Hiërarchie in Eindige Schoonheid
Hoe het goud van de dakrand
afstak tegen het groen
van het omringende bos;
glimmende kozijnen,
als ogen van oude magiërs,
die het bergmeer aanschouwden;
handgesneden zuilen
die de tergende hemel steunden
door voorbijglijdende eeuwen.
Hoe het brandende hout klonk
tegen een achtergrond van leugens
over het verborgen bedrog;
vergeten bloedlijnen
als ongewapende bogen
liggend voor vluchtende voeten,
met de jaren in het vooruitzicht
die het gemoed verder opzweepten
onder het gekwetter van leeuweriken.
Geplaatst in de categorie: literatuur