Alle inzendingen over omver

het Franse haantje kukelt kakelend omver thuis wacht de poelier…

binnen het raam opwarming van de aarde sneeuw in maart weg in een sneeuwstorm zonsopgang en ondergang en zwarte takken spagaat op de brug in een ijzige windvlaag gaat leven omver het leven omver in de diepe zwarte nacht een stom stoepje - de nieuwe ijstijd gaan we met z´n allen te lijf aan de evenaar…

niets Ons omver kon blazen Want wij stonden Schouder aan schouder…

de wind die niet waaide duwde mij omver de zee die niet kabbelde trok mij naar zich toe de golven die niet deinden smeten me terug de wind die hard waaide pakte me op hij bracht me naar de zon…

de wind die niet waaide duwde mij omver de zee die niet kabbelde trok mij naar zich toe de golven die niet deinden smeten me terug de wind die hard waaide pakte me op hij bracht me naar de zon…

De ene rijdt de andere omver, De klapschaats van de derde is verkeerd, De vierde wordt gediskwalificeerd En zo valt telkens een oranje ster. En wat voor wens je daarna dan ook doet Steeds komt het met de schaatsploeg weer niet goed.…

wij spreken zonder woorden en ik versta je goed je stem is oorverdovend je ogen oogverblindend maar ik ben doof en blind en voel alleen je zinderende zinnen jij spreekt zonder woorden en duwt me zondermeer omver.…

mijn armen om je lijf zuchten traag de nacht omver m’n kin rust op jouw rug, mijn adem vlecht de warmte tot een zachte naam ik vraag voorzichtig: blijf? en wens meer lichtval door het raam…

bij thuiskomst liggen alle woorden over de vloer alsof een servieskast omver is gedonderd angstvallig zoekend naar welke van jou en van mij zouden zijn tevergeefs nu vers bloed sijpelt over hetgeen gisteren nog zo echt leek…

ik zwaai het afscheid omver met maaiende blijfbewegingen breek tegenwinds vliedende golven overbrug afstand in een ommezien ongestreken zeil ik landinwaarts vaarwelkom je weer in mijn armen de zilte waterlanders laat ik over aan een schuimbekkende kust…

wat zouden we graag weer even mopperen over het weer elkaar omver lopen in drukte irritaties over flauwekul en meer wat zullen we straks vriendelijk in weer en wind belangstellend groeten begripvol en eensgezind toch?…

Het voelt als op de kermis waar het meestal gaat om de lol en spanning kort stil blijven staan bij de kraam met bussen en met ballen gooien om omver te werpen aan de touwtjes trekken en zien wat er bij het touw trekken naar boven komt bengelen tot waar zij staat te turen naar de toren achter het venster waar druppels kronkelen…

vandaag de storm die omver blaast wat op zijn weg komt mijn mond een smalle streep je verwaaide verre glimlach vannacht de stille dans van een spreeuw vloeiend boven de woestijn ik leg het harnas af ik ben er je glimlacht me dichterbij…

je kwam binnen en zag meteen iets in mijn ogen wat al veel te lang had vastgezeten ik brak open - dat was het mooie - en liet me schaamteloos door jou ontdooien alsof je kwam om mij omver te werpen - als een vaas in duizend stukken - en dat lukte je kwam binnen…

de wind wierp alle glazen omver het water huiverde een vogel landde op de bronzen kop van een held te paard dichtbij het heimwee hield beklemming de wacht hoe lang moet je weg zijn van thuis voordat het te laat is om terug te keren…

vandaag de storm die omver blaast wat op zijn weg komt mijn mond een smalle streep jouw verre verwaaide glimlach vannacht de stille dans van een spreeuw vloeiend boven de woestijn ik leg het harnas af je glimlacht me dichterbij…

Geachte dierenvrienden, stop met balen Omdat prins William kennelijk een keer Gewapend met een soortement van speer Een rennend hert omver heeft moeten halen Want laat uw common sense de vrije loop: Zo'n beest heet toch niet zomaar "antiloop"?…

Men zegt wel eens "hoge bomen vangen veel wind" Ga ik er voor staan waai ik bijna omver Ga ik er achter staan waai ik bijna uit mijn schoenen mensen kunnen soms toch de meest onnozele spreekwoorden bedenken (met dank aan Eli het buurjongetje)…

Char is zo echt, dat zei iedere fan, Ze regelt contact met gene zijde, Waarmee ze menige mens verblijdde, Zembla’s kritiek zet het medium klem, Ratio werpt de illusie omver, Maar zien gelovers de vallende ster.…

ik zal moeten opschikken achter de krakkemikkige tafel zonder bierviltje onder een poot met een gemoed van jewelste zit ze ineens bovenop op me ik zon hier vaak: zegt ze knipogend je hangt hier vaak: zeg ik ze giechelt het terras zowat omver als ik weg wil wring ik mij heen…

Hoe sterk is de emotie welke een gevecht aangaat zonder blos van diepe schaamte enkel zuchten heeft omver geblazen dat het bloed vervangt in andere gedaante wie is de overwinnaar oppermacht waar is uw twijfel zeg mij toch: de schaamte! de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

Ik heb ‘m niet gezien hoor, hij is me echt ontgaan, ik ben nergens overheen gestapt en niets heb ik omver getrapt. Was daar dan eerst een muur? Misschien was het wel beter als er een muur om je had gestaan Want nu ben ik gekomen en er met je hart vandoor gegaan. En ik geef het nooit meer terug hoor!…

Hij wierp mij totaal omver, en trok met geweld aan mijn hart. Er rolden tranen zomaar uit het niets. onvoorbereid, en onbegrepen. Hoe kan zoiets, dit vreemd gebeuren. Ik wilde er met iemand over spreken. Ik wil het kwijt. Ik moet het toch vertellen. ’t Is ook niet uit te stellen, dit ongewone zeer, dit kan ik niet weer.…

Ogen die grote bomen omver kunnen duwen, het laat mij koud. Het laat mij koud, wanneer bloedverwanten, lachen en gieren met een masker op. Ach, niemand bestaat uit perfectie, zelfs wanneer de fout bij mij ligt, laat het mij koud.…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

wat ik zou willen is tegen je gillen schreeuwen je muren omver dijken breken om commentaar los te weken de stilte is wurgend kilte nabij mijn bloed lijkt bevroren waarom gebeurt dit met mij initiatief is verloren spanning is weg geduld slechts een fractie van vroegere actie waarom wacht ik op jou…

Zeg lieve heer, ik was boos zo boos dat ik zonder reden zonder aanleiding eveneens een verslaggever omver heb gereden Ik deed het expres! Zeg lieve heer, na mijn daad zat ik gewoon in de kerk niet na te denken over het kwaad maar gewoon aan het werk wat de man deed.…

Heel anders de middag die op de schop neemt alles omver spit wat aan stilte zich spaarde in diepe gronden. De avond zoekt evenwicht laat loden lasten vallen geeft over aan de nacht de sterren die stralen zonder een schijntje pijn.…

fraaiigheid in woorden omfloerst de klankkleur één voor één afhankelijk van grenswaarden is de frequentie zwaar overtrokken volumineus wend je hoofd niet af naar wat je ongeschreven laat smaken verschillen kies niet voor een wit-zwart benadering om de ander schaakmat te zetten het kan ook anders loop geen pion omver als er geen…

kijk hoe ik hier nu zit te wachten mij voed met tot zolang oeverloos overloop hondsmoe van het er doorheen zitten sta ik dan toch maar langzaam op vreemd er gebeurt niets en toch beweeg ik hemel en aarde…