Alle inzendingen over kondigen

mimosa rare bolletjes worden pluizig geel kondigen de lente aan overtuigend!…

Diplomatieken opperden 'een griepje' want vader Zorreguieta was een pijnpunt. Wees liever bot zo lang je dat nog zijn kunt; straks klinkt er vast een censurerend piepje. Dan schudt men schone handen, en devoot zwijgt men het bloed onder zijn laarzen dood.…

Verkleurde bladeren kondigen steeds vaker de herfst aan. Nazomerperikelen, nog grandioos aanwezig. Zonnestralen in overvloed, op weg naar de .....herfstkleuren. Foto Dick Voogd…

zingende, spelende, engelen op hun lier kondigen de komst aan van een nieuwe tijd herders gaan zoeken de eniggeborene Zoon van God, Verlosser, voor de mensheid…

Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin.…

vogels vullen de lucht met prangend koorgezang als in een kosmische kathedraal met bomen als pilaren en blauw hemelgewelf ze kondigen heilige dooi aan het einde van bevroren tijd…

Raven kondigen de doodse stilte van eeuwige zwarte nachten aan. Rouwzwart is het veder- kleed van deze intelligente gravers met de dood begaan; die slechts middels de verganke- lijkheid van het leven kunnen bestaan.…

zie ze daar nou eens staan zo fier kondigen ze de lente aan de kou kan ze niet deren de sneeuw dragen ze als kleren zo brengen ze als bloemrijke bode een ongekende kleurrijke ode…

Mijn oorlogspad brengt me hier Tussen bomen, langs water Vrees koude noch pijn Nu wacht ik hier Eenzaam in deze bittere stilte Het geschal van hoornen Banieren in deze sacrale wind Ze kondigen ons aan Gelederen van krijgers en vechters Op mijn oorlogspad…

ze zeggen zoveel kondigen met hun bestaan het einde van een seizoen aan geven de herfst vrij baan bekleden al wat stervende is met kleurig fluweel laat dat wat ons verlaat nog eenmaal vlammen voordat ook hun tijd vergaat laat de paddenstoelen maar zwammen…

Krokussen ik heb ze al ontdekt in het gras waarin ze zich ontvouwen als een schilderachtig geheel in sneeuwwit, paars en zonnig geel zien ze er uit als was zo ook de narcis hun aanblik zo puur en fris ze kondigen de lente weer aan want de winter (nou ja, winter!) die mag nu wel gaan…

Wolken kondigen jouw terugkeer aan zuidenwind in de zeilen van de boten tegen de stroom in naar mij Herfst kwam, winter ging voorbij Jouw gewaden hangen te luchten vangen de lentegeuren uit de tuin waarin alleen jij mijn gedachten nog steeds gevangen houdt…

een late rode klaproos wiegt op de tonen van de wind een paardenbloem wacht op getuite lippen buizerds kondigen zichzelf aan cirkelend in de lucht schreeuwen ze naar hun prooi een vlinder danst samen met een blad dat naar beneden dwarrelt terwijl seizoenen elkaar kussen…

Toen NS-beambten hoorden garanderen Dat Lex zich huwen wil met Máxima Trok men de planner uit de actiela Om een nieuwe stakingsdag te annonceren Want NS'ers zijn die dag niet aan het werk Die staan keurig in een rondje om de kerk…

Baron Jean-Maurice Guillaume Van Bach Klust Eght Gheen Reys-Tebrij en freule Marie-Hélène Gertrude Doeterdan Nogh Schepke-SuykerBey, bewoners van kasteel De Pronkerighe Haen, kondigen u met trots de stuitgeboorte aan van hun dochter Aspr..., voor de rest was er geen plaats meer vrij!…

je zingt vrolijk over pro's en contra's en wat niet meer blijven zou ik slik restjes zinnen in en met mijn wijsvinger beschilder ik je gezicht met uren die rimpelloos verliepen terwijl je handen hangen aan mijn billen sokken en slipjes glijden als liefdesletters tussen lakens ik kondig een nieuw nummer aan 't begin al gemaakt…

de trommelaars kondigen een opstand aan de menigte vervaagt bij het licht van de toortsen hoog in de inktzwarte lucht suizen steen en ijzer het koor in het witgekalkte kerkje zingt Houd Moed wij zullen jullie niet verlaten winterwolven blaffen over de sneeuwvlakten aan breekbare ijspegels klemmen we ons vast…

In spinrag schittert zomer na flarden mist kondigen herfsttij aan aarzelend want de zon herovert het land en de mensen late geraniums koesteren zich in haar licht en de kat knijpt genietend de ogen dicht een laatste glas op een terras stemmen vallen stil terwijl dorre bladeren een bed bereiden voor wat komt heimwee…

Zie hoe de vrouw in barensnood haar pijn te boven komt door ‘t nieuwe leven hoe de Verlosser in stervensnood de pijn ten onder deed gaan hoe de schepping zuchtend hoopt op het nog onbekende Leven Kondig met Pasen verlost de Nieuwe Adam aan! N.a.v. Johannes 16 : 16-22 en Romeinen 8 : 18-25…

zomers aan het einde van een nacht begin juli als de merel zingt om een nieuwe dag aan te kondigen zit ik ontroerd in mijn stoel en denk aan alles wat ik verkeerd heb gedaan aan wat anderen mij hebben aangedaan waarom we eigenlijk zo met elkaar omgaan waarom God oorlog is waarom liefde lijdt tot strijd en tijd wonden heeft…

Verbanden kondigen zich aan. Wilde paarden moet u beteugelen! Maar u krijgt ze stil. Twee Stanza's staan te glunderen... Dit is wat een dichter wil.…

Zij kondigen een nieuwe zomer aan. Ogen beneden richten zich naar omhoog. Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen de wereld nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht. Zij wensen dromen te vangen op hun vrije vlucht.…

Zij kondigen een nieuw seizoen aan. Ogen beneden richten zich naar omhoog. Zij volgen de zwaluwen tot voorbij de regenboog. Hoog in de lucht zien zij de zwaluwen gaan. Zij kondigen nieuwe dromen aan. Tien vingers strekken zich uit naar de lucht. Een droom te vangen in vrije vlucht.…

La Notte ( De Nachtmerrie ) als een donkere peilloze schaduwloze brutale insluiper komt hij zonder zich aan te kondigen binnen neemt – als een willoos secreet – bezit van je diepste ongekende machteloosheid verleidt je met zijn zoet gevooisde klanken hij voert je mee zonder tegenstand naar onbekende verten hij heeft je zwakheden…

straten vollopen en weer leeg in de donkerte verdwijnen neonlicht knippert tegen de koude decemberavond -vandaag zal er geen wonder gebeuren- ze praat zachtjes verder tegen de oude katten in de reeds kaalgeplukte kamer elf uur misschien is dit niet genoeg om te leven en misschien is dit leven een onversierde werkelijkheid buiten kondigen…

grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend…

schapenwolkjes dribbelen in de lucht kondigen de komst van lammetjes aan steeds meer blauw verschijnt spontaan door de steeds warmere voorjaarszucht lenteklokjes tingelen nog onbevrucht met harten die verwachtingsvol open gaan ze voelen zich voor even nymfomaan als ze de bijen lokken in hun vlucht maar als alles eenmaal groeit de nieuwe…

de vlinder verheugt zich op de eerste bloem een meisje hoopt dat hij haar hem nu eindelijk gaat geven – zijn eerste zoen alles komt weer tot leven sneeuwklokjes klingelen nog in de lauwe wind kondigen aan dat het voorjaar weer zo begint vogels oefenen hun gezangen en zie toch die koeien dolblij rondspringen in de verse wei de paardenbloem…

ik wil dansen en zingen en reizen met jou tot de dag weer nacht wordt en de sterren vallen en een haan kraait om de ochtend aan te kondigen er is geen reden om te blijven maar ik blijf ik wil koken en praten en vrijen met jou tot de ochtend weer omslaat in de middag en we uitgeput in elkaars armen liggen er is geen reden om te blijven maar…

Problemen kondigen hun aanwezigheid aan Maar de mijne… niemand ziet ze staan Blauwe plekken, het symbool van pijn Maar niemand wil mijn beschermengel zijn Ik hoef niemand meer te vragen, te zeggen Ze willen niet horen als ik uit wil leggen Mijn rechten onderdrukt, mijn stem gesmoord Ik dans over het dunste levenskoord Ik sta alleen, geen…