Alle inzendingen over nuanceren

Je moet in het leven proberen Zoveel als mogelijk te nuanceren. Door de details aan te geven Komt er verrijking in je leven Zonder het te romantiseren. Eigenlijk moet u nu nog leren Het nu te nuanceren.…

geen ander met haar blik dromen te kleuren hoewel zij al met liefde zijn toegedekt en de pijn snel vermindert waar woorden tekort hebben geschoten om voorzichtig emoties aan de oppervlakte te brengen en om ze het daglicht te laten zien omdat zij al zo lang in het donker verkeerden zonder mogelijkheden om voorzichtig te nuanceren…

hij lacht in nuanceringen het pluche wacht in goed vertrouwen is hem macht gegeven om zijn beloften echt te laten leven maar hij scheert de schapen en van wol spint hij uit garen zijn eigen rechtse draad hij is niet terug te fluiten als een herdershond leidt zelf zijn makke kudde rond…

kleur ik werkelijkheid of is de verf bereid daar vorm aan te geven er grijst tweeledigheid in diepere nuancering het penseel mengt componenten tot geheel schaduw en contrast kleden ieder met balans die bij hem past alleen het witte doek blijft maagd waar het om dromen gaat…

ik heb je altijd al gevoeld als vluchtige kleur in plotseling ontmoeten een surprise uit onverwachte bronnen die hun natuurlijke liefde aan de wereld belangeloos schonken als surplus van leven pas later heb jij gezicht gekregen in volwassen nuancering van meegekregen talenten op jouw plaats in het bestaan daar is de lach…

Nauwkeurig nuanceren. Beseffen hoe gedachten, onze wereld kleuren. Leren observeren. Getuige leren zijn. Kunnen mediteren. Onze toekomst hangt af van sensologen. Van de vaders aller wetenschappen. Van de moeders aller kunsten.…

souffleer me liever niet de letterlijke compositie maar laat het schemeren tussen de regels dan raad ik zelf wel wat je wellicht bedoelt schilder slechts wat kleur in mijn nachtblinde hoofd zodat ik de zinnebeelden kan nuanceren fluister enkel wolkjes cryptisch in mijn oor in raadselen zal ik aan je lippen hangen en houd me wakker…

ik ben in wit gaan graven omdat zwart geen schaduw kan dragen ook hoogte en diepte ontbreken zonder schepping in zijn vele nuanceringen van de natuur de melodie van schakering die van de harp vingers komt de variaties in kleur oneindig wordt dus altijd nog is er het contrast van tegendeel juist bij zwart wit is de balans…

feller maak de schaduwen wat kleiner en meng wat roze door de lucht aquarelverf verbind ik met olie zodat zachtheid langzaam uithardt tevredenheid lak ik af met hoogglans waarna ik me spiegel in het beeld geen lijst beperkt mijn levenswerk het blijft eeuwig open ter aanvulling oneindig zijn de verborgen tinten die het doek nog zullen nuanceren…

Je bent het nergens mee eens; je bent overal tegen; je behoort niet tot de mensen die nuanceren en overwegen. Kortom een mens van de tegenpartij die afstand neemt van het anderen, maar nimmer ergens bij.…

Ons leven is zoveel leuker als het zich nuanceren kan met de goede waarden van de dag. Als het ons de zorgeloosheid biedt van het niet hoeven te hebben onder het behoud van een tevreden lach.…

zich vertegenwoordigt op zich wel een bepaalde waarde, de kleur daarnaast werkt erop in accentueertof zwakt juist af of rood of groen is om het even als wat men ziet hetzelfde blijft, geen spanning waarneemt in het spectrum maar alles in gelijke tint zwart/wit, de basis van de wereld van mensen zonder kleurenzin; voor hen die willen nuanceren…

ik weefde pure kleuren uit het scheppingsverhaal geen schakering of diepere nuancering maar heel basaal zweefde boven het vormgeven van het eerste leven hoorde het zingen van immense koren nog ongeboren kinderen er was geen hemelpoort licht leidde mij in warme intensiteit wist en begreep het eerste vibreren op goddelijk niveau…

Zó velen die daardoor hun eigen last of die van anderen verzachten, nuanceren en verlichten. Zo’n uit het hart en uit het hoofd ontsproten taal, die via toetsenbord en digitale snelweg de moraal van een verhaal weet te omschrijven. Zo’n taal ontroert.…

Als een forum van Professionele hulpverleners Zich vanavond buigt over de stand Van zaken in de Nederlandse Psychiatrie weet jij het Uitgangspunt, het DSM-handboek Als leidraad of dwangbuis, met Een kort zinnetje te nuanceren, Dat wij als mens dichter bij De apen staan dan bij wat het Ideaalbeeld van een mens zou Moeten zijn, en…

wekte dat jijzelf niet bent gezwicht alhoewel ik met stomheid was geslagen dat samen met jou en gelijkgestemden in Parijs bijna de vrije meningsuiting werd vermoord loof nog steeds de lef en het verzet en plak geen pleister op mijn mond maar schreeuw een halt toe tegen de vergroving en tel tot tien zodat ik nu alleen nog woorden keer en nuanceer…

het scheldwoord “geuzen” werd een erenaam, maar “wappies” zal dat uiteraard nooit worden: die past perfect bij negatieve horden; nuances passen echt niet in hun kraam! de echte wereld gaat gewoon haar gang en wappies schreeuwen enkel en zijn bang.…

onder het lappen van de ramen door zegt ze glashelder: ik ben niet zo voor alle vrijheid van het woord men praat zo snel de grens voorbij niet iedereen kan nuanceren dat is nou juist een wens van mij want die vrijbuiterige losbol van de overkant die lult maar over kut en geile gladiool zo ben ik thuis niet grootgebracht maar met respect…

De woorden willen troosten, uitleg geven of nuanceren en verklaren hoe dit kon. De duisternis is groot en weg de zon en 't lijkt wel op het eind der dagen. Toch willen we de hoop bewaren want zonder hoop kan toch geen mens bestaan. En samen moeten we nog verder gaan al blijven angst, onzekerheid ook groeien.…

dat jijzelf niet bent gezwicht teneergeslagen en verstoord ben ik samen met jouw woord onze vrije meningsuiting is vermoord ik loof je lef en plak geen pleisters op mijn mond maar schreeuw een halt toe tegen de vergroving ik groet je stil in stil met onuitgesproken brokken in mijn keel tel weer tot tien zodat ik nu alleen nog nuanceer…

De stormen veranderen het kleed van patroon In nuanceringen ongekend schoon Tot zo iets is geen mensenhand bij machte Dit mag de mens alléén van God verwachten.…

Uit het selectief geheugen vergeten wie we waren en nu zijn, een on-breidelde nuancering van relativering, schijn achter het masker van saamhorigheid, blijft het idee rondzingen om het beste voor het laatste te bewaren, zonder enig idee, wat daarin volstaat.…

In 't kader van de Week van 't Nederlands Breek ik voor u en mij maar eens een lans We doen aan Engels, maar geen Duits of Frans Okay, maar wie geeft Onze Taal nog kans? U weet wellicht wat mij wèl was ontgaan Hetgeen mij voorshands zorgen baren zoude Ware 't niet dat het mij echt liet koude Indien dit thema niet verkreeg ruim baan…

Wie blaast er van de allerhoogste toren Wie zit er aan de schuiven van de knoppen Ik hoor in de kapel het hoogste lied Van twee falsetten in gemengde koren Wie deelt de lakens uit, laat zich niet storen Wie is er als de kippen bij, de haan Zegt niemand die zingt vals, hij kan het niet Kijkt niemand achterom, alleen naar voren …

." Vergeef mij dat ik dat wil nuanceren Wij zijn een vòlk, dat weet u onderhand Gezegend met een vorst - een koninkrijk Omringd door zeegevaar en afsluitdijk Ons land wordt nu van alle kant belaagd De Nordstreambuizen missen hun klandizie De IND weet zich steeds minder raad Het plan voor AZC's is weer verdaagd Ik hoef mij hier niet verder…