Alle inzendingen over lange gangen

de lange gangen afdwalend zoeken naar iets weet niet wat leugens, waarom, WAAROM waarom maak ik het mezelf zo moeilijk…

kijken naar buiten de stad nog actief hier binnen lange gangen zwak verlicht pijnlijke stiltes doorkliefd door apparaten gezucht pijn en verdriet alarm gaat af paniek in de gang telefoon, gefluister wat later een bed leeg weer even slapen de uren verstrijken het wordt morgen nacht in het ziekenhuis eindelijk voorbij…

en als het dan zover is en jij je hand op mijn rug leggen zal we voetje voor voetje zullen schuifelen door een lege lange gang als het dan zover is gekomen en jij niet meer met me praat in de kale kamer met een bedpapegaai boven mij en als het dan zover is en jij mij met opgewekte stem wijst op bloemetjes en zonnetjes daarbuiten dan…

De wandelstok schuifelt met hem mee rubber voor rubber door de lange gang de rollator haar houvast, volgt wieltje voor wieltje zijn slepende pas lang is de gang langzaam hun passen de weg naast elkaar is gelopen tijd nu zwijgend achter elkaar terwijl ooit hun voeten gelijk liepen met de Liefde…

Ik loop door de lange gang op zoek naar de deur met mijn naam tot ik er ben; ik open hem en trap hem aan de binnenkant weer toe. O, de vreugde een deur te hebben met Krol erop, de vreugde dat mijn bestaan wat dit betreft volledig klopt. ------------------------ uit: 'Polaroid', 1976.…

320 meter lange gangen onder mijn grond. Bewoond door een monster,en pieren,mieren die ze betreden, Klein wezen van verwoesting.,Ik heb jou zo bestreden. Maar ik heb de strijd verloren,en mij met liefde bekoord Want opeens had ik het besef dat jij daar natuurlijk hoort.…

Een lange gang deur links, deur rechts deur links, deur rechts een rokende kamer een verbitterd gezicht verbeten verdriet opgekropte woede geur van inspanning inspanning om te vergeten Welkom op psychiatrie!…

Stilte breekt in voetstappen door de lange gang ijzingwekkend de koude wind die om het vermoorde hart waait Kristallen kroonluchter in mijn ijspaleis geen glans door teveel aan schittering Licht aan het einde van de tunnel dooft uit nog steeds niet klaar voor een volgend leven…

ik leef in de voorbije tijd lange gangen van verleden uitgewandeld een frisse wind waait in verval van schoonheid word ik wakker ik zie het staan het goddelijke nabij een boodschap van liefde ik laat het op mij inwerken verlies al mijn controle en geniet totaal…

Ze liep daar sloffend door de lange gang van het verpleeghuis blote voeten in badslippers we zaten op een bankje in die lange saaie gang greep ik zacht haar hand ogen vol van stil verdriet keken naar me maar ze zag me niet haar gebogen hoofd zwaar van ongeschreide tranen richtte zich enkel op de gesloten deur die voor haar…

dromend in zenuwachtige wind dwaalde ik zwevend langs gangen van duister door hoge poorten en openstaande deuren langs plafonds en randen van verstikking mijn beklemmend hart angstig zoekend naar de uitgang in wilde achtervolging van het naderend onheil paniekerig en met bonzend hoofd hoorde ik in ademnood plotseling de kwinkelerende…

Lange gangen vol immense leegte worstelt ze door voordat ze daar is waar ze wil zijn voetstappen lijken te vertragen daar de grond van modder schijnt waarin haar voeten steeds verder weg zakken wordt het zicht vager, het happen naar lucht ijler tot ze vast zit tot aan haar middel al vechtend hopend op geeft ze zich over aan wat komen…

de lange gang stond vol kerken gevuld met gezang zijn immense pilaren stonden naar de hemel te staren in glas in lood bevolkten gebrandschilderde wolken het blauw van de lucht deuren zwaaiden open klokken gingen luiden en de mensenzee golfde naar buiten kleurrijk en verscheiden rouwklagend om de heiden die in de apocalyps is…

schimmelgeurend zucht de weg een lange gang rond oude buitenwacht de nacht verduurt de maan niet meer als het raam geen uitzicht biedt geniet zijn zwarte gat van alle boze dingen kenteringen in een plas brand een kaars tussen de was schroei diens oude luister weg en zwaarte zal van daar verdwijnen als ik witte bloemen leg…

Probeer te vangen, op te vangen wie ik ben, waar ik hoor Handen leiden tot gesloten deuren lange gangen, blinde ramen. Probeer te lopen, te ontlopen die wanhoop, hun gedachten breek door deuren…

terwijl hij opstaat blijft zijn lichaam liggen lange gangen vol nevel verhullen zijn waarheid de geijkte ochtendplas wordt niet gemaakt daar de weg niet hetzelfde is als de dagen ervoor stapje voor stapje loopt hij al tastend voort door een wereld die nog nooit de zijne was nieuw licht begroet hem innig waar hij zich op 'n vreemde manier voelt…

Lange schaduwen worden korter en veranderen in mensen Die je groeten in het voorbijgaan De lange gangen zijn leeg maar worden langzaam weer lichter Je weet dat de rest van de wereld nog slaapt als je de eerste zonnestralen in je ogen vangt Glimmend en half gesloten van de slaap zien je ogen de wereld ontwaken Schaduwen vervagen in het zonlicht…

Een man gaat langs de muur van de lange gang, aarzelend. Op het dakterras samen, naar de verre strepen van vliegtuigen kijkend en keuvelend. Allemaal bijkomend van 't leven. De tijd staat stil, de vloer is schoon, de zusters zorgen. Uit een verre hoek, de neurologie afdeling, komt 's nachts een kreet, en nog een.…

gangen van de witte dood weer klinkt het lied alleen zij zijn er niet…

lange gang hallo en weer tot ziens het ga je goed ooit een geheim gezien ga en vind meer dan je verwacht licht ook na deze lange nacht…

eindeloos lijkt mijn straat in gezichten herken ik lichtjes die vallen als regendruppels tegen mijn raam er bestaan geen regels voor dit hier dit bestaan geen naam kan ons helpen op weg in een baan die wetten en instanties begeleiden langs gangen vol regels ik tel mijn dromen nooit meer die tegels die ik schilder in elke willekeurige kleur…

de deur van kunst staat open en ik ben naar binnen gelopen en wandel nieuwsgierig door de kamers en lange gangen met imponerende doeken en in leer gebonden boeken op de tafel van wortelnoothout ligt een witte veder ik hoor het ruisen van mijn bloed warm en zoet dat als een rivier door woorden stroomt klei in hand van de…

Het huis waarin ik zo lang heb gewoond Woont ook in mij. De fiere gevel die Zich aan de straatkant scherp aftekent troont Daarboven met dezelfde acribie. Daarboven in mijn hoofd. De lange gangen Vol schemering en half-gedoofde stappen Doorsnijden hersenen en huis, behangen Met kille doeken en met lampenkappen.…

Ze komt binnen, haar voetstappen klinken hol en leeg in de lange gang, even lijkt ze klein en bang en naar lucht te willen happen. Ze knielt en prevelt iets heel zacht, en vouwt haar oude handen, een paar kaarsen laat ze branden, en het is alsof ze lacht.…

de deur gaat dicht geeft zicht op lange gangen die met gebed en contemplatie zijn behangen draag een pij die ik gekozen heb omgord het touw met knopen die gestrikt zijn door een toekomst zonder jou ik orgel klanken voel mijn knieën op gebedenbanken laat de knopen glijden langs het schaamrood van mijn ongebruikte dijen…

zingen en afvragen waarom ik dat doe zonder reden door kille tempo's van lange haakse maar ook afgeronde lange gangen oftewel juist daarom saaiheid te willen doorbreken van en door eentonige tempo’s op eigen onbewust ritme waar ik later pas achter kom mijn gezang is juist niet eentonig omdat ik de hele notenbalk gebruik eerst de gang…

Wat omsloten ligt schuilt tussen vleugels van de Kleine Paarlemoervlinder, fladderende door de eindeloos lange gang naar het warme zwart waar niemand meer ter wereld is. Een oogwenk zal zij het liefste merrieveulen zijn, zal hij zal zij verdwijnen in haar wond van eenzaamheid.…

gangen…

hemel niet meer weent in de nevels vol tumult die in dagen zijn gehuld is de tijd oprecht gevangen heeft de ruimte lange gangen maar wanneer de nevels stijgen die tot grote hoogten neigen zal de hemel weer gaan wenen en is de droogte snel verdwenen…

plukt, de lila kleuren mengen zich met alles wat mijn voetjes dansten in de lange gang en de oorvijg toen mijn onschuld stoute dingen zong het Christusbeeld dat overzag vanuit zijn glazen stolp hoe jij, mijn lieve meikind, harder uit je sloffen schoot dan de onverwachte dood die zoveel uit jouw leven nam…