Alle inzendingen over kruim

wat wil je dan zijn ofwel de kruim van het brood of misschien de korst wil je gerstekorrel zijn gerstebier dat stilt de dorst…

Wat heel is kunnen wij niet zien, het is te groot, het past ons niet en niet in onze hoofden maar wat aan mootjes, haksel is, verkiezeld, kruim, gepureerd, verstoven of ontbonden - al het verdeelde zit voorgoed in ons. ------------------------------------- uit: 'Niets bestendiger', 1998.…

Onder de knoet van het systeem zien wij de meeste dingen ruim de trage voet klimt uit het leem ons bindmiddel uit karig kruim onbenoembaar samen voelen waar splinters hechten tot geheel vechten voor wat wij bedoelen met ons herwonnen leeuwendeel in alle zones van de tijd zal de liefde overleven die levensangst verruilt voor spijt van…

Zonder de poëzie was de kruim tot leven aan anderen gegeven. Muze, is verleiden, alleen te zien ene zijde, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

Met om mijn huid en haar een Pinksterbries Is er geen witte postduif te bekennen Te horen of te zien en dat is wennen Vandaar dat ik maar zelf het luchtruim kies Enkel wat kauwen in het hemelruim Ach en een stuk of wat verdwaalde meeuwen Gaat nu de tijdgeest alles ondersneeuwen Wordt metafysisch brood vermaald tot kruim?…

hoe ik je naam prevel, niet kan leven niet kan sterven zonder jou omdat jouw schaduwen mij achtervolgen hoe ik laatst door je straat wandelde, dichtbij je huis stap voor stap, bedachtzaam iedere taal uit mijn passen haalde tot het kruim mijn ledematen omsingelde hoe ik brak toen ik jouw handen in andere handen voelde, mijn rechterarm…

een groot buffet, met glaswerk bovenaan ze zet er borden in en laat ze staan gerangschikt volgens maat en kleur -en schalen, nauwgezet van klein naar groot opdat ze ziet welke ze vullen wil, met gaven die de dag haar bood des avonds, op een bord, een schaal of koppen van de ruitjesplank, oorloos naast een klein timbaal vol versgemalen kruim…

Verstild wandelt bezwerende daadkracht door het kleffe zwart, schept met wonderhanden luchtig kruim voor de maandenlange nacht. Het duister binnen de zachte wanden is al wat daar woont een vertrouwde wacht. Warme wil om te bestaan blijft branden!…

een toekomst samen, nogmaals in de handen van deze tere geest Al wat leefde tussen hen is vermomming Is de gedeelde discrepantie Een vacuüm der ontkenning Ditmaal zal de Hemel zich voorgoed van de Wereld scheiden De brug bezwijkt onder een torso van machteloosheid Want waar de herinnering aan beter ligt begraven rest slechts het kruim…

Laat de aardappel ons leven blijven kruimen en ons levenskracht geven die trouw meegaat met onze tijd.…

je wijst de weg met kruim. je maakt het huis blij bij de deur, omhelst haast het adres. je veegt de aarde uit ons bed, zoekt mij onder het laken, ziet wie ik ben. voorspelt geluk baadt mij in rust. zo heel jij mij al jaren, geneest mij door te zijn.…

Je hebt te ruimschoots bruikbaar kruim verbruid. Lief dagboek, mij bekruipt soms de gedachte: ik heb geen zin meer in mezelf. Te laf om uit te stappen, maar toch bang voor machten, mij welbekend, meld ik mezelf nu af.…

Pisa, Pistoia, Pienza; krenten in het brosse kruim van dit bevallig landschap. De zachte schoot van Siena is warm en rins doordesemd met olijf. Cipressen als verstarde wachters in dit gebarsten paradijs. Alleen de lucht beweegt. Geen adelaar hield ooit zijn blik zo strak gericht als jij op mij. Jouw ogen trekken mij de hemel in.…

Je zat laat op de avond in je stoel en zei dat het voorbij was en ik vroeg me af waarom ik geen woorden had, maar stuivend zand licht als kruim, duin zonder pad. Ik wist van kindsbeen af dat brood geen weg bezat. Ver weg hoorde ik vleugelslagen. Klap na klap.…

Een majestueuze taal, mededogen in een beweging van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, uit het gevallen gedachtegoed verrijst een nieuwe kathedraal wachtend op een liedeswind die ons nooit ontwrichten…

Een empathische taal, vol mededogen in een ultieme beleving van een hoge intuïtief doel, waarin tonen helder doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het mest uit de kruim van de tijd, misschien een kort afscheid, wachtend op een ultieme wind die alles blootlegt, inpakt, meeneemt naar een tijdperk die nooit ontwrichten zal.…

Een majestueuze taal, mededogen in een beweging van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind die hen nooit…

Van het dagelijks strooien van een handvol kruim zodat al dat gevogelte tevreden kan zijn. Ik blijf echt niet tot het voorjaar binnen, laat mijmerend elk weertype herbeginnen. Ik blijf dromen van schaatsen hier op de sloot omgeven door mussen mezen en ik weet niet wat domweg genieten dat word ik echt niet vlug zat.…

Een extra bordje zie je mij niet schuwen, ik stop pas als de laatste kruim verdwijnt. VIII Ik stop pas als de laatste kruim verdwijnt. Genoten als een gierigaard van centen of een verwoed belegger van de rente, is beeldspraak die hier niet echt passend schijnt.…