Alle inzendingen over nog even blijf ik li

als ik mijn dromen zou kunnen tellen van dag- tot avondlicht dan zouden duizend-en-één-sprookjes zich neerleggen in het weelderige gras misschien was ik bij leven tot poëzie gekomen nog voor de nacht er was -------------------------------------------- afbeelding: locatie beeldentuin Dehullu 2007 kunstenaar: Sjer Jacobs…

(Vertaling staat eronder) Kulupu kulupu Lon li pona pona E suno li pona E len kin li pona En mi sijelo kin sina sijelo kin telo e kasi en e kili li pona Moku mute li pona Lape mute li pona Olin li pona pona mi olin e mi mije tan o ona li pona Ona li pona mute Unpa musi li pona Unpa mute li pona Pali pona mama mama…

Men laat me maar vallen keihard als een baksteen 't Laat me ergens koel koud ook erg leem beslist geen geween Olie zal steeds boven blijven drijven Genoeg pijn gehad en het toch gehaald Wie van meet af lukt nimmer faalt Mij nooit ofte nimmer gegeven Ben er nog fier en trots op ook Geleefd ook gevochten vooral bemind De looser wordt dan jij…

Ja, de tijd vliegt, zegt altijd wel iemand aan de feestdis. En hoe ouder de teller, hoe explicieter zijn vaststelling. Gisteren vierden ze nog maar oudjaar, eergisteren zaten ze nog aan de unief, wat eerder in de kleuterklas. De knietjes die ze stukvielen op de speelplaats zijn amper hersteld of ze moeten al vrezen voor hun heupen. De helft…

la li lo! 'k Verdronk in mijn dromen, - Ik droomde iets heerlijks, Iets liefs - iets begeerlijks, - Daar bleef het zo lome aan 't luien - Bim! bam! Bim! bam! Vroeg in de morgen! Hei! la li lo!…

Ik kijk in het donker vaak naar boven, pluk mij uit de hemel dan een ster. Wil in mijn diepste graag geloven, maar het lijkt een brug te ver. Voel hem toch altijd branden in mijn hand, kijk nieuwsgierig naar zijn schitterend licht. Droom van dat verre vreemde land, voor mijn ogen verschijnt vaag weer jouw gezicht. De tranen voelen warm…

Ik blijf altijd wel dromen Zie wel wat er van mij terecht zal komen Leef van dag tot dag Soms met een traan en een lach Veel verschillende dingen gedaan Dat is nu eenmaal mijn bestaan Altijd gezwegen Over wat je in het leven niet hebt gekregen…

We varen zomaar te ver en raken verstrikt – in lotusbloemen.…

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

In de herfstavond Bomen zijn kaal en alleen Druppels vallen neer…

Schouten vindt dat: de koeien eiwitarm voer moeten hebben, wat een mazzel dat ze alleen over de dieren gaat! Stel je voor dat het haar lukt ‘t erdoor te drukken, hoelang genieten we dan nog van kalveren?…

nog even hier die doos is mij te zwaar…

ga nog niet weg blijf nog even en geloof me als ik zeg dat ik zonder jou niet kan leven ik wil niet dat je gaat blijf nog even maar je weet toch vroeg of laat dat je zonder mij niet kan leven…

Bevend in de regen, en toch nog even bleven. We hadden elkaar. En nog zoveel te geven Toch ben ik dankbaar. Dankbaar dat ik de mooiste momenten van mijn leven met jou mocht beleven.…

LI 'Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee of schrijve niet; hier ligt het maansteenrif dat stand houdt als de vloed ons overvalt en de cultuur gelijk Atlantis zinkt; hier alleen scheert de wiekslag van het licht de kim van het drievoudig continent dat aan ons lied de blanke weerschijn schenkt van zacht ivoor en koolzwart…

Het is af te lezen in ieders gezicht de tekens en toetakelingen des levens met 't ouder worden als basis gegeven door dit 'zicht', dit inzicht, dit gedicht!…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

Ik ben op zoek naar mezelf en ik ben zo moeilijk te vinden. Het is zo frustrerend. Ik kan me er zo over opwinden. Waar is mijn eigen ik? Ik ben niet wie ik ben. Hoe verander ik dit toch? Anderen kennen me niet zoals ik mezelf ken. Ik zou het zo graag laten zien. Ik zou hier zo graag over praten maar hoe begin ik erover, want niemand heeft…

Daar zat ze, daar, op de koude grond. Zo koud door de zon die, daar niet meer leek te schijnen. Ze wachtte daar, daar, op de koude grond. Ze wachtte, tot iemand haar halen komen zou. Zij wachtte daar, maar het leek of niemand, ooit meer zou komen dagen. Gegrepen, gegrepen door die vreselijke kou, die vreselijke kou van de oorlog.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Een klein woordje met zo'n groot effect. Een stom woordje doet je huilen van schrik. Een woordje van 6 letters groot. Voor de één een scheldwoord, voor de ander de dood...…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in. Hoewel ik zoveel in mijn mars heb, en toch zelf kan denken…

Negeren, negeren, negeren... tot haar hersens exploderen! Kan een man een vrouw erger kwetsen, dan haar ziel te bezeren en haar daarna stráál te negeren? Vertel het mij maar ...…

Iedere dag moet zij zichzelf bijeenrapen. Moed verzamelen en zichzelf toespreken dat dít het gevolg is van haar keuzes. Accepteren hoe ánderen het ervaren; als een moeder haar pubers "achterlaat", op de plaats die hun thuis is en zichzelf losweekt uit hun dagelijks leven... Mensen zouden eens voorzichtig moeten kunnen kijken…

De huid drukt door de naald als een afgespleten plint die toch weer tegen de muur vol gaten aan wordt getyft, losgeslagen met momenten en streken van kwasten en granaten. Het vallen is als een ballingschap, als een tegen bezetenheid verbrand lijk en als de druk die stijgt tot voldoening en verwerping op het vlot van de afgunst. De ziekte…

Er komt nog nauwelijks commentaar, en ja, dat valt me soms wel zwaar: ik wil reacties krijgen, dus...even wachten of dit helpt of dat u mij weer overstelpt met allerlei berichten. Ik zie nu al verbaasd' gezichten, maar....'k kom wel terug hier op gedichten, maar even pas ter plaatse nu en dus...voor even groet ik u.…

Slank gespierd lijf met al je mooie plekjes slaap stuipen en trekjes Liefje, hou me vast en blijf Blijf nog even tot het zonlicht ons opnieuw weer wakker maakt Ga nog niet en blijf nog even deel van dit verstrengeld naakt…

ik zag je hier vanochtend fietsen, met je vriendjes aan de praat ik toeterde, je zag me niet dus reed je midden op de straat natuurlijk zou jíj nooit zo rijden en woon je hier een uur vandaan maar god, ik heb soms van die tijden dat ik hier jouw fiets zie gaan en dat een man die zit te slapen blind is voor jouw kinderspel en dat hij jou…

Blijf bij mij en ons doe het en blijf weggaan maakt ziek Dus blijf nou maar ga niet weg en blijf hou ons in leven Blijf zodat de zon blijft schijnen ga nou niet weg blijf maar mooi Blijf en stuur de tranen weg hier blijven betekent geluk dus blijf nou maar Weggaan is niet mooi weet je hier blijven is mooier dus alsjeblieft BLIJF…