Alle inzendingen over koffers

ik streelde je het voelde als een nieuwe koffer en verre landen maar je woorden waren niet meer aan mij besteed exotische klanken vrolijk klinkend onbegrip uitgekozen maar ongeschikt ik hoor slechts het geluid dat erachter schuilt…

De koffer verdwijnt in de kast en komt er pas uit wanneer ze naar huis mag.…

Mijn neef ist ein Berliner - hij is geboren in de Britse zone en heeft daar nog een tweetal koffers staan de ene in het oosten van de tussen Sovjet-Unie, Frankrijk, de VS en Groot-Brittannië verdeelde internationale zone van de hoofdstad van het rijk dat toen te boek stond als de Democratische maar de facto communistische…

ik heb geen idee soms geef je echt om iemand en sjouw je de koffer een leven mee…

De koffer die ik graag vergat omdat hij bomvol tranen zat.…

Een man met een gitaar is uitverkoren Zijn koffer is zijn wereld, huis en haard Een bohemien, oprecht begerenswaard (een sporter heeft een ego en wil scoren) Jouw nummer krijgt de gitarist al vlug Daar krijg je vast een liedje voor terug…

hij kijkt naar haar hoe haar mooie jurk tracht haar uit te kleden oh, hoe hij verlangt zijn fantasie gaat altijd over haar samen zwemmen ze logeren in een blokhut een koffer vol zon draagt hij mee voor het geval het regent zij danst voor hem en hij kookt voor haar hun leven samen zij zullen gelukkig zijn hij neemt zijn koffer…

zijn koffer reisde verder zonder hem daar stond hij dan zonder koffer alles wat belangrijk voor hem was zat in die koffer morgen komt uw koffer hier weer terug zeiden ze verwezen stond hij in de aankomsthal van het vliegveld hij zag de drukte niet hij hoorde de omroepster niet hij zag niets hij hoorde niets hij dacht…

Ik heb vandaag een gele stropdas gekocht en een bruine koffer Dan kan ik de koffer achter op de fiets binden…

in de koffer van ’t verleden lees ik over alleen zijn en verdriet in de koffer van ’t heden vind ik innerlijke groei de geboorte van mooier kon het niet in de koffer van de toekomst liggen liefdevolle dromen, vol met uitdagingen in ’t verschiet ik verwelkom haar met open armen…

Daar sta je dan Klaar om uit te vliegen Koffers aan elk van je zij Een koffer met kleding Een koffer met herinneringen Daar sta je dan Klaar om te gaan Je kijkt nog een keer om Zacht rollen tranen over je wangen Nu moet jezelf gaan vliegen Klaar op het randje van het nest Daar ga je dan Het is zover Je vliegt zo hoog Het nest is uit…

Hij heeft mijn leren koffers ingepikt. Ik zag hem gaan en dacht: laat hem. Als hij maar voorgoed verdwijnt. Nu ben ik mijn koffers kwijt, hun sterke geur en lege heiligheid zodra ik op mijn kamer pakken ging. Hij heerst door hun afwezigheid. ---------------------------- uit: 'Plejaden', 1992.…

Vertrekt hij voor een aanslag mooi op tijd – Komt ie te laat en is tie koffers kwijt, Dus hij besluit naar elders uit te wijken. Waar hij tevreden Schiphol dan vergeet, De chaos op Schiphol is al compleet.…

Ik wierp mijn koffer in de kuil en sprong hem na -- terug mijn jeugd in.…

dämmerung minus fünfzehn grad der untergang des abendlandes jetzt geschmackvoll aufgezeichnet ieder zijn waxinevlam een treffend leitmotiv zo zal het denkelijk zijn geweest haar leven weer als film en steeds planmäszig programmiert ook nu weer afgetiteld voor het nieuws van achten und ewig und umsonst auf erster rang sie hatte noch einen koffer…

Daar alles is beleden en alles is gedaan Slechts voor het goede Streelde hij zacht haar benen kneedd' 'r pronte borsten. Met ('t Puntje van) zijn tong Daarentegen beleefde, intens en integer, hij echt Hemels fruit...…

In de lege hal staat mama met haar koffer -- te wachten; ze huilt.…

Koffer staat al klaar Geniet met volle teugen Onderhuids bij mij…

met een koffer vol met niks trek je sleurend door het leven maar waar moet je naar toe als je niet van deze wereld bent…

nog even in de koffer op zoek naar de zonnebril daarmee wordt de omgeving wat doffer iets wat je altijd wel wil.…

zich uit terwijl oma een wrong draait in heur wolkenwitte haar de kleine ramen in het huis van golvend groen glas met sanseveria en begonia op de smalle vensterbank tekenen verschoven bomen op het dressoir met kanten kleed laat de pendule haar uren gaan plots schrik ik van de telefoon en laat de beelden vallen die ik vond in mijn koffer…

Spreid jij je vleugels nou maar vlieg maar voor altijd weg het zal wel het beste zijn zo het maakt niet uit wat ik zeg Waar mijn hart ooit overwon ga ik jou nu voorgoed verliezen ik verban jouw warmte voorgoed het zal langzaam gaan vriezen Pak je koffers en vlucht het maakt niet uit waar naartoe ik ga jou proberen te vergeten al zou ik…

geschaafd in het rijk van heden vier poten aan de vloer raken de aarde die eeuwig zwiert langs obstakels die het stenend licht aan het roer hebben gemeerd de zitting tam doch stroef knarst de tijd afwezig van een eigen zelf, erbarmen draagt het stof dat menig moment kan verfilmen in een glimlach die zich telkens verreist in rimpelige koffers…

op reis bestemming onbekend geen naam geen vluchtnummer geen koffer zelfs geen vaarwel zomaar op reis zonder afscheid zonder dat je ooit weer thuiskomt...…

Jij pakt je koffers Ik mijn egoïsme Vertrek en aankomst Begin en einde Nulpunt Celsius of Fahrenheit maakt niet uit Een tabula rasa is het…

weg wuif je ruimte wil je laat me zei je ik doe niet anders maar zal je nog meer ruimte geven m’ n koffers staan al klaar…

weg wuif je ruimte wil je laat me zei je ik doe niet anders maar zal je nog meer ruimte geven m’ n koffers staan al klaar…

(voor de kampgenoten) de 'rolkoffers'op de camping zijn eigenlijk niet de koffers waar wij gezien mee willen worden maar ook hier maakt 'noodzaak'van de nood een deugd…

Dat hij alle koffers in de achterbak kreeg.…

in andere talen verhalen uit koffers van andere aardbewoners daarmee worden we onszelf.…