Alle inzendingen over niets toelaten in je

Hij kan dagenlang seks hebben met steeds een ander Hij heeft geen rem, als ik hem toelaat Het beest in mij is agressief Hij trekt mensen uit elkaar vol met woede en haat Hij heeft geen rem, als ik hem toelaat Het beest in mij is een moordenaar Hij kan mensen vermoorden zonder spijt of berouw Ik heb geen rem, als ik hem toelaat Het beest…

Van eenzaamheid word je eerst dan bevrijd als je toelaat dat een ander met je mee lijdt.…

Niet toelaten het is te kort en zonde om je tijd eraan te verdoen. Niet laten doen ze vernietigt teveel alvorens het te moeten verlaten.…

De ontmoeting met jou Bracht me Weer terug Bij de liefde In mijn hart Liefde overwint alles Liefde zit in alles Alles is liefde Liefde toelaten Brengt de hemel op aarde…

Jou kennen een nacht lang, de dag niet toelaten want dan is de nacht voorbij. Het alles omhullende wijkt voor de werkelijkheid, je schrompelt ineen tot gewoon iemand. een mens als ik.…

tot dan pluk ik de appels zoals mijn mand het toelaat in het woord dat geprezen de waarde vult met riet en aanverwante persoonlijkheden, steeds nog reist de zomer in het kader van herfst langs lijsten die zonder silhouet mij het toneel toelaten en ik het fruit markeer met jaartallen van al mijn late oogsten en dampt het woord tussen mijn…

bewonderenswaardig hoe ze leegte met leven merken als pluizige sluier hun geelwolkende rijpheid omhoog laten kringelen zelfs in hun moment het zomergroen toelaten te verwerkelijken…

Bedrogen, genomen komen komt en gaat beslaat deze werkelijkheid nijd niet het juiste woord gehoord Verdrukt, bemind als een kind toelaatbaar ontvangen belangen? Ben je klaar?…

Naakt zijn en sex hebben dat is gemakkelijk Iemand in je ziel toelaten in alle kwetsbaarheid je hoop, angst, vrees, verlangen eenzaamheid tonen aan elkaar dát is pas écht naakt zijn.…

Ik voel pijn heel veel pijn binnen in mijn hart daarom zie ik even geen kleuren en is alles zwart de kleuren zijn er wel verborgen diep in mij en als mijn lijf het toelaat mag ik er weer bij.…

Mijn armen, polsen en handen voelen als moegestreden soldaten willen alleen, ja alleen vrede toelaten voelen wat aanraken doet op plekken van ‘t lijf en dat doorstromen laten…

Je tegen de ontwikkeling en nog wat te doen weren zal het culturele klimaat vernieuwende inspiratie toelaten; je besluit het veranderlijke weertype de rug toe te keren, landelijk voorgoed te keren bekenden gewoon laat uitpraten.…

het is de stem die niet schreeuwen durft die zal zingen het is de kracht die gebundeld wordt die zal vechten het is de schaamte voorbij de schuld die er niet hoort te zijn in zwijgen geen macht mag zo groot zijn in onbegrensd toelaten geen mens zo eenzaam in misbruik…

gestroomlijnd en gestemd gehavend en ongetemd vertellen ze hun verhaal hij bespeelt respectvol de snaren en mijn ziel ik luister met een haast voyeuristisch genot naar de unieke klanken die zij enkel voor hem schijnen te behouden en mij slechts toelaten als voorbijganger…

zal er geoordeeld worden over ons, die stilzwijgend toekijken op I-pads en phones haarfijn zal worden uitgekloofd hoe wij toelaten dat banken samenspelen met megabedrijven oorlog kent geen romantiek lijken komen in een massagraf .…

Toelaatbaar zonder meer, maar ongenaakbaar steeds weer. Verdoemd in ergernis, een leugen zonder betekenis.…

Je geen gezicht ziet dat door de spiegel wordt gevangen, geen opening wil toelaten. Dan worden je gedachten en verlangens voorgoed in eenzaamheid gevangen.…

Jacquardpatroon speelt nimmer de baas, Hooguit visgraat, Uitgevoerd in zwart en wit, Toelaatbare grens benaderd. Inslag weert aangeslagen Rood, blauw en geel, Breit zich grijsreeks Een kleurloze trui.…

rozenblaadjes zacht vertellen me van de pracht hoe mooi de eeuwigheid zal zijn als ik met mijn ogen streel over de rijkdom van het fluweel elk blaadje zie, zo teer en fijn hoe het hartje zich openvouwt zo zichtbaar vertrouwd de regendruppel toelaat dan weet ik er is geen nergens dat er ergens een hand van liefde bestaat…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

ze steekt bloemen in haar haar en vraagt moeder zou jij me zo toelaten in de hemel op zoek naar oma en opa jazeker lieverd maar eerst moet je zelf nog oma worden en tot die tijd de bloemen verzorgen dus wacht maar even tot later en dat is al gauw want zij hebben jou allang in de gaten en tot zolang wachten ze op de bloemen van jou…

Klokjes luiden De kerstnacht in Waar sneeuw De wereld bedekt En jij langzaam Je kleren uittrekt Liefde in de kerstnacht Sokjes aan de schouw Gevuld met Grootse lekkernijen En jij mij toelaat Tussen je dijen Omschrijf deze daad Van bedreven liefde Vuurpijlen!…

het liep madelief dun door de broek de gedachte alleen al ze werd strontmisselijk zo primitief dichten is hoog verheven men verheft zich ik verhef mij zo sprak ze dat moet je kunnen toelaten dat alles mij gewordt ik geef me daaraan over alles wordt mij licht voor de ogen stap voor stap groeit in mij kunst nooit voel ik een boodschap…

zij is een wrange mantelmeid praat niet op haar in over openheid zij wil geen schaduw om zich heen laat haar kruisbestuiven, maar pas op voor verharde vuisten onder haar werveljas sluipende artrose verstild, heel gemeen nu haar mantelwol terug naar de natuur gaat pluisbestuiving nieuw leven toelaat blaast de naakte meid, alleen .…

langer hangen in de atmosfeer van ongeluk De regendruppels glinsteren in hun weerkaatsing van de zon van de maan en elk beetje licht Dat een kleine regendruppel de wolken kan manipuleren zon en maan beïnvloeden klinkt schier onmogelijk Wel kan zij elk beetje licht koesteren weerspiegelen naar andere regendruppels als toeval het maar toelaat…

Mijn zoon, hoe is het zover gekomen wat is er gebeurd heb je de verkeerde afslag genomen of ben je meegesleurd door die donkere duistere kracht die ik zo ontzettend haat die heeft jou in zijn macht en jij die dat toelaat Ik sta aan de andere kant en als je ooit zover bent dan reik ik je mijn hand, zodat je weet, dat je weer op de goede weg…

als een doel een droom is met een deadline waar jij en ik door de mistige liefde verstoppertje spelen dan stuur je de toekomst waar erotiek door lusten wordt gevoed als jouw doel mijn droom is met grenzeloos gevoel en jij vol overgave mij in alle omvang toelaat dan kruip ik onder je huid en stroom ik door jouw bloed…

liefde is hard liefde is sterk overwinnen is wat het doet liefde is meedogenloos liefde is meeleven een groot mysterie noem je dat liefde is onvoorwaardelijk liefde is water en vuur het is een gewonnen oorlog liefde is houden van liefde is toelaten genegenheid tonen is wat je doet En het mooiste is, liefde is voor ieder wils…

zomaar een ziel uit duizenden waarvan de bladeren één voor één worden ontvouwd om zo tot de kern te komen is de vraag of je het wel toelaat daar dagen niet meer lengen de wind langzaam aanwakkert de kou je wellicht de das omdoet kleuren gedachten dieper nu de tijd is aangebroken om te leren schitteren in alle eenvoud…

Als grootsheid mij zo angstig maakt mij zo vaak doet verstijven dan wil iets in mij al te graag steeds klein en onbelangrijk blijven Toch voel ik mij soms groter dan ik doe dan ik tot uitdrukking kan brengen hoewel ik niet echt heb geleerd hoe grootsheid te herkennen Toch ben ik belangrijker dan ik weet ik toelaat en bewust voel…