Alle inzendingen over omslaan

In een adem noemen, een vrouwtje van 83 in elkaar rammen, hoe heldhaftig idioot! Je zou je oma moeten nemen! Twee ezels stonden in een wei, zusjes ook nog, een imbeciel kwam erbij en mishandelde ze zo erg, dat een van de twee moest worden afgemaakt. In een adem: ezels mishandelen, oude dames in mekaar rammen, wat een helden! Nee, dan…

wanneer vogels worden teruggefloten en wassende westenwind mijn armen zal ontbloten speel mij dan een herfstcantate wanneer bladmuziek zal omslaan naar winterharde twijfel over armbreed voortbestaan kerf dan in mij, jouw naam…

Bevrijding is loslaten Is laten gaan Van het zeer Dat je is aangedaan Bevrijding is afsluiten De pagina omslaan Het boek dat dichtgaat En verdergaan Bevrijding is weten Dat niet het neergaan Bepaalt wie je bent Maar het opstaan…

het weer verandert snel zegt de man – ach hij is nog steeds vrijgezel ~~~~ zo veranderlijk kan het weer ook zijn zei hij net mijn eigen vrouw ~~~~ vrouwen en het weer hou er rekening mee ze kunnen plots omslaan…

Geen man-tot-man gevecht Zal omslaan in een man-aan-man-gehecht…

Bij het omslaan van de krant soms teder dan weer fel Tijdens het wandelen (aan het strand) bij het plakken van een band hoewel Maar nooit schel wel onvervalst muzikaal en als ik muisstil ben in mijn hoofd althans ogen gesloten... wordt er gefloten…

De liefde zal omslaan in vreugde. En de vreugde zal veranderen in kalmte in mijn hart. Laat mijn oplettendheid groeien voor Jou, mijn Liefste. Zodat we samen kunnen drinken van het water van dankbaarheid.…

Het weer wordt voorspeld nooit is er zekerheid Weer kan zo omslaan tot onweer grillige ommekeer zit in de lucht wolk wordt groter en groter, 'n bloemkool gelijk, rijgt zich aaneen Wij zijn voor een deel van huid niet van steen Je merkt het meteen bij weersverandering.…

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen en ademloos het blad omslaan, ver bij de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Zij waren het van jongs af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan. Tot wie wij kleinen mogen gaan; de enigen die ons nooit verstoten.…

Dit wordt ons niet ontnomen: lezen en ademloos het blad omslaan, ver van de dagelijksheid vandaan. Die lezen mogen eenzaam wezen. Zij waren het van kind af aan. Hen wenkt een wereld waar de groten, de tijdelozen, voortbestaan.…

De weersvoorspelling voor morgen zonnig, warm en droog dus zal mijn stemming omslaan als het weer, en is mijn gevoel, mijn stemming en mijn weerzin spoorslags omgeslagen.…

kleurt zij jouw dagen niet donkerder al lijkt dat wel zo, wellicht verdriet verhuld in zwart witte streken steekt nog altijd de kop op bij tij en ontij nu dagen kouder omslaan de wind killer om het huis giert lijkt de afstand groter en het gemis intenser dan ooit…

ik verdwaal in de krant terwijl pagina’s schaduw omslaan in kapitale letters berooft nieuws zich van bestaan met knusse stukjes kom je in de wijk en thuis bij buren naar criminelen kun je besmuikt in de rechtbank turen een blad vol zinnen waar ik morgen weer opnieuw in zal beginnen…

Als ze leest neem ik afstand en kijk ik door kieren van deuren naar haar neusvleugels en wimpers die zich nauwelijks verroeren het omslaan van de bladen, er is geen ritme we streven naar gave roerloosheid.…

ik zag dat wit krullende branding in formatie haar sluiers fijn zand te drogen hingen in vlaagjes wind nog gleden ze niet meteen van de top naar beneden omdat cohesie door vocht daar geen bocht kon nemen de belletjes wit in hun opstandige fase krulden met zon schitterende kleuren in het omslaan en over de kop gaan in het ruime…

Eén blik van jou en de sfeer kan volledig omslaan. In gedachten voel ik je handen al over m'n huid gaan... Er is alleen nog jij en ik. Eén woord van jouw lippen en een siddering trekt plagend door mijn lijf. In gedachten voel ik al genietend hoe ik de liefde met je bedrijf.…

nog wat meer nachtjes slapen en het weer gaat zeker omslaan!…

Hij kan een veer wegblazen, een vingerhoed optillen, een bladzij in een boek omslaan met de namen van alle duivelen. Hij kan een hand vol zand leeg laten lopen op het strand uitkijkend op de golven die elkaar steeds weer bedelven.…

ik heb je vingers gezien de duim die bladzijde beroerde in het omslaan van de dag die in afschrift meteen de stemming weergaf het was geen boek maar de verslagen konden in hun notities heel subtiel de veranderingen van sfeer laten zien en hun consequenties voor de werkelijkheid ik heb ze gebundeld van maan naar nieuwe…

basalt keert oceanen water schuimt zijn woede weg hangt zwart zijn tranen aan in springtij dat in manenvloed het water jaagt op land het strand ontdaan van zand toont zijn verdriet aan woeste golven die hun weg nog ongestort vervolgen van de branding tot de horizon witte kammen deinen en verdwijnen als zij omslaan…

Men zal water zien, het vage varen van de visser, de dagen zien omslaan van ijstijd naar dooi. En jij zal zeewier zaaien, gewiekst als je bent. Met lipstick en haarkam jezelf restaureren. In niets voorbij, de aarde nog aarde, de zee onbeademd, het stof mager uit je borsten schuddend, omarmend de vogels van morgen.…

(Van kaft tot kaft-onderzoek; Van kaft tot kaft, deel II en slot) Veel lezers hebben inmiddels na vergelijkend waren-, kaft-tot-kaftonderzoek slechts één oprechte conclusie kunnen trekken Inderdaad: Een boek moet tastbaar zijn met mooi papier dat geurt 't omslaan van een bladzijde moet je horen Verkoop van E-readers stabiliseert…

het leven is als reizen in een boek doorheen de bladeren van dat wat al geschreven is een roman ook die je niet weggooien kunt of dichtklappen wilt noch teruggeven aan de uitgever waar de jaren verjaren doet verlangen naar meer ons nieuwsgierig de vingers de bladzijdes omslaan het vervolg van de expeditie de voleinding open nog…

Maar het kan zo weer omslaan. Je komt voor nieuwe verrassingen te staan. Het leven is soms ook net een orkaan. Dan is het moeilijk om door te gaan. We wachten dan op een zachte bries. Zodat ik niet opnieuw mijn emoties verlies.…

zacht krult je lach tegen de oevers van de beek waar golfjes plezier murmelen in schuimend omslaan vertellen ze je tenen van de chaos en woestheid verder hogerop waar modder het water ondoorzichtig maakt met zijn vernielende niets ontziende kracht hier is het kolken bedaard en drijven restanten uit de puinhopen in hoge gevaartes…

nacht uit haar lakens door het open venster lift de zwaluw mee op het briesje kwinkelend voor de nieuwe dag zo rolt de wind de rotsen af over de grote plas waar soms vissen mee vliegen een walvis zijn staart roert en de wind van richting verandert door de scherpte van een haaievin waar hij in de haven van Lisboa de bladzijde doet omslaan…

Had ik de zon in mijn gezicht,hield ik gelijke ogen dicht, voor beide een overdaad aan licht, sloot zich bij het duister aan,in het zog van het altijd ongelijke, wat voor de voeten loopt,zal het zicht aan kracht inboeten, moet ik de hoek omslaan, om mijn schaduwzijde voor te laten gaan of verblijf ik in het schaduwrijke?…

Obscuur dreigt het bevruchte firmament verbergt bliksem en donder voor onverwachte momenten zoals bladzijden van een roman hunkeren naar het omslaan om de volgende stap te zetten zwartgedrukt in sneeuwwitte velden wachten op de vochtige vinger die kantelen laat of terugbladert in al gelezen tijden de okergele grond ligt roerloos aan…

Bij het omslaan van de laatst te nemen bocht Pagina opvolgend, ga ik de verlichte tunnel in Waar samenkomen de verharde gladde wegen Grof dwingend zegt het mij blind er in te racen Het negeren mijn geleden wanordelijke drempels Zodat ik willoos onmachtig voort dender Schokkend omklem ik het bezwete stuurloze Dan flits het voorbij, einde…

op spijkers met koppen staan schepen voor je ogen ten onder zien gaan het einde overzien van je eigen bestaan de laatste bladzijden van een boek omslaan je afvragen wat toch de clou mag wezen en uitstellen door het gedeeltelijk te herlezen tegenover de naakte waarheid komen te staan de hoop niet laten varen ontkennen met sussende…