vorig leven Had hij met succes verdreven Toen nam hij een trekkie Van een rijkgevuld sjekkie Nu is de angst aan hem gaan kleven…

voorzichtig geopende handen los zand de zeebries neemt het mee niet sterk genoeg de zorgen blijven kleven…

De olijfbomen gortdroog geen teken meer van leven in vijf jaar had het niet één druppel meer geregend het stof niet meer in staat nog ergens aan te kleven…

De rode draad van mijn leven, gesponnen maar nog niet geweven, raakte diep in de knoop, door de ijdele hoop ooit aan je lingerie te kleven.…

Ik ben dwangmatig geweest Dat Zit nog helder in mijn geest Hoe ik dat Nu wil beseffen Dat Kan ik niet verleggen Dat kan ik nu wel beschrijven Soms blijft dat nog wel kleven Maar Dat is ook leven…

de beelden zijn uit het park verdwenen nog kruipt er weemoed tussen het gras stiller dan de stenen durven spreken er zijn geen woorden blijven kleven.…

Een autobezitter uit Kleve was niet in conditie gebleven, want reeds na een uur werd-ie moe achter 't stuur en daar sliep-ie de rest van z'n leven.…

haar vingers kleven na jamsessie mondhoeken naar boven vers brood na de liefde wankele zoen schittert in overgave tussen enkele stralen het is kort wil ze zo…

onverwacht gezien van hieruit na de regen in de tuin glinstert en lijmt de slak opnieuw benieuwd hoe lang even nog het leven kleven blijft ----------------------------------- uit: 'De binnenzijde', 1997.…

kijken naar een slak kunnen slakken hangen in de lucht kunnen slakken zweven traaaaaagjes in slakkenzweefjesvlucht kijken naar een slak op een vensterraam slakken kunnen kleven slakken kunnen plakken en daarmee is het gedaan…

De kilometerheffing gaat niet door Liever investeert men eerst in asfalt Nu het Kokse kwartje nog in kas valt Is Balkenende daar voorlopig voor Vandaag zal niemand pesten, snijden, kleven Er wordt niet eens een vingertje geheven…

Ik was er steeds maar even, Tekort om te blijven kleven.…

ik had nog niet gekeken langs je koude wind omhoog de draden bleven kleven die de ochtend naar me boog was verrast door de kastanje nog gaaf in open schil jij dwong me om te kijken naar de herfst die ik niet wil…

zoals zij ongerept haar eigen schoonheid schept waarom mijn ogen aan haar vlokken kleven en ik wat langer door het venster staar de roerloze wereld nog even onbetreden laat nog ongeschonden stil verzonken…

Langs de kromming van haar rug kleven op dunne huid eilandjes van onbereikbare verhalen. De zon zakt in de kruinen van de bomen en alles wat niet meer zou gebeuren.…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

Ze kleven niet maar zullen warme vlinders geven. Vingers die zoenen knijpen niet. Ze zullen zachtjes verdwalen en geruisloos zingen en dansen tussen geurende wolken.…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

Maar Rob wie gaat dat allemaal betalen Niet de vervuiler als ik het goed hoor Dat viel mij op tussen de regels door uit je onsamenhangende verhalen Voor die zes mille die jij ons wilt gaan geven Kan Jan Modaal niet aan de laadpaal kleven…

Als stickers in een plakboek Kleven herinneringen Gerangschikt in mijn leven -sommige ontbreken- Ik weet de volgorde niet (zeker) Maar wel het heden en het verleden En als ik zoek, In het deemsterend licht Een schaduw in het duister En als ik vind, Het mijmeren begint-…

Door simpelweg net íets meer gas te geven hoeft-ie niet aan mijn voorbumper te kleven.…

Vast zitten in een web Van emoties Verdriet, pijn Verder kan niet meer Blijven kleven in Het verleden Het heden verloochenen En de toekomst Daar reken ik niet op Zelfs met veel moeite Om eraan te ontsnappen Blijf ik de prooi Ik verschrompel Als aas voor tranen.…