Alle inzendingen over magiër

Tevens is er een kerst-cd uitgebracht waarin Obama wordt beschreven als "zwarte magiër"...…

Rutte de magiër Werkte een week aan Een lastige toer Met een verhullende Illusionisme-act Hield hij ook deze keer Stand aan het roer…

Als los zand hangen de woorden aan elkaar dichten valt me zwaar hier en daar een zin en af toe een ingeving een magiër wil ik even zijn echter, voor mijn gemoedsrust een stuk lichter altijd een dichter.…

Lach dan nog eens naar die oude magiër die de lucht beslaat met goudgele vingers en de huizen wit pleistert in zijn gelaat, want straks is het weer zomer.…

zijn linkerhand zijn rechter houdt de toverstaf omsloten en moedig stapt hij voort, en vastbesloten op weg naar waar hij weet het magisch land De maan verlicht hem onbekende wegen eenvoudig weten is hem niet genoeg verlangt te vinden waar hij niet om vroeg te vinden om weer door te kunnen geven Het regent sterren uit zijn hart en ogen de magiër…

En jij maakte mij vele dingen: Een glimworm, theeboom, gouden ringen, Zodat ik wakker werd met schrik - en een vraag: zeg Magier, wie ben ik?…

Kaminsky van de stomerij wist alles van inkt van kleuren van magische verdwijningen van onuitwisbare vlekken Kaminsky van het verzet wist alles van het minutieus zwoegen om inkt op te lossen namen en datums te veranderen Kaminsky van stomerij naar verzet magiër van het eerste uur dag en nacht gebogen om levens te redden…

Volgens mij is Pasen een feest, dat de opstanding van Christus Jezus herdenkt, die na drie dagen in de doodse sferen plotseling weer wakker werd en als grote magiër weer levend aan die en die verscheen. Dat heeft alles met Spirituele Lente te maken en niet met antidepressiva-cacaobonen.…

de avond is een moordende magiër met zijn gele oog van rottend vlees midden in zijn veel te wijde tovenaarscape in ijzig blauw van weggeveegde dagen de warme mond vol rood gesmeerd bedropen de baard van het vuur likken met zwellende buik rondom het middenrif deinend wassend kleuren mengend aquarel meanderend door de moerassen der gemoederen…

Gwydion en Math, magiërs maakten mij om de lusten van Llew te bevredigen; hij huwde mij, nam mij als seksslaaf, huissloof, speeltje, ik was een sieraad aan zijn zij. Ik beleefde donkere dagen in Mur y Castell te Ardudwy, maar toen trof de liefde mij.…

Een gesmoord lachen in avondrust terwijl feeksen sluiers plukken voor magiërs zonder gelaat regent stilzwijgen neer op het papieren strijkorkest de fagotten wenken hem terug ergens zwenkt een vogel zijn aftocht tegemoet de strijkers wikkelen al strengen om hem te binden zijn tong is rap en zwierig voorop in de bonte maskerade draagt…

zondagskind op een suikerspinnenkermis wanneer de dingen genoemd worden sinds mensenheugenis maar het is zo weer voorbij als de steek van een bij alsof ik vermaand word om mijn dwaze gelach alsof het klapt in open lucht het bestond alleen in mijn hoofd de perfectie, de handtastelijkheid tevergeefs en nooit voor eeuwig het beeld van een oude magiër…

zondagskind op een suikerspinnenkermis wanneer de dingen genoemd worden sinds mensenheugenis maar het is zo weer voorbij als de steek van een bij alsof ik vermaand word om mijn dwaze gelach alsof het klapt in open lucht het bestond alleen in mijn hoofd de perfectie, de handtastelijkheid tevergeefs en nooit voor eeuwig het beeld van een oude magiër…

De nacht is stil en zwanger van symbolen de donkere hemel heeft een zilveren maan die magiërs en heksen rond doet dolen en allen die haar tovertaal verstaan Ik zie haar aan met mijn gesloten ogen zij die zowel daarginds als hier bestaat zo innig mild en zo vol mededogen het zwarte water spiegelt haar gelaat ‘n Toverdrank zal ik u toebereiden…

Ik gaapte hem aan alsof hij een godheid en een grote magiër was, wat hij vast ook was, waardoor de laatste muziektoon mij voor altijd met weemoed vervulde en ik er zelf op mijn manier achteraan holde.…

plezier de calypso draait vertier de feesttent is al open je lach is blonder dan je haar, heupen in nauwsluitend zwart je rode bloes accentueert apart de een blaast vuur de ander slikt zijn zwaarden het schieten op de vogelwei en kunstige dressuur met paarden als de kaarten zijn geschud en de maagd is doorgesneden dan heeft de magiër…

tobbend hoofd een kreng met kwaad in de zin een verloren achterblijver een duivel met flikkerende blik zij ziet een pias van Hide & Seek een kind dat groot moet zijn een oude vrouw die beter weet iemand die verliezen draagt die het niet weten schraagt zij ziet een uitgeputte renner de mens die zich in details verliest in de spiegel de magiër…

Je zag met de x de spokig toov'rende i Meefladd'ren, als de zwevende exponent Neerstreek tot reeks, die naar 't oneind'ge rent In stormloop naar de kringperipherie: Omsmolt dan algebraïsche alchemie Tot tweelingen twee legers, en 't quotiënt, Vervloeid tot optocht van kentauren, ment De magiër Logarithme voort naar pi.…

maken met aladin dicht bij de hand schijnt mijn lamp op lege woestijnen waar wind giert door onbenoemde pijnen het oorlogsschroot is kaal geschuurd door zand nog glanst onwankelbaar staal dat zijn positie niet prijs heeft willen geven waar sprookjes ooit dansten en slangen verlangden naar hun veilige manden neuriet nu de laatste magiër…

Dichter van Magische Liederen, Vader van Spreuken, Runenmeester, Magiër, Wakkere, Wijze, Drager der Staf, Voeder, Verleider, Weldoener, Ik roep U aan. Odin, Zegevader zegen mij en wees wreed tegen goud.…

door dit Heilige Boek in Stonehenge verzorgen ook ondergrondse zwamvlokken centraal aangestuurd door kokers boven de grond zulke onbijbelse zwamcirkels al vele honderden jaren men noemt ze daar feeënkringen van de Weidekringzwam vleeskleurig crème amandelgeurtje lekker en verleidelijk stoeltjes met lamellen ze eten smakeljk de magiër…

de avondzon kleurt bloedrood ik zie al glimpen verlokkend bloot bij schikgodinnen in het donker aardse diep van binnen maken kobolden en kabouters zich klaar voor het feest van het jaar elven feeën en wat heksen op een rij bezemen hun straten in vrij entree voor magiërs en tovenaars in rood scharlaken ridders rovers en bandieten…

De enige dichter van formaat, die ooit tegen mij gesproken heeft, is Gerrit Komrij, die grote magiër uit Portugal met zijn snedige opmerkingen. Hij sprak mijn naam op een wijze die ik nooit zal vergeten: 'Jóanan, hoe gáát het met jou?' Best wel een eer achteraf gezien.…

Mijn lemen voeten in de levens oceaan, een ode aan vergeten goden en op de longen van de wind en aan perkamenten wijzen in de as van vliegend vuur , schimmen die elkaar in geblinddoekte spiegels omarmen de aarde kiert door de magma van haar vruchtbaarheid brengt spijzen op de plank en ook van niet ontdekte plagen de oude magiër tekent de…

Dat dampt uit mijn magische mond, mijn ziel die bevriend is met de hoogste magiërs en sjamanen. Ik zou je mijn ziel willen offeren voor jou.…

door moerassen vol met enge dieren en gemene struikrovers, via de ondergrondse tunnels weet je elke dag weer naar jouw kasteel te vluchten, daar ergens boven het voetvolk van Gent, onzichtbaar voor de beduimelde wereld, waar de ware rampen zijn, mademoiselle op stelten, brave heilige in uw cocon, hoe flik je het toch om zelfs voor een magiër…

noemde hem haar kleine man, idool Door supermaan bezeten, idolaat En dwangneurosen, lichte paranoia Geobsedeerd en manisch-depressief Sprekend en publique in 't offensief Gedreven, voortgejaagd door wilde wanen Zijn blik gericht op verten in het niets Een spookverschijning uit voorbije dagen En nachten, dromend van die talisman De magiër…

Gewortelde in de voeten van de levensoceaan, een ode aan vergeten goden en op de longen van de wind en aan perkamenten wijzen in de as van vliegend vuur, schimmen die elkaar in geblinddoekte spiegels omarmen de aarde kiert door de magma van haar vruchtbaarheid brengt spijzen op de plank en ook van niet ontdekte plagen de oude magiër tekent…

ranke lende van een vulkaan gewortelde voeten in de levensoceaan een ode aan godvergeten goden en op de longen van de wind perkament getekend in de as van vliegend vuur, schimmen die geblinddoekt elkaar omarmen de aarde kiert door de magma van haar vruchtbaarheid brengt spijzen op de plank en ook van niet ontdekte plagen oude magiërs…

Statig stapt hij heen en weer, de spiegel toont zijn eeuwigheid, jeugd verdween al reeds lange tijd, tegen de tand des tijds is geen verweer. Zijn lange baard verbergt de lijnen, van een ruw en oud gezicht, en in het schemerige lampenlicht, lijkt hij stilaan weg te kwijnen. Toneelspelen zit in zijn genen, rollen leerde hij met engelengeduld…