Alle inzendingen over misverstaan

in een handvol woorden blaast de wind orkaan vriendschap gaat verloren in het vele misverstaan ogen spreken babylonisch luid schreeuwen tegen blinden een steen breekt al de eerste ruit handen zullen wapens vinden de bijl klooft ruw een schedel en het rode lint van bloed bespat voorgoed de witte muren de dood is weer ontmoet en streelt…

Geen misverstaan.…

Op de dag dat de taal weer praten kan en ik pleisters schrijven kan op de woorden die zijn misverstaan gaat de zon weer op in het dal van wat eens vriendschap was en zal ik armen slaan om de tranen die zijn weggewist. Maar weet vooral dat je nog altijd welkom bent…

Er is niet veel voor nodig: Dronken Pool op den dool “I am a tourist” misverstaan Rugzak zonder rug eraan De opschalers een vuistje erbij Hun inzet ongebreideld Heeft “Je weet maar nooit” weer Een moordaanslag verijdeld…

Is voorbij misverstane woorden gaan. Ware vriendschap is liefde. Is elkaar woordeloos begrijpen. Is elkaar woordeloos verstaan.…

ik heb gewacht op dit moment de toekomstlacht er is zoveel verkracht door woorden die te sterk raakten die zwakke punten zichtbaar maakten in samenkomen van gevoel met jou ontdekte ik dat zinnen spreken in het woord vergeten dat licht er atijd is in zon die schijnt te weten hoe misverstaan begon ik zie je nu al vaag de schemering…

zag in je lach het lichte onbehagen kleine vragen niet durven praten met armen reiken naar de appelboom het rood een droom te hoog handen altijd open maar je vingers nu gesloten in behoedzaamheid je ogen draaiden er omheen de hete brij het misverstaan van jou en mij we zagen samen de kleine vragen onder ogen heb de appelboom…

alleen hij zag haar bloeien in een lente vol bloemen zij kleurde voor hem opende haar mooiste knop in een zomer vol geluk kwam hun liefde tot vrucht maar de warmte verdween naarmate de zon korter scheen het praten kwam later met herfstige kou in brieven vol zinnen kwam het misverstaan binnen zij hebben woorden gehad…

Misverstaan.…

je liep mijn woorden achterna verloor je in gedachten die ik als verstrooiing naar je lachte ik liet wolken dobberen op het hemelblauw jij zag immense diepte voelde de onmogelijke kou ik nam de tijd en brak haar tot verleden jouw toekomst deed meer pijn dan je lijden aan het heden we babelden in misverstaan rondom torens van verwarring…

weten waar Is het zoek geraakt Dat wat je vriendschap noemt of Blind vertrouwen Het schitterde in een potje van kristal Dat fonkelende in alle kleuren van de Regenboog De scherven liggen dof bijeen Onherstelbaar uiteengespat Glansloos kansloos Overschaduwen zelfs de mooie Herinneringen die oplosten in een waterval van onbegrepen of misverstane…

die de waarheid uit zichzelf kristalliseerde loste op tot weggooi prop we boodschapten zonder geheimen kenden elkaar niet maar herkenden wel gedeeld perspectief dat als rode draad langs de wereld liep onzichtbaar voor die zich er nooit in heeft verdiept van groen naar rood daar liepen de sporen dood in onwetendheid en elkaar misverstaan…

Laten we elkaar niet misverstaan. Laat ons wonderen blijven zien. Gelukkig Nieuwjaar 2020!…

Onrust, onvrede, misverstaan en onmin, alles wentelt weer en draait maar verder. Toch is er ook de kleine verzoening, met zichzelf en met het leven. Vrede.…

Yvon kon hem niet helpen, noch bevragen in niet te misverstane en suggestieve zinnen, krommer nog dan boeren die vrouwen zoeken. Zijn slurf in het gras gedrukt, tot velden duinen werden. Zijn poten in de diepe klei gedrukt.…

Grammaticaregels misverstaan. Hoofdletters bewust vergeten. Eindigen, daar waar lekenmensen, zinvol dóór zouden willen gaan. Wanneer ikzelf zo dóór zou gaan, zal ik nooit een prijs gaan winnen. Wat blijft is onbegrijpelijke angst, dat gewone mensen me begrijpen. Wat blijft is een diepe twijfel. Niet aan de zin van mijn leven.…

Naar elkaar toe, dan van elkaar vandaan, zo worden wij steeds heen en weer gedreven, in wederzijds begrip of misverstaan; laat ons in hou en trouw dicht samengaan, want welke zekerheid is ons gebleven dan dat wij borg staan voor elkanders leven. ---------------------------------------- uit: 'Weerbarstig hout', 1984.…

Wel misverstaan en misverstand. Mensen leven via woorden, die slechts krukken zijn, waarmee denkers lopen. Mededieren die we allen zijn. Mensen zoals jij, wij en ik.…

Altijd: de uitstulpende bedding nemend, niet misverstaanbaar, in deze; in dit meanderen, weerkaatsingen in en uit, in voortgaan en stromen, gezien in honderd en een maal verbonden bewegingen: licht.…

Laat ons naar woorden zoeken, die elkaar niet misverstaan. Laat ons boeken lezen. Laat ons ontmoeten. Laat ons schrijven. Laat onze vrije wolken waaien, waarheen ze waaien willen. Laat onze passie branden. Laat ons kunsten maken. Laat het water stromen. Lees alleen gedachten, die ons niet bepalen.…

zwijgend kijkend oog naar oog, woordloos wordt niets misverstaan, beminnen verloopt hier simultaan, ware liefde behoeft geen betoog.…

Want onbegrip en elkaar misverstaan is al menige oorlog door ontstaan!…

Voordat hij zijn leerlingen paraat bevond En naar het Oosten en Westen uitzond Ondervroeg hij hen ten lange leste Teneinde ze spiritueel te testen: Dus als jullie straks de wereld ingaan En ze de deuren in je gezicht dichtslaan En mijn bevindingen enkel misverstaan Wat geef je dan ten beste?…