Alle inzendingen over manisch-depressief

Als mensen je overdreven vinden noemen ze je manisch als mensen je somber vinden noemen ze je depressief als mensen die combinatie lastig vinden noemen ze pillen op als je die niet inneemt noemen ze je naam niet meer!…

, hij is manisch, hij is manisch depressief…

Ik moet het gaan bekennen, toegeven Ik ben een manisch persoon Maar niet manisch depressief Wel zeer, zeer af en toe Manisch panisch zoals nu Dan heb ik teveel hooi op m’n vork Dan weet ik niet van ophouden Dan ben ik de vriendelijkheid zelve Dan heb ik teveel toegezegd Dan laat ik wat ik doen moet Dan doe ik ook te veel Teveel door…

Soms staan mijn zenuwen wijd uit straalt de grijze massa van mijn brein maar vaker zitten ze in de knoop in rollen prikkeldraad voor mijn ogen. Soms ben ik zo rusteloos en actief dat ik elke nieuwe seconde verscheur maar vaker ben ik ijzig kalm en stil verstar ik urenlang in een huivering. Soms ben ik als een bezige bever die naarstig een…

Manische mensen kennen hoge pieken maar vooral diepe dalen Samen weer uit het dal klimmen is moeilijk en velen falen... Klimmen, vallen en weer opstaan en zo stapje voor stapje vooruit Samen vechtend , huilend,strompelend ga je tergend langzaam het dal uit..…

een koude wind schraalt woorden die hun betekenis al hebben verloren door je ijzige stem dwars door alles snijden jouw messcherpe zinnen fileren genadeloos overgebleven emoties ik ben geen partij voor jou in confrontatie gaat mijn harmoniemodel volledig ten onder kijk je dan aan laat alles gelaten over mij gaan wacht tot het…

Soms waan ik mij in springweides met schapen en dat soort liefdesdieren Of gevaarlijk ingeklemd op jubeltribunes juichend, juichend voor wie weet ik niet En dan het zwenken van goud omlijst naar zwarte gronden zonder randen En daar het houvast weggerukt uit mijn handen uitgeblust Of het leven houdt zich dood en nee ook geen…

Stómverwonderd, met recht, ik had geen idee, je bent depressief, mánisch nog wel, wat een koffer vol narigheid draag je mee... Daar is menig kruisje niet mee te vergelijken en ik kan alleen maar luisteren...…

------------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan Simone Kleinsma voor haar bipolaire rol(manisch-depressief) in de musical "Nex to Normal".…

de tv die zet ik uit altijd maar slecht nieuws ik word zo manisch depressief van oplopend stemgeluid ik wil enkel maar gelukkig zijn zonder godsdienst of veel geld dus voor mij geen oorlog of geweld maar een lied met zacht refrein het land heeft niets met oorlog te maken maar het zijn wel klootzakken die bepalen ik haat dat, ik haat dat…

je balanceerde op de top wereld aan je voeten alle remmen los reikte verder naar de hemel maar het aardse brak je op verloor evenwicht de tijd uit zicht stortte als lawine in het diepste dal zag de hel brandde vingers aan het vuur tot in het laatste uur balancerend op de rand krabbel je omhoog op weg maar nu naar de andere…

Hebt u ook last van zitvlees zonder kleren de pompelmoezenziekte in 't vergiet de grofgepalisseerde coniferen de lediggang in 't Leidse zwijnenlied en een frontale zorgdoorgroefde kwab uiteengemergeld atmosferisch brein de manisch-depressief verwrongen drab en zongerijpt tomatensap in wijn het stuiptrekken van zilvervliessyndromen…

terwijl gemene speldenprikken gevoelloos in huidige navelstaarders blijven steken bijten zure explosies genadeloos mijn borst leeg een diepgaand leven later stuwt triomfkoorts hoge zeeën op een enkeling wijkt verwonderd terwijl een sinus de bocht uit gilt nagelresten blijven in bloedige vegen op de onbegrepen muren ik dans energiek maar…

M'n manische kant Sprong de lucht in M'n handen klapten Ik schreeuwde De straat bij elkaar Anna Strolenberg is erbij Mijn VOLT 2 zetels Ik had het voorspeld Het kwam uit: 2 zetels We zijn nog geen volkspartij Maar aan de onderkant Van het centrum van de macht Maar het gaat niet om macht Het gaat om inzicht en omzien Dat is VOLT…

driftig zijn en afgerond de strijd in tijd met depressief zijn want de liefde lijdt zo schilder ik mijn haat tegen de jaren onbenul de flauwekul die aangepast maatschappelijk verstandig heet als je eens wist hoe ik me heb vergist in kleuren van mijn leven…

driftig zijn en afgerond de strijd in tijd met depressief zijn want de liefde lijdt zo schilder ik mijn haat tegen de jaren onbenul de flauwekul die aangepast maatschappelijk verstandig heet als je wist hoe ik me heb vergist in kleuren van mijn leven…

Uren, dagen, maanden, jaren heb ik, ik zweer het, ik schrijf het nu op onder ede met vanzelfsprekende reden gewerkt aan vrede op de aarde in de mensen een welbehagen maar oorlog is wat men, met name de man trekt de mannelijke oudere regeringsleiders voor de 250ste maal is in de VS het geweer gepakt om heel, heel veel slachtoffers dood…

Wie depressief is moet maar niet gaan dichten, Want dat heeft therapeutisch echt geen nut. Je raakt nog eerder dieper in de put Dan dat het je problemen zal verlichten. En als ik lees wat tal van dichters schrijven, Dan zou ik daar ook depressief van blijven.…

Ze is depressief. Haar omgeving vindt dat vreemd. Ze heeft toch alles...…

tja, dan is men extra depressief. De leraar die zich 't leven benam was welhaast dus depressief zwarte maandag nam hem vast en ontnam zijn zware last. Ik' voor mijzelve, ben weer blij zwarte maandag is voorbij.…

De manisch depressieve alpinist wist Toen de dood hem plots kwam halen Het noodlot had hem eindelijk gekist Na een leven vol toppen en vol dalen…

Aurora Borealis aureool Waar is die gouden zonnegloed gebleven De heerlijkheid, de glans die haar omstraalt Aurora Perestrojka parabool Ze noemde hem haar kleine man, idool Door supermaan bezeten, idolaat En dwangneurosen, lichte paranoia Geobsedeerd en manisch-depressief Sprekend en publique in 't offensief Gedreven, voortgejaagd door…

Glinsterend glimt een laatste zonnestraal door het grauw van de wolkenlucht en verlicht nog even gauw het laatste blauw in het door de wind getormenteerde water. Enkel nog de tinten van grijs en donker de koude lucht van vallend water dat hijgend zucht, alles overspoelt met geluid en klater en klam aanvoelt. Soms urenlang ben ik…

's Ochtends als ik ontwaak, ontbreekt de kracht op gang te komen. Een vreemd iets in mijn hoofd, lijkt mijn handelen te dwarsbomen. De hele dag voel ik me krachteloos, zonder fut of energie. En al voel ik me zo eenzaam, ik moet, er niet aan denken dat ik mensen zie. 's Avonds alleen op mijn kamer, dikwijls stromen tranen over mijn wangen…

Je denk nu in alles nog maar depressief. Ach lief, waarom zo depressief?…

Tenslotte zei ze: U bent depressief. En dat beschadigt de hersens. Maar wij hebben daar wel goede medicijnen voor. En ik dacht: Nog meer medicijnen? Ik neem nu al iets voor mijn hoge bloeddruk, voor mijn hoge cholesterol en voor mijn breekbare botten. En vitamines. En ik antwoordde: Nee, liever niet.…

Zojuist vertelde mijn huisarts dat ik aan een depressie lijd, somber, slapeloos, rusteloos geen plezier of levenslust wel prikkelbaar en agressief ik ben stil van de lof en geef mezelf een schouderklop ----------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

De bruggenhoofden bogen toen de colonne hen vermeed hebben ze allen dan toch gelogen toen ik naar het water keek? Wat ik daar zag drijven was je reinste spot k zag naakte lijven in visgerij verweven doch ik kon me niet bewegen mijn adem zat op slot in de boeien van het leven…

De blauwe lucht komt op me af vogelgeluiden knallen in mijn oren mijn hartritme versnelt kon ik maar anders denken Ben ik nog van deze tijd? Kan het licht weer gaan branden? penseelt het leven zich in zwart rouwt mijn innerlijk wordt het zwarte gat als maar groter Ben ik nog van deze tijd? Wegzakken in de as van het heden is mijn vinger…

depressief is hij die grote vriend van mij luisteren is alles wat ik kan doen en hij neemt weer afscheid met een zoen kop op! op beter blijven we hopen en de deur staat altijd voor je open…