biografie: Laurent de Buisson

Wij, zachte tikken op de ramen als bezinksel van voorbije jaren in de fijnste lijnen beschrijvend, die onderhands het einde keren van ingeblazen adem, -niet het leven zelve, dat is feitelijk oneindig!’ – zien wij dat het losstaat van vreugde, nooit aflatende lof voor het verstarde on...

In bloedverzachtende doortastendheid, welteverstaan: “Zie de kapitein achter bergen aan blijven gaan!” En suizen deed ’t: tekort schoten woorden na elkaar, vervaarlijk opeenvolgend, uit zijn comfortabele ruimte, uit zijn sprekende mond die verzuimde te pruimen wat de wereld aa...

Gedachten vallen uiteen onder volheldere manen, draaiend rond de grond waarop men zou willen dat pseudoverwisselingen niet meer voor kwamen. ‘De schrijver toont diens ware gedicht in woorden, herhalende dramatische wendingen door thema’s verbonden in de zinnen, -met onbevlekt gezic...

(voor J.B.) Mijn gebroken stem poogde jouw hoogte blijkbaar te bereiken: ‘Jouw licht breekt door de wolken als ik mijn ogen open schitter jij als het lichtste loof dat ratelt in vertraagde wind.’ Met Marsman in gedachten wandelde hij over verbrede kleidijken alwaar ijdele po...

Voor zijn ogen stroomt het leven als een kolkende rivier, klotsend tegen zijn weerstand; zonder slaap bezwijkt de dijk: het schaap moet op het droge blijven zodat het niet in verlangens verzuipt. De goden probeert hij uit de lucht te plukken als kersen, met bloeddoorlopen vingers tot gev...

Hoe het goud van de dakrand afstak tegen het groen van het omringende bos; glimmende kozijnen, als ogen van oude magiërs, die het bergmeer aanschouwden; handgesneden zuilen die de tergende hemel steunden door voorbijglijdende eeuwen. Hoe het brandende hout klonk tegen een achtergrond v...

Wij willen niet terug naar de tijd toen wij elkaar niet misten, wij de dagen ongemerkt, los van onze diepste verlangens, verkwistten. Het gisten, zogezegd, heeft, later wellicht beslissend geborrel gebleken, een substraat opgeleverd, wedervloeiende massa, tastbaar stollend gevoel ...

De eerste ogen die ik nog gesloten zie; de eerste adem voelen, als jij opent voor de dag. Als een refrein dat volgt op de hoogste tonen; aan de nacht herinneren slechts de kreukelzones, in onze lijven gegutst. Het gepruts daargelaten, vergaten wij elkaar niet tot leven te kussen. N...

Door het venster schijnt naar binnen wat in de mode lijkt te zijn: reflecteren op het leven door het licht van het heden, door wel of niet bedrogen ogen die al of niet gespiegeld in zichzelf mogen kijken. Geef ons: geef ons terug wat onze kracht was, de kracht om altijd terug te kun...

Dit stil gepeins om de bergen tussen ons te vergeten; zoete dagdromerijen voor nachten, de slachters van mooipraterij die pupillen vergroten ter ere van synaptische gaanderijen. Het achtergebleven chagrijn aan de mondige mondingen van doorstromende rivieren; boomwortels als schaduwe...

In het haperende beeld van jouw gezicht, tussen bomen, bergen en donkere wolken, verlicht door de stralende zon, zie ik je ogen zoekend ‘n poging doen om in contact te komen. Je glimlach is breder dan het dal waar 'k vertoef, al mijn zorgeloze grapjes vervallen in de afstand, we ho...

vanavond om acht uur was het zover de hemelen braken open door het samenkomen van verlangens en wederzijdse behoeftes door onze wensen te bespreken deze te hebben vergeleken tegen het licht van onze achtergrond deden wij wat gezond is voor jou voor mij betastten wij alles wat ...

Zit ik hier weer, alleen, met een stijve, omdat zij haar vingers liet glijden over haar beeldschone scherm. Het permanent kietelen van fantasieën; mijn krullen kriebelend op haar heuvels vol lust, kracht voelen opkomen, om hellingen van genot verbonden te bestijgen; met elkaar mee, ged...

Was het alleen de nacht die ons dichters dichter bij elkaar bracht, waren het slechts boze dromen die ons overkomen, konden zij helpen stoom af te blazen van het leven. Was het alleen de nacht die donker en stilte omarmt, verbleven eenzaamheid en leegte enkel onder de maan, gi...

Schaamteloos: schitterend in een verkeerd lichaam; loze schaamte, schaamte als ruimte, als niet gebruikte mogelijkheid, ergens achteraf verstopt, of uit het oog verloren. Ontnuchterend: we moeten nooit te helder denken. Zo komen alle schroeven op water liever hoog in het ritme van de wind...

Gefakkeld en getooid in de funeraire boot; De wind plooit de zeilen, verwijlend zijn Wij, onverschrokkenen der tranenliefde, Onder de verspringende zonnegloedlijn. De goden gezocht hebbende, dit verzengende, Wie zijn wij? Geworden in dit heikele staan: Om de sterren te verdopen, beelden troo...

Hoe wij elkaar gevonden hebben, Door de stofwolken der vergane’ ; De glorie voltrekt in vertraagde Stappen in beladen voetstappen Die de voorgetreden grootverleden Zompig in druilerig landschappelijk Verdwaalland geschonken hebben. Ons aller mens’lijk leven, deez’ Griekse tragediën;...

Vermoeid zal deze god niet raken van rationele schoonheid en orde, de kunsten; causaal zijn de muzen uit een verleden, het nu, en de toekomst waar zinnen onbepaald zullen volgen. Het pad naar de bron is vaak begaan met het lot van de rappe hunkeraars; vertraagde voetstappen verraden d...

Probeer maar eens de leegte in het zicht van hondstrouwe ogen vast te houden; -waar hij op z’n minst zal gaan zoeken naar de redenen waarom hij dat wel of niet zou willen. Hij heeft de diepte van bedrog eindelijk begrepen, zoals hij het voldaan is gaan omschrijven; het waren afgera...

Het mag wel weer eens een purperen hemel zijn, waar de verzwegen verwijten rondzweven, want dan heb je niks aan romantisch kaarslicht. Terwijl dat pijnlijk poëtisch over zou komen, met van die schitteringen in de blauwe ogen, die van mij rood hadden mogen overstromen, als ze dan toch tranen...

Willem opende de sluis destijds eigenhandig. Om zelf niet te hoeven graven, liet hij het onverzettelijk bloed stromen onder de laatste bruine laarzen. Geen verdediging, bleef altijd zijn verweer; hij werd veelvuldig geschopt en geslagen, zijn maag was leeg in de cel, in die dagen voor de ...

Kon ik roerloos wegglijden uit de nacht; mijn dag begint zo waanzinnig fel. Al die ik vergeefs heb liefgehad, al wat mijn hart doet overlopen, door wat was, is de weemoed, omdat alles verloren gaat; huiveren heeft geen baat. Kon ik slechts de herinnering verlangen zonder blijmoedig begin, ...

Rond de rode tafel zongen zij over liefde en bedrog, door de doden omringd, zonder verwachtingen van deze laatste klucht. Rond de rode tafel zongen zij van heden en een toekomst, door hun menselijk verleden verblind, onder deze omstandigheden een laatste vlucht. Rond de rode taf...

Een rots ziet zichzelf gespiegeld in het water zolang dat maar kabbelt en de zon in de goede hoek van de helblauwe lucht staat. En eventueel een enkel wolkje of een eenzaam blaadje drijft over, doorsnijdt de golfjes, rimpels in de spiegelstaat van het fossiele gelaat. Maar het moo...

Achter glazen muren het cirkelend zingen van duizendjarigen en laatstgeborenen; vanuit dieptezuchten een innerlijke keuring, wat zal verzinken in hoog biddend lijden.

De man zonder geschiedenis heeft niet veel woorden nodig; de man met een sterk geloof zal bidden te midden van oorlog; de man die op de weg blijft, de strijd van het leven afslaat; de man die het zonder moeder als de meeste verweesden vergaat; de man die de onbekende is en dit voor...

Een ontheemde herinnering als de trappist op de fiets met het korte rokje achterop. Door die oogharen leven in het landschap waar de scherven waren komen te vervallen; alleen de seizoenen horen als het niet te onderdrukken verlangen om weg te gaan, en het versieren van de echte ...

Hij blijft zitten onder de lange uithalen waarmee ’t volk hem smeekt te komen; met verwende lijven en naïeve dromen verlangen zij naar vrede in hun leven. De vraag wat zij daarvoor willen geven, wordt ontweken door op hun gebeden te wijzen en hem met liefde tevreden te stellen en honder...

En dan waren alle vogels plots daar Die mij van boven tot onder toezongen Die mij dadelijk beseffen deden Je kunt deze niet laten Alsook de zwarte rook De late rook voorwaar Een weigerende lucifer Zeker en vast was daar Dat zwaar occult signaal Sindsdien ben je een dienaar Een vrije metse...