Alle inzendingen over natuurrampen de voo

Mijn vriend Jean Pierre Rawie, de muzenvriend, Die ook vaak wordt bezocht door wraakgodinnen, Verzet nu in Italië zijn zinnen. Hij zoekt de rust die hij wellicht verdient. Daar zijn nu vloedgolven en modderstromen. Je vraagt je af: hoe zou dat nou toch komen?…

De aarde schudt en beeft stuiptrekkend en schokkend over het land. Schrik en paniek krijgen de overhand bij een ieder die het heeft overleefd. Ontredderd zoekt men zijn liefste op plaatsen, die onherkenbaar zijn verminkt. De zee schuimt en stapelt zich als een muur van water, rolt met verpletterende kracht als tsunami aan land, overspoelt…

Soms kent de natuur haar eigen grenzen niet meer, laat staan de onze.…

na de vloedgolf dendert de grillige dood - zij klopt niet aan - ongenood de verminkte wereld binnen de zoekgeraakte zon kleurt zwart bij de verweesde aanblik van de onverbloemde rauwe dood tasten in het ontluisterende duister naar de onvindbare weg…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

Als mens weten we ons vaak zo groot blijven we rondlopen met het oeridee dat we zullen overleven maar wanneer er natuurrampen plaatsvinden herinneren we ons soms in een schok weer even de dood…

De menselijkheid voorbij als m’n bevattingsvermogen het niet goed verwoordt m’n incasseringsvermogen het niet goed verdraagt De menselijkheid voorbij als in schemerende geesten van volksmenners waanzin werkelijkheid wordt de beschaving verdaagd De menselijkheid voorbij na genocide verwacht ik dat de knop om gaat de mensheid…

altijd na zo’n tranen storm ook opluchting want al het verdriet is er uit Maar het stuwmeer zal zich snel weer vullen met verdriet van allerlei en na verloop van tijd zal zich er wederom een storm onthullen dan komt al het opgeslagen water weer vrij Als een eeuwig durende cyclus volgt bij elk mens na de lach de traan maar deze psychische natuurrampen…

Het zijn niet alleen de oorlogen die kwellen ook de natuurrampen zijn niet mis is er nog wel één plekje op aarde waar de mens gelukkig en tevreden is ? En wij, wij zitten maar te zeuren over het weer en de dure benzineprijs zeg nou niet dat het jou niks doet want mij maak je echt niks wijs.…

wanneer de kaarten worden gedraaid geen hond nog de dorre grond bezaait de maan zich verslikt in kometen water zichzelf heeft volgevreten de ontbeerde burcht is ingestort regeert de dood van haven tot port…

de zon weet het nog niet maar de maan heeft verdriet om wat ze hier op aarde ziet de mooie blauwe dame is vuil heeft koorts wordt ziek ze zingt haar zwanenlied en de tweepoters die zien het niet…

verwoestend water stroomt nu zacht en vredig weg onthult de modder…

Zondag 26 september 2004 Een zware aardbeving In de Indische Oceaan Veroorzaakte een vloedgolf Die vele landen trof 300. 000 doden Waren het gevolg Een catastrofe Die wordt gezien Als één van de ergste natuurrampen In onze geschiedenis Een vreselijke tsunami…

Net toen alles onder controle leek sloeg het noodlot weer toe altijd dichterbij dan verder weg onvoorspelbaar als een voorspelling onbeheersbaar als een natuurramp Meegaan in de vloedstroom van onrust en negativiteit is primair de reactie evenals vechten tegen het lot dat altijd een sterkere vijand is Ben je een controlfreak in het diepst…

blijf gewoon maar leven want doodgewoon gaan is toch al een gegeven waar je vanuit moet gaan de moeite die je vroegtijdig neemt blijft alleen steken wie om je weent als uit een nachtmerrie weer ontwaakt verongelijktheid als natuurramp blaakt gelijk olievlekken die leven op de pool zo bedrieglijk mooi daar hoop in school ja zag; omdat…

je draagt de ochtend voor je uit en ik de avond naar de ongetelde dagen van het dakloze landschap wanneer ik me stiller dan stil omdraai naar de dode hond van jaren met woorden die nergens in zee keren of zich op de achtergrond bewegen als wandelaars in richtlode wind het licht sterft en het strand stamelt ontij leg…

ik ben het lied dat de vogel zingt ik ben de maan die het getij bedwingt ik ben het groen dat deze aarde verfraait ik ben de zon waar de aarde om draait ik ben de wind die de bladeren wegveegt ik ben instinct dat iedereen beweegt ik ben het vuur dat de aarde vruchtbaarheid zal geven ik ben de lucht die het lichaam doet leven ik ben een natuurramp…

Heel veel water schoont en zuivert van het kwaad wat in de boeken staat is als een leugen water schoont en zuivert wast onfrisheid van ’t gelaat maar zie de mens hoe zij daar staat met vuil gezicht gewond tot in haar ziel zij haat dat zij nog steeds bestaat zij bidt haar god dat hij ook haar verlaat zij bidt haar god om water…

Jankend aan verre kusten de zee zelf de dood in haar armen de kracht van destructie alom boezemt angst in metershoge zeeën boezemen angst in onverwacht in een verlegen gebaar zich terugtrekkend voor de aanval ze jankt de zee haar zoute tranen over duizend doden in veelvoud die ze afgeeft aan de stranden nadien verlicht door…

De jongen wachtte op de dingen die komen zouden. Zijn vader zette de kachel op tafel, zijn moeder bracht huisraad naar boven. Toen begon het wachten. Het wachten op het water. Het kwam als een groot grijs monster dat zich breed uitrolde over het bouwterrein over het braakland naar het huis waar hij woonde. Hij hoorde de kelder vollopen, de…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

De wereldbol is lek, net als de bal Die door mijn buurman ooit is ingepikt En daarna onherstelbaar lek geprikt, Maar toch is het geen identiek geval: Want als de wereld straks is leeggelopen Kun je niet bij Bart Smit een nieuwe kopen.…

mensen op de vlucht overal verdriet en angst en de wereld huilt schreiend kind op straat pop tegen zich aan geklemd ze is mamma kwijt oorlog dichterbij wakker geschudde landen bedreigde vrijheid…

Elk uur sterven weer mensen die onschuldig zijn, zoals Jezus leed, in Gaza, Libanon, Congo en Oekraïne, door natuurrampen, door wat oorlog deed. Elk uur sterven weer mensen die vluchten moesten, wilden leven maar geweerd werden, verdronken, en wat doen wij, willen we geven?…

De dichter slaapt op een wolk boven miljarden lijken verdronken door de wellust en welvaart van de rijken honderden kinderen gaan zonder ontbijt naar school terwijl we herdenken miljoenen mensen vluchten voor armoede en oorlog plantensoorten sterven uit dieren worden misbruikt natuurrampen verschijnen en we herdenken want zonder herdenken…

Natuurrampen apart in bijlagen vermeld, werkkampen, gespecificeerd, neigen naar diskwalificatie, militaire missies prominent meegeteld.…

Natuurrampen laten ons mensen zien, hoe nietig we eigenlijk zijn. Vulkanen laten ons mensen ervaren, hoe de aarde zichzelf vernieuwt. Oorlogen laten ons mannen weten, hoe alles bij het oude blijft. Zolang een man zichzelf niet kent, zal hij nooit, nooit, nimmer, kunnen kiezen en worden herboren. Brengt hij niets nieuws onder de zon.…

De klimaatverandering, de armoede, natuurrampen en vluchtelingen, hij had er aandacht voor en bleef getuigen dat iedereen moet solidair zijn, helpen, in eenvoud en verantwoordelijkheid. Blijf voor ons bidden, Franciscus, en laat Gods liefde stralen vanwaar ge zelf nu woont bij God.…

Gepijnigd door stilte en ongeduld, op jacht naar klare zinnen, de gedachten en het glas rijkelijk gevuld, voelt hij de leegte van binnen, elke streek bevat een woord zwijgend bouwt hij voort, sleurt uit de droes van de hem gegeven tijd z'n dagelijks brood in een plichtmatige roes gaan beelden teloor in het licht van ziel en dag die op…

Wie zal mij vertellen over tijd die nog komt dingen waar wij geen weet van hebben in toekomst worden opgesomd. Wie zal weten hoe de dagen zijn die in zulke grote getale nog komen wellicht wat zij ons zullen brengen in pijn of als gedicht. Vertel mij niet hoe de toekomst is ik zou slechts vrezen dat in leven, dat ik heden leid waarin…