Alle inzendingen over oergevoel

In woord, klank, ritme En een gigantisch oergevoel Reis ik af naar mijn innerlijk doel Zo word ik daadwerkelijk mezelf Stroomt er passie door héél m'n genen En ga ik terug naar de bron Waar het allemaal begon…

en, elke keer als wij op het strand lopen geven we spontaan toe aan dat oergevoel, zonder schaamte gooien we ons schoeisel in de ruimte en ontdoen ons van de geritste en geknoopte ballast, rennen als gekken door het schuimend water tussen zeewier en drijfhout, als de naar huis snakkende verdrevene na een lange ballingschap!…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

zwoel swingend en ontspannen word ik meegevoerd in vele maten opgezweept door de ritmes van mijn innerlijke drum zwoel cool swingend en ontspannen door het oergevoel dat zich uitbreid in universele vrijheid en voortkomt uit de ritmes van mijn innerlijke drum…

Koud, oergevoel van mijn binnenzij. Voel ik hoe zwaar mijn oogleden hangen? Hoe ik niet zie de film van Harlekijn? Hoor ik hoe dicht mijn oren klappen? Het missen van zang, van zonnenschijn?…

Dit oergevoel kan nimmer leven op een plek zonder cultuur het brakke water wendt de steven buiten de oorsprong van natuur laat ons elkaar een eiland geven voor liefde van het eerste uur geen strakke regel houdt ons tegen wij zijn minnaars, wij zijn puur.…

Je bent nog maar een vormpje in golvend grijzig zwart, een klein wit stipje toont ons je kloppend hart, ‘k bespeur in wie ik in mij droeg en die jouw moeder wordt een vleugelspreidend oergevoel voor wie zich in haar vormt. Er welt in ons een vreugdegolf, een omahart in bloei, door Zijn genadig Vaderhart beleven wij jouw groei.…

kon ik het oergevoel benoemen dat mij uit de vingers gleed ik zou de waarde willen roemen om wat het voor mijn welzijn deed hoe meer ik grip erop verloor had ik van verlies besef en drong de ware reden door van mijn gedeukte liefdeslef voort ging ik in onzekerheid steeds dieper werd het duister vertrouwen was ik kwijt en daarmee ook…

Ik zak een bewustzijnsniveau, Kom in de onderste laag Van mijn gedachten, Van mijn oergevoel terecht, En alles dat ik tegenkom Voel ik tot in mijn synapsspleet Waar neurotransmitters hun werk doen - Beelden vervagen en verschijnen In seconden hooguit, ik val, ik val Tot in de diepste kloof Van deze anderhalve kilo eiwit, Kabels…

Mannen, 198 in getal bedrijven pure sport een paar weken lang tot Parijs bereikt wordt Dagelijks genieten van deze prachtige strijd Af en toe een rustdag weer terug naar de realiteit Bergetappes die het oergevoel wel héél erg benadrukken Tijdritten en sprintetappes en heel veel vlakke stukken Truien, wit, geel en groen Ook het bergklassement…

Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd' en pijn van dat vuur uit het verleden bleek elke zoektocht afgesneden of te verzanden in een woestijn.…

Ik heb mij later slechts vergist met te veel water bij de wijn; het oergevoel lang uitgewist tezamen met de vreugd'en pijn van dat vuur uit het verleden bleek elke zoektocht afgesneden of te verzanden in een woestijn.…

Oergevoel bekruipt mijn gemoed, weg met alle veiligheid, geborgenheid en modernismen, terug naar berenvel, mammoethaar en vuistbijl, vuursteenvuur, jagersinstinct, rauwe onontwikkelde liefde in plaggenhutten, op hunebedden en onder dierenvellententen.…

In stilte van de heimweehut zat jij niet langer in de put gedachten gingen nergens heen daardoor was jij met God alleen het oergevoel waarmee je kwam was uit een ander toneelstuk een wereld waar ik niet aanwezig was zelfs niet in de brieven die jij in stilte las.…

iemandsland Tot het leven de fases gaat tekenen een kleurengamma programmeert Vlammend oranje aan de horizon vermengd met bruine nuances van dwarrelend loof schilderen het gemoed Het prille groen doet ons beseffen dat denken in zwart-wit emoties ondergraaft Voltooid volgroeid is een pad naar opwindend purper het lichaam badend in een oergevoel…

pikt driftig in pindadop voor wat noot onder de tuintafel die eenzaam buiten staat vechten merels om orde, de minste gaat damp verheft zich boven water, en de zwaan met donker wiekgeklap zal eenzaam gaan net als de meeuw die drijft tegen de wind ze vinden hun weg in de lucht witgrijs getint de eerste winterdag raakt mijn hart diep het oergevoel…