Alle inzendingen over moeder dochtertje

een moeder vlecht een armband voor haar dochtertje, van pa’s paardenstaart…

Vrouw nadert haar naam roepend; dochtertje, dochtertje!! Een verbintenis lijkt zich wederom te herstellen. bliksem doorkruist. Onverwachte verstoring; Laat de vrouw grond smakkend naar adem happen. Kinderen gillen dochtertje brult. Het wrattenmisbaksel vies van zijn braaksel sleept moeder richting put zonder end.…

Eén keer per jaar ben je de klos, slingers, wijntje, taart, je feest er maar op los. Laat ik nu eens heel eerlijk zijn, mijn god wat doet het vreselijk veel pijn. Als je weet dat je kinderen niet op je feestje komen en je toch stilletjes blijft dromen... Mensen om je heen die je graag willen feliciteren, jouw 40-e verjaardag willen eren...…

Voor mijn moeder en mijn dochtertje Zij luisteren beide naar een oud verhaal, wondere dingen komen aangevlogen, zichtbaar in hun verwijde ogen, als bloemen, drijvend in een schaal.…

Misschien ben ik maar een meisje in jouw ogen, zoals alle meisjes zijn geweest, al was het soms maar even en al ken je hen anders allemaal zo verschillend de buurvrouw, de lerares jouw oma, jouw moeder jouw zus en ik, het meisje op wie je verliefd werd ik, de vrouw met wie je slaapt en ons dochtertje, een prinsesje in jouw fantasieën…

Flakkerend het kaarslicht haar oogjes tranenvol druppend op haar roze dij ze veegt ze nietsziend weg schokkend nietig is haar borst zo frèle, lief en mooi verdrietig streel ik haar vragend kijkt ze me aan maak je morgen mijn pop?…

Een moeder sust. Een oude heer met witte haren stelt haar dochtertje gerust.…

haar moeder klinkend als een overwinningskreet met een scheutje afgunst DEZE OOM IS MIJN BEZIT!…

man en dochtertje zijn heel ver. moeder volgt deugdzaam. hun liefde is in hen geslopen. de kleine spruit lacht stil; hij is de man die waakt. hij heeft intens genoten. zoveel moois dat hij gebeuren zag.…

De weekendpapa wandelt door het park zijn dochtertje raapt enthousiast kastanjes op en toont ze één voor één kastanjes als haar ogen en gevonden net als papa die vanmorgen nog verloren was in de speeltuin kent ze Robin die met stenen gooit en ruzie krijgt van mama en van papa maar moet een weekendpapa ruzie geven hij ziet zijn dochtertje…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

Stofzuigend loop ik door de gang als hij me staande houdt een foto in de hand Wat lijk ik sprekend op die man zegt hij en kijkt me aan ik kijk naar hem het is zijn over-opa in zijn jonge jaren oud is hij niet geworden hij stierf aan Spaanse griep zijn dochtertje, pas twee kende haar ouders bijna niet tien dagen later volgde moeder vader…

Mijn dochtertje van tien? Een druk bestaan! Ze handelt in make-up en diademen, ze weet hoe zij online moet ondernemen en kan het in haar eentje niet meer aan. Soms vraagt ze hulp aan wat familieleden, vandaag ben ik bij haar in dienst getreden.…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op haar hete voorhoofdje legt, zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie.…

Er was eens een boterbloem die als 'echt' droomde van een boterhammenland Van lekkere belegde boterhammen Na het eten, smullen, slikken bijna ongegeneerd schrokken voelde hij zich zo overmand en 'voelde zichzelf aan de tand' De boterbloem concludeerde: Er was helemaal geen boterhammenland en dat smullen van belegde boterhammen…

Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je ze een hand op het hete voorhoofdje legt, zo dun als als de sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie. ---------------------------- uit: 'De gedichten', 1998.…

dit beeld laat mij niet los nu met een dichtgeknepen keel mijn dochtertje van 11 met staarten en een mini-rok waaronder zeker weten de zelf gebreide warmers voor het been die levensvreugd opnieuw beleefd van meiden op toneel zó tastbaar en aanstekelijk…

zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op het hete voorhoofdje legt zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie. -------------------------------- uit: 'Onbegonnen werk', 1984.…

Maar moeder wel - ze bleef vaak even staan, zei wat en vroeg wat, nauwelijks te verstaan, en op een dag vertelde zij: ze vroeg of ze me moeder noemen mag. Je hebt toch zeker nee gezegd! Waarom? zei zij ik zei natuurlijk: graag. Ze was heel blij.…

resultaat van een opgevangen zaadje mijn dochtertje morst niks Daar zorg ik telkenmale voor tot grote blijdschap van mijn ouderpartner…

Heel even bij ons, alles zo klein en perfekt. Alweer zo'n tijd geleden 't lijkt haast het verleden maar 't voelt zo heel dichtbij; meer en meer denk ik aan jou en aan hoeveel ik toch van je hou, ik dacht dat het na 'n tijd anders zou zijn maar dat is schijn. Niet dat het vervelend wordt, lieve schat, want jij blijft altijd leven in mijn…

De moeder kuste 't lieve wicht Voor 't levenloos gezicht, En riep het zieltje nog terug: Maar dat, te snel en vlug, Was nu al opgevaren Bij Gods verheugde scharen. Daar lacht en speelt het nu zo schoon, Rondom de hoogste troon; En spreidt de wiekjes luchtig uit, Door wee noch smart gestuit.…

ze heeft me door maakt het me soms moeilijk haar lachje dat omslaat in tranen vraagt om telkens te troosten uiteindelijk toch nog iets te krijgen. papa smelt weg moet terug wel eens "ja" zeggen snoetje van twee weet wat ze doet haar fantasie overtuigt mij om terug alleen te zijn met haar.…

Je ogen spiegelen Onschuld; ze zien steeds meer. Je wangen bollen Van tevredenheid telkens weer. Je oren staan uit Ze horen mama en papa elke keer. Je haren pieken In de zon schitteren ze zeer. Je ogen glinsteren Olijk; het leven is nog spel. Je wangen glanzen Onbekommerd, het is een guitig stel. Je oren nijgen Horen ze wel alles? ondeugend…

Nu, doelloos dwalend door de resten van het verleden, zit je voor de spiegel naar jezelf te staren, oogopslag mat, jouw spraak geslonken tot onverstaanbaar gemurmel, ach, kwetsbaar dochtertje dat ik nooit heb gehad.…

De dokter vuult 'et pulske slaon En duut den vaoder stil verstaon, Dâ 't met zien dochtertje is gedaon. - "Wa hêt de dokter oe gezeid?" - "Hie zei: "ge bint 'en zuute meid!"" De vaoder keert zich um en schreit.…

Men implanteert weldra in ieder kind Uit angst voor moordenaars en knapenschenders Van die piepkleine langeafstandszenders Zodat men steeds weet waar het zich bevindt. Zelf wil ik dan een zender in mijn vrouw Opdat ik haar kan testen op haar trouw.…

Mijn moeder is een monument van leven van bewegen van geven van zorg van verzorgen van vast houden maar vooral van houden van Niet even maar al heel lang Soms heeft ze er een hard hoofd in niet in mij maar de dingen daar omheen daar krijgt ze soms een punthoofd van krijgt ze hoofdpijn, koppijn van Soms ziet ze er echt geen gat…

mensen lopen gewoon voorbij waarom staan zij niet stil niet stil bij hen die het leven lieten nadat ze nodeloos hun leven in de handen van mensensmokkelaars hebben gelegd voorbij mensen lopen gewoon voorbij wie zijn wij om te oordelen om te zeggen ‘ eigen schuld ‘ een gezin onderdrukt en uitgebuit opzoek naar vrijheid vooral voor hun dochtertje…

Beroemde ouders hebben lijkt perfekt, tot onvermijdelijk de dag opdoemt dat je beseft dat je gewoon genoemd bent naar de plek waar je ooit bent verwekt. Wordt dat een nieuwe trend in Nederland, dan noemt men ieder kind hier Ledikant.…