biografie: Laurent de Buisson
De verre achterneef van R. van de Struik
Inzendingen van deze schrijver
15 resultaten.‘Flodvåg’; schaamteloos ontnuchterend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
16 Schaamteloos:
schitterend in een verkeerd lichaam;
loze schaamte, schaamte als ruimte,
als niet gebruikte mogelijkheid, ergens
achteraf verstopt, of uit het oog verloren.
Ontnuchterend:
we moeten nooit te helder denken.
Zo komen alle schroeven op water
liever hoog in het ritme van de wind...
Restreis en verder
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
34 Gefakkeld en getooid in de funeraire boot;
De wind plooit de zeilen, verwijlend zijn
Wij, onverschrokkenen der tranenliefde,
Onder de verspringende zonnegloedlijn.
De goden gezocht hebbende, dit verzengende,
Wie zijn wij? Geworden in dit heikele staan:
Om de sterren te verdopen, beelden troo...
Trip door Noviomagus
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
41 Hoe wij elkaar gevonden hebben,
Door de stofwolken der vergane’ ;
De glorie voltrekt in vertraagde
Stappen in beladen voetstappen
Die de voorgetreden grootverleden
Zompig in druilerig landschappelijk
Verdwaalland geschonken hebben.
Ons aller mens’lijk leven, deez’
Griekse tragediën;...
Berg op bestelling
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
69 Vermoeid zal deze god niet raken
van rationele schoonheid en orde,
de kunsten; causaal zijn de muzen
uit een verleden, het nu,
en de toekomst waar zinnen
onbepaald zullen volgen.
Het pad naar de bron is vaak begaan
met het lot van de rappe hunkeraars;
vertraagde voetstappen verraden
d...
Leegte in het zicht
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
120 Probeer maar eens
de leegte in het zicht
van hondstrouwe ogen
vast te houden;
-waar hij op z’n minst zal gaan zoeken
naar de redenen waarom hij dat wel
of niet zou willen.
Hij heeft de diepte van bedrog eindelijk begrepen,
zoals hij het voldaan is gaan omschrijven;
het waren afgera...
Vorminhoud gebroken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
117 Het mag wel weer eens een purperen hemel zijn,
waar de verzwegen verwijten rondzweven,
want dan heb je niks aan romantisch kaarslicht.
Terwijl dat pijnlijk poëtisch over zou komen,
met van die schitteringen in de blauwe ogen,
die van mij rood hadden mogen overstromen,
als ze dan toch tranen...
De ‘gelukkige’ overlevenden I
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
118 Willem opende de sluis destijds eigenhandig.
Om zelf niet te hoeven graven, liet hij het
onverzettelijk bloed stromen onder de laatste
bruine laarzen.
Geen verdediging, bleef altijd zijn verweer;
hij werd veelvuldig geschopt en geslagen,
zijn maag was leeg in de cel, in die dagen
voor de ...
Het gedenken
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
121 Kon ik roerloos wegglijden uit de nacht;
mijn dag begint zo waanzinnig fel.
Al die ik vergeefs heb liefgehad,
al wat mijn hart doet overlopen,
door wat was, is de weemoed,
omdat alles verloren gaat;
huiveren heeft geen baat.
Kon ik slechts de herinnering verlangen
zonder blijmoedig begin, ...
Rond de rode tafel zongen zij
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
124 Rond de rode tafel zongen zij
over liefde en bedrog,
door de doden omringd,
zonder verwachtingen
van deze laatste klucht.
Rond de rode tafel zongen zij
van heden en een toekomst,
door hun menselijk verleden verblind,
onder deze omstandigheden
een laatste vlucht.
Rond de rode taf...
Een rots
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
133 Een rots ziet zichzelf
gespiegeld in het water
zolang dat maar kabbelt
en de zon in de goede hoek
van de helblauwe lucht staat.
En eventueel een enkel wolkje
of een eenzaam blaadje drijft over,
doorsnijdt de golfjes,
rimpels in de spiegelstaat
van het fossiele gelaat.
Maar het moo...
De vervalkte stem
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
135 Achter glazen muren
het cirkelend zingen
van duizendjarigen
en laatstgeborenen;
vanuit dieptezuchten
een innerlijke keuring,
wat zal verzinken in
hoog biddend lijden.
De man zonder geschiedenis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
160 De man zonder geschiedenis
heeft niet veel woorden nodig;
de man met een sterk geloof
zal bidden te midden van oorlog;
de man die op de weg blijft,
de strijd van het leven afslaat;
de man die het zonder moeder
als de meeste verweesden vergaat;
de man die de onbekende is
en dit voor...
Oude gedachtes
netgedicht
2.3 met 3 stemmen
147 Een ontheemde herinnering
als de trappist op de fiets
met het korte rokje achterop.
Door die oogharen leven in
het landschap waar de scherven
waren komen te vervallen;
alleen de seizoenen horen
als het niet te onderdrukken
verlangen om weg te gaan,
en het versieren van de echte
...
Kom, jij, kom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
146 Hij blijft zitten onder de lange uithalen
waarmee ’t volk hem smeekt te komen;
met verwende lijven en naïeve dromen
verlangen zij naar vrede in hun leven.
De vraag wat zij daarvoor willen geven,
wordt ontweken door op hun gebeden
te wijzen en hem met liefde tevreden
te stellen en honder...
Ambetant I
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
164 En dan waren alle vogels plots daar
Die mij van boven tot onder toezongen
Die mij dadelijk beseffen deden
Je kunt deze niet laten
Alsook de zwarte rook
De late rook voorwaar
Een weigerende lucifer
Zeker en vast was daar
Dat zwaar occult signaal
Sindsdien ben je een dienaar
Een vrije metse...