Hartenkreten

hartenkreet (nr. 58.932):

Blijf nog even

Hoe je sprong op je fiets van Peugeot,
voor de laatste keer,
wetende: hierna is ''ons'' niet meer.
"Misschien is het beter zo,
ook al doet het duizendmaal zeer."
De gedachte aan jou keert steeds maar weer,
al was het niets, en niet meer.

En ergens,
ook al mag het niet,
hoop ik dat je me weer ziet,
en ons niet vergeet in het nergens
Dat diezelfde vonk,
die toen zo mooi blonk,
er weer was.

Toen we samen lagen in het gras.
Bevend in de regen,
en toch nog even bleven.
We hadden elkaar.
En nog zoveel te geven

Toch ben ik dankbaar.
Dankbaar dat ik de mooiste momenten van mijn leven
met jou mocht beleven.