Alle inzendingen over levenslot

toen vlot Wees mij bestaande nooduitgangen Ik dank met blijde feestgezangen Mijn heugelijke levenslot…

in een duikerspak is dit ruim veel te groot voor mij ontrukt aan een familietak drijven verschrikkingen voorbij mijn bril beslaat het tranendal van dompelaars in zeemansgraf ik zwem tussen een dodental aan wie ik namen geven mag waar zij zich gelukkig waanden vallen patrijspoorten op slot kinderen van nabestaanden verdronken in mijn levenslot…

Als jij moest zijn zoals je was was dat misschien om van mij te maken wat ik moest worden. Hoe zou ik je dan ook maar iets kunnen verwijten…

op de weg door het leven loopt de dood naast ons als een vage omstander in de schaduw van het licht als het onwerkelijke einde dat zo onontkoombaar is zij beneemt ons de adem waar het leven nog vol is veel te vroeg en onverwacht pardoes en bruusk tegelijk bij een plotselinge struikeling die wij niet aankomen zien na ons oneindig lijkend…

Uit louter wanhoop gaten springen in de weerstand van het levenslot…

Daar ligt mijn lust en heel mijn levenslot. Ga ik toch vreemd: “Quod Deus avertat”. Vergeef mij Heer...amen...en zo is dat.…

Het was, zo sprak een krasse vrouw in Drenthe Voor mij gewoon een soort van levenslot: Ooit win ik honderd euro uit de pot Want honderd euro vind ik best veel centen Maar dat het vijftigdúizend euro was Dat vind ik toch qua lot wat al te kras…

De zee alleen heeft nooit het strand gekust maar komt met eb en vloed het levenslot verhalen. Laat me dan vredig zijn en anderen verblijden met luisteren en zingen, met glimlach en met troost al kan ik niet begrijpen.…

Ik vlei me neder tussen borsten om mijn lippen te verzegelen tot een afdruk van geluk in aarden korsten mogen stollen tot sporen zonder geluid of juk zal mijn levenslot bezegelen ga ver van alle vuige vorsten die mij bestempelen als gedrocht ik ben aan hun edelvrouw verknocht.…

Met blijde blik, in innig welbehagen zag hij haar aan – zijn liefste levenslot. Hij wist. Nooit zou haar liefde haar mishagen.…

In stilte kunnen we luisteren naar God Eens nadenken over de zin van ons leven Dat door God, onze Heer ons is gegeven Hij die begaan is met ons aller levenslot.…

Wij zijn elkanders raakbaren vanaf het allereerste uur speling uit de diepste snaren van levenslot en de natuur bemin het vurig wildebeest achter de secondewijzer kroon ons voor eeuwig jong van geest tot trouwe keizerin en keizer draag mijn adem door de poorten van je gepassioneerde ziel jij enige uit duizend soorten voor wie ik in aanbidding…

in elke celdeling schuilt een kans op een nieuw levenslot; gewoon een speling in een ogenblik verveling van een achteloze God ieder lichaam wordt langzamerhand tot chemische fabriek waarin een kruimel stof kan leiden tot fatale stilstand van het mechaniek elke ademhaling voegt heel banaal een nieuwe regel toe aan het verhaal dat…

Onlief, met grote ogen Onschuldig maar toch stout De duivel zou jou mogen Je hebt hem laatst getrouwd Onlief en onbetrouwbaar Geen doel of levenslot Geen normen, onaanvaardbaar Toch bid je ‘s nachts tot God Onlief en zo verdorven Je fluistert naar de maan Je bent allang gestorven Je bent reeds heengegaan Onlief is slechts…

nederigheid geloof in het ware der woorden eerbiedig ze als uzelf nijg gelaten moede hoofden neem très au serieux d’authoriteit in majeure minzaamheid erkent uw minderheid tegen getal grof gebral regels zijn voor bestwil algemeen strekt het belang neem in droom de vlucht zoek het contrapunt in zelfspot lust en zingenot ge schikt u in het levenslot…

is levenslot de gang naar het spektakel waarin onze vingers haken in het steengruis van onze verbintenis, die een deel van ons leven herinnert in hoop en vrees monumentale gedenken, de hoeksteen van ons tweeën kunnen we dichten in een perkamenten boek, want oud worden is een keus maar het gerezen verdriet watertandt in een drieluik van besef…

Betoverend aanschouw ik de sterrehemel Herinneringen die me raken denkend aan jou hoe onze lippen versmolten die 1001 nachten alsof we het levenslot onomkeerbaar volbrachten Ooit zien we elkaar terug het leven biedt enkel tijdelijk een brug naar de sfeer waar wij eeuwig samenhoren waar de bron van onze liefde ooit is geboren de…

Waar niet meer voor een levenslot kan worden geloot. Slechts een handdruk wordt nog afgegeven door Pierlala's engelen des doods.…

Maar ook mijn leven Is mij niet meer zo zeker: in deez' nacht Zijn levenslot en dingen saamgeweven Zo als ik het mij nimmer had gedacht. -------------------------------------------------- uit: Het uur der sterren (1928)…

Grijp maar die hand van God Hij kent jouw zorgen en verdriet Hij wil je helpen op allerlei gebied En is begaan met jouw levenslot. God houdt zijn hand uitgestoken Geef Hem dan ook jouw hand Weet, Hij staat voor jou garant Zijn liefde blijft onafgebroken.…

Geworpen door iemand of door ons levenslot. Ineens. Onverdiend. Onaangekondigd. Zomaar. Vermomd als diagnose, pech of als kwade god. Dan moeten we kruipen leren. Kruipen. Kruipend door het oog van een naald, vallen de schellen van onze ogen, en leren wij zien wat puur geluk bepaalt.…

Nooit wordt er geklaagd over wat het levenslot voor hen verzon. Kinderen van deze wereld; hen maakt het niet uit. Zij leven voor een toekomst; wat nieuw is, gaat hen vooruit.…

toewijding draden spant scheert opgespannen passie zich zwanger tot verwachting van een nieuw hoofdstuk dat omgeven met liefde het verhaal vertellen blijft van de bron van zijn bestaan waar wevers gelijk vogels massaal zingen van een nieuwe lente die vlinders fladderen laat ziet ouderlijk de stam haar enten ontspruiten in een nieuwe levensloot…

Vogels en vissen en wat kruipt op de aarde moeten hun levenslot tenslotte aanvaarden.…

Levenslot zó immens groot. Zoveel leeg geschreven, alles gegeven. Alles gedragen, vroeg God me om te blijven verdragen.…

Niet ik ben ongewoon, maar wel mijn levenslot. Bij mijn vrienden heb ik steeds het grootste verlangen gekend Om een schone liefde, in de nieuwe Lente, Maar mijn liefde ontstond Op een Herfstavond, Mijn grote liefde, even buiten de stad, In het wijde park, toen het door de mensen, - de gewone dan? - gans verlaten was.…

eerzucht ziet de kniebuiging voor waarheid, 'goddelijkheid' integer zoekt grootheid en verwarring het levenslot schreeuwt kunst, en kijkt geheel tevreden, met mijn handen in mijn haar.. laat ik je los, ik laat je vallen ik laat je al mijn lichten doven ik laat je in mijn lijden geloven, deel al je fantasieën.…

Schud het dons tot kale veren ver van haardvuur / harde wind Kan dit levenslot nog keren of volgt het einde reeds gezwind?…

De inhoud komt tot atmosfeer De clou verblijft nog in de dop De laatste regels als een speer En nu, het onderwerp ligt vast Het derde vers kost veel meer tijd En heel veel woorden zijn verbrast Voordat dit vers is afgeleid Maar het gedicht is nog niet af Er is geen wending en geen slot Het kan ook niet meer achteraf Gedichten hebben levenslot…

Je kunt jouw levenslot niet forceren, je kunt liefde niet afdwingen zéker niet echt diep volwaardig houden van. Ik weet, ik mag waarderen, dat wat op mijn pad kwam, komt en zal komen. Weet mensenkind: de tand des tijds behoort tot de goddelijke waarheid en eeuwigheid.…