Door het venster schijnt naar binnen

Door het venster schijnt naar binnen
wat in de mode lijkt te zijn:
reflecteren op het leven
door het licht van het heden,
door wel of niet bedrogen ogen
die al of niet gespiegeld
in zichzelf mogen kijken.

Geef ons:
geef ons terug
wat onze kracht was,
de kracht om altijd terug te kunnen,
terug te kunnen vallen op onze kracht.

Op de tafel vallen de feiten als rotsblokken;
tussen ons vormen zich bergmassieven,
die we zullen moeten willen bedwingen,
om überhaupt in de race te blijven,
-winnen is van latere zorg.

Door de wolken klinkt het geroffel;
wat ons nog boven de hoofden hangt
laat onduidbaar op zich wachten,
daar kan geen verleden tegenop,
of dat bergop of afwaarts ging,
tegen je zin iedere klim geklommen:
de som is voor iedereen hetzelfde.

Bied ons,
bied ons nog eenmaal:
als onze eerste kans,
de kans om het zelf te proberen,
zelf te proberen de kans te pakken.

In de lucht vervliegen de dromen als rookpluimpjes,
rondom ons verkruimelen de zekerheden,
de trouw opgebouwde verdedigingsmuren
tegen de onvoorspelbaarste stormen bestand.
Maar niet tegen het leven.

leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.8 met 4 stemmen 119