Alle inzendingen over musjes

Mussen op dakrand kwetteren het laatste nieuws broodkorstjes hiernaast…

daar in de dakgoot twee musjes kwetteren druk een onderonsje…

huiselijk geluk met jou in onze strandtent overal musjes…

de zonnestraaltjes stoeien over het witte winterse landschap kristallen druppels versmelten zilverend op zwijgende twijgjes onverpoosd zoeken musjes naar kruimeltjes brood met hun vleugelslag sneeuwvlokken zwerven dalen als wittigheid neer in duizendgetal…

Ik hoor geen voetstappen meer mijn maag zweeft, gedachten fladderen als verloren musjes in een storm. Het pad kromt, meandert zich in een oneindige verte. De vlekjes op de muur vertellen geen verhaal, ik hoef ze niet te tellen in mijn slaap ben ik al verloren.…

Dus wees maar niet bang, want Hij zegt zelf, dat we ver boven de musjes staan – en van die kleinen ontsnapt er niet één aan zijn aandacht, zal er niet één ……verloren gaan! ---------------------------------- Voor mijn oud-collega maar voorál DIERBARE VRIEND ARNOLD…!…

de mussen zijn verdwenen er zijn tal van bonte rovers verschenen die het knusse hebben uitgemoord alleen nog op het platteland waar rust en stilte hangt zijn zij gebleven om in nostalgie te overleven ook mensen volgen deze lijn wensen dat hun eigen musjes hoogvliegers als adelaar of condor zijn verder kunnen zweven dan de rest die vegeterend…

Enkele musjes hippen over het zachte groene gras. De lupine is wonderlijk en steekt er puntig erboven uit. De kleurencombinatie maakt de tuin af. Genietend van het mooie weer zijn wij dankbaar voor wat er is en wat er komen gaat.…

in doeken en een toefje bont duffeltjes aan met lappen en scheuren, schamel en schunnig, verschoten kleuren, op weg de handen in de broek, de hoofden neer, de schouders zoek en om de neuzen onuitsprekelijk, gedoken musjes bij mekaar, de kleumenskou aanstekelijk en lippenmonden droef en wekelijk klos klos huiverend langs de open dijken schokkende…

we zitten kneuterig samen lachen vreugdewolkjes om de wiebel van mijn stoel op de leuning ligt jouw jas broodjes rusten in een mandje tussen roomboter, jamsmaakjes espresso met een hemelsgeurtje een bloemenboeketje in een glas kruimelmonden zoenen musjes dansen rondjes als scharrelende mee-eters langs onze schoenen ik wil mezelf…

Alleen ben ik niet een libelle vliegt naast mij musjes vragen mijn aandacht mijn oude hond wil spelen ik ben blij en glimlach zink zo niet weg de zon straalt wanneer komt de omslag wil ik het wel of kan ik niet anders verweven in mijmeringen dwaal ik verder niets verandert om mij heen en toch wil ik meer weten het hoe of wat is…

Voor musjes, muisjes, eekhoorns en uilen? Zul je het bos met je schoonheid versieren? Mag ik dan bij je lachen en huilen? Boompje, sorry... ik moet weer gaan. Het is al laat, ik ga maar vlug. Blijf je daar voor altijd staan? Zie ik je volgend seizoen weer terug?…

het gezang van een merel in de ontwakende tuin opent het kwettergevecht onder de musjes alsof er geen nacht heeft bestaan vol met donder alsof er geen stortvloed van water was geweest Verderop bij de lichtekooien van de buurman kukelt de haan zijn suprematie over de hennen mijn gezicht vangt de eerste warme zonnepijlen mijn neus de geuren van…

Musjes in hun asgrauw pak, Krieuwen slaaprig op het dak; Vrolijk laat de wakkre haan In de schuur zijn wekker gaan. Allengs blauwer wordt de lucht, Als de nacht naar 't Westen vlucht; Op de kerkspits vlamt een schicht Van het rijzend morgenlicht.…

Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde….…

Musjes trippelen en hippen in het gras, waar wij samen huilden. Is het mijn nestje, schat, of geloof je niet in mijn takjessnavel? Wanneer ik doodga, leg me dan naakt op het strand en laat de meeuwen. Adem God. Wees eb en vloed, wees de zee die het leven voedt.…

Alles is als het grote verstommen dat telt, alsof een grote Dordtse treurwilg het "nu" bepaalt, mij en ons laat zwijgen deze nacht nog wat na woelt en taalt maar kijk de musjes en roodborstjes genieten. De klimop oogt als een part van hun wieg zo'n warme plek gewoon in je eigen hart.…

Ik hoorde gisteren de musjes tjilpen en fluiten Als een koor van wel duizend houten luiten. Het liefst hadden ze hun lof wijds verspreid Wellicht zich zelf op een feest voorbereid Ik zag elders kinderen en hun dansende lokken Een lucht vol sneeuw maar toch geen vlokken.…

In mijn bos woont een nachtegaal Hebben je kleine musjes, Die je voeren kunt? - zijn je allemaal Broertjes… Broertjes en zusjes? Ik krijg er haast ook een, het bedje staat klaar. Hebben jullie allemaal bedjes? Maar waar staan ze dan, ik zie er geen… Waar? ‘k Hou ’t mijne nu altijd netjes.…

Vandaag houd ik me ook stil wie weet wat ik wil Natuurlijk zijn zoals een kind leert praten Houd ik de musjes en koolmeesjes in de gaten Op vele open plekken verbeeld ik me sterren.…